Dýraverndarinn - 01.04.1946, Qupperneq 9

DÝRAVERNDARINN
23
rölt dálítið um. En ef það kemur fyrir, að
hann fari til kinda, verður hann eftir sig.
Hann er því oftast heima við hæ og lítur eft-
lr túninu, hvort ekki komi einhver hesturinn
eða kindin inn á það. En það finnst honum
óþarfi, slíkur fénaður geti alveg eins bitið ut-
an túngirðingarinnar.
Bósi er nú orðinn ærið fyrirferða mikill, far-
inn að „safna ístru“. Hann er mjög glaðlyndur
og öllum til ánægju, sem kynnast honum. Ef
a hann er kallað, rekur hann upp bofs, eitt
eða tvö, til svars, og sama merkið notar hann
ef hann vill komast inn. Sama er að gegna,
ef hann cr spurður að einhverju, sem hann
vill eða þarfnast, þá er svarið eitt gelt, er
stundum verður mjög líkt og „já“ eða „ja-á“.
Þetta læt eg nægja um Rósa. En um aðstoð-
Svartur.
Svartur, eða Litli, cifis og liann er oft nefnd-
ur, er alsvartur nema hvítur á bringunni. Ilann
er svo fallega glansandi á skrokkinn, sem er
sívalur og vel feitur, cins og liann væri i svört-
Um silkifötum mcð hvítt brjóst.
Hann er fljótur að hlaupa og fimur að
stökkva. Hefir hann mikið gaman af að stökkva
hátt i loft upp, snýr sér þá stundum við 1
loftinu og grípur smásteina eða annað, scm
hent hefir verið, áður en það fellur til jarðar.
Ef hann vill fara út opnar hann sjálfur,
stekkur með framfæturna upp á hurðarhún-
lnn, tekur hann niður og heldur í á meðan
hann þokast aftur á bak með hurðina, og
Bósi.
arhundinn hans, scm er svartur að lit og góð-
ur vinur hans og okkar allra á heimilinu,
sendi eg aðra smágrein.
Margrét Jónsdóttir.
kemst svo út. Með þessum hætti er hann oft
eldfljótur að opna þrjár hurðir, sem oft verða
á vegi hans.
Hann er nokkuð góður fjárhundur, en helzti
fasmikill og lljótfær, er j)ó orðinn mjög lilýð-
inn. I vetur hilaði túngirðingin svo að hross
komust þar inn; j)á var svo mikill áhuginn
i Svart að verja túnið, að hann fékkst tæplega
inn i hæ alla daga, og neytti varla svefns né
matar fyrr en hann sá, að hrossin liöfðu verið
látin inh.
Oft veldur mestu vandræðum að hafa hunda
með sér ef farið cr á hæi. Lenda þeir oft í
áflogum, og cru j)á stundum illa leiknir. Við
höl'um því vanið J)á á að „sitja kyrra heima“,
og virtust j)cir sætta sig við það furðu fljótt.
En fagnaðarlætin jægar heim er komið, ])au
eru nokkuð mikil. Þá er helzt að láua j)eim
vettlingana sína og syngja þeir þá al' ánægju.
Margrét Jónsdóttir.
Minningarspjöld:
Ilin fögru minningarspöld Minningarsjóðs
Jóns Ólafssonar, fyrrum bankastjóra og Dýra-
verndunarfélags Islands, fást í skrifstofu Hjart-
ar llanssonar, Bankastræti 11, — árituð og
send ef óskað er. — Sími: 4361.
Svartur.