Dýraverndarinn - 01.09.1972, Page 4

Nautin
hefna
sín?
í síðasta tölublaði Dýraverndarans var nokkuð
minnzt á hinn blóðuga og ljóta leik, nautaatið. Aróð-
ur erlendra dýraverndunarsamtaka gegn nautaatinu
fer mjög vaxandi. Atið gengur út á það að bókstaf-
lega murka lífið úr nautinu hverju sinni, og þá við
mikinn fögnuð, ef drápið er gert á listilegan hátt eftir
kúnstarinnar reglum.
Leiknir nautabanar eru í hávegum hafðir á Spáni
og spænskumælandi löndum Ameríku. Allur þessi
Ijóti leikur er byggður á gömlum venjum, sem eru
með hátíðasniði.
Það má líkja áhuga Spánverja á þessum viðbjóðslega
leik við áhuga Breta á knattspyrnu.
Auðvitað byggist gamanið á því að nautabaninn
drepi nautið, en einstöku sinnum kemur það fyrir,
að jafnvel hinum slyngustu nautabönum bregzt snillin
og nautið tekur frumkvæðið. Það þykir auðvitað ekki
eins æskilegt né skemmtilegt í röðum áhorfenda, þó
sá gangur leiksins sé ekki síður blóðugur að minnsta
kosti í sumum tilfellum.
Nú skeði það fyrir nokkrum dögum, að einn fræg-
asti nautabani Spánverja varð illilega fyrir barðinu
á nautinu, sem hann átti að drepa, en boli náði að
stanga nautabanann þrisvar, segja fréttirnar af þess-
um sögulega leik. Fagnaðaróp áhorfenda breyttust í
skelfingarvein, þegar fólkið sá hetju sína falla í valinn.
En til allrar hamingju mun hinn frægi nautabani ná
sér aftur, því hann er ekki hættulega slasaður.
Ekki varð þessi óvænta framtakssemi bola til að
hann ynni sér lífs, heldur flýttu aðstoðarmenn dauð-
daganum, og að sjálfsögðu á miklu óvirðulegri hátt
en til hafði verið ætlazt.
Að gömlum sið er þessi ljóti leikur enn í hávegum
hafður, þrátt fyrir vaxandi mótmæli dýraverndunar-
manna um allan heim fari sívaxandi. Erlendir ferða-
menn, sem af forvitni fara og líta á þetta blóðbað,
eiga margir hverjir vart orð til að lýsa þessum við-
bjóði.
Dýrin setja líka heimsmet
Frá fréttastofnm streyma yfirleitt margar fregnir
um afrek alls konar og beimsmet þykja meðal beztu
frétta. Nýleg frétt segir frá sundafreki skjaldböku,
sem synti frá Suður-Ameriku til Ghana á Vesturströnd
Afríku, en vegalengdin var hvorki meira né minna
en 5931 kílómetri.
Skjaldbakan var merkt á vegum samtakanna„World
ivildlife fund”, en sjávarskjaldbökur eru meðal þeirra
dýra, sem hœtta er á að tortímist fyrir fullt og allt,
þar eð kjöt þeirra þykir lostæti. Veiði á stórum
skjaldbökum hefur því verið gengdarlaus í áratugi.
Nokkuð hefur áunnizt í friðunarátt, en ekki nærri
nóg til að útséð sé að skjaldbökustofninum verði
bjargað.
En sundafrek skjaldbökunnar og yfirlýst heimsmet
hennar varð til þess, að nýjar varpstöðvar fundust þar
sem hún skreið á land. Þessar varpstöðvar urðu síðan
friðaðar, en þær höfðu aðeins verið kunnar mönnum,
sem fóru ránshendi um varpsvæðið. Nú mun þessara
varpstöðva verða gætt i framtiðinni fyrir áhrif frá
áðurnefndum samtökum, sem berjast fyrir lífi ýmissa
dýrastofna, sem eru í mikilli hættu að verða aldauða.
46
DÝRAVERNDARIN N