Alþýðumaðurinn - 01.04.1965, Blaðsíða 2

2
RITNEFND: STEINDÓR STEINDÓRSSON (ÁB.), ALBERT SÖLVA-
SON, HREINN PÁLSSON OG GUÐMUNDUR HÁKONARSON —
ÚTGEFANDI: ALÞÝÐUFLOKKSFÉL. AKUREYRAR — AFGREIÐSLA
OG AUGLÝSINGAR: STRANDGÖTU 9, II. HÆÐ, SÍMI 11399
PRENTUN: PRENTSMIÐJA BJÖRNS JÓNSSONAR H.F. AKUREYRI
M riisii M iftur úr brsnnni
Það henti stundum ákafa skotmenn að hlaða byssur sínar
svo ótæpilega, að þær sprengdu skotið aftur úr sér og í þann,
er skaut, í stað þess að bera það fram og í skotmarkið, sem
miðað var á. Stundum henti þetta að vísu vegna galla í byss-
unni, en oftar sökum óvarkárni í meðföruip vopns og ófyrir-
leitni varðandi hleðslu þess, það var reynt að skjóta meiru
skoti en byssan bar.
Vopnaburður Framsóknarblaðanna í núverandi stjórnar-
andstöðu minnir einmitt á þessa áköfu skotmenn: Þau eru
alltaf að missa skot sín í eigin flokk, þegar þau hyggjast
lileypa stærstum skotum á ríkisstjórnina. Það er komið svo,
að segja má, að Framsóknarflokkurinn sé allur orðinn
gegnumskotinn aí slysaskotum Framsóknarblaðanna, þau
bafa lialdið þannig á málstað hans, að álit hans og áhrif liafa
stórum þorrið, og alveg sérstaklega frá sl. vori.
Að flestra dómi var vígstaða Framsóknarflokksins — og
það langt inn í raðir stjórnarsinna — talin allsterk sl. vor:
margs konar óánægja brauzt í fólki og tök ríkisstjórnarinnar
á ýmsum vandamálum þótlu fálmkennd og hikandi. Margir
vildu því fullyrða þá, að þetta yrði vatn á myllu Framsóknar
og hún mundi koma sterk út ef gengið yrði til kosninga.
Nú er þessi skoðun gjörbreytt. Ekki vegna þess að mönn-
um þyki ekki sitthvað ábótavant bjá ríkisstjórninni, stjórnar-
línur hennar ekki nógu skýrar né mörkin nógu glögg, sem
að er stefnt, en inenn eru einfaldlegathættir að sjá í Fram-
sókn hugsanlega möguleika til úrbóta, málflutningúr hennar
hefur þótl svo óábyrgúr, að hún hefur verið afskrifuð.
Gott dæmi um málflutning Framsóknar nú er leiðari í
blaðinu Degi sl. laugardag og ber lieitfð Gæjuleysi ríkis-
sljórnarinnar. Þar er lögð áherzla á að sanna lesendum blaðs-
ins, að fjárhagsaðstaða landsins gagnvart útlöndum hafi
versnað frá tíð vinstri stjórnarinnar. En auðvitað missir
blaðið þetta skot aftur úr liyssu sinni, því að fáir lesendur
hafa gleymt því, að í tíð vinstri stjórnarinnar var Eysteinn
Jónsson búinn að aka svo í þrot lánstrausti þjóðarinnar út á
við, að hvergi fengust þá nema stutt bráðabirgðalán til brýn-
ustu framkvæmda ríkisins, þar sem núverandi ríkisstjórn
hefur liins vegar átt kost á löngum, hagkvæmum lánum. Þetta
eitt nægir til að ósanna málflutning Dags í augum allra, sem
með málum fylgjast, en auk þess liggja fyrir um þessi mál
greinaglöggar upplýsingar Séðlabankans.
Þá talar Dagur um „undirlægjuháft í landhelgismálinu,“
þegar allir sannsýnir menn viðurkenna, að lausn landhelgis-
deilunnar við Breta hafi tekizt með sérstökum ágætum undir
íorystu Guðmundar í. Guðmundssonar, utanríkisráðherra.
Enn staðhæfir blaðið, að hjálp ríkisins við húsbyggjendur
hafi þorrið í tíð núverandi ríkisstjórnar, þótt hundraðshluti
lnisbyggingalána hafi liækkað talsvert frá því í tíð vinstri
stjórnarinnar. Og þótt menn geti verið sammála um, uð sá
Lœknamál bœjarins
Miklar umræður hafa oröið á
Alþingi undanfarnar vikur vegna
frumvarps þess um læknaskipan,
sem ríkisstj órnin lagði þar fram.
Hafa blöð höfuðstaðarins lagt
þar drjúgum orð í belg, og leitað
umsagna ýmissa mætra manna.
Margt hefur borið á góma í
þessum umræðum, sem vænta
mátti, bæði um háskólann og
fleira. Ekki er það ætlun mín að
leggja orð í belg um þær al-
mennu umræður að þessu sinni,
enda þótt svo megi verða síðar.
En hér skal rætt um atriði, sem
snertir oss Akureyringa og ná-
grannahéruðin í beild, og eng-
inn befur minnzt á í þessum
þrætum, sem varla er von.
Hér á Akureyri er gott sjúkra-
hús, sem að vísu er orðið nær 20
ára gamalt, og þótt það væri þá
við vöxt, hefur reynslan sýnl, að
þörf er þar viðbótar. Annað er
þó meira vandamál en þrengsl-
in, enn sem komið er, og það er
skortur á sérfræðingum í bæn-
um. Það er alkunnugt, að eins
og nú eru gerðar kröfur til
læknaþjónustu hvarvetna um
lönd, fer þörfin á sérmenntuð-
um læknum meira og meira í
vöxt. Hinir almennu læknar vísa
frá sér til sérfræðinganna bverju
sinni, sem þeir eru í Vafa, eða
þeim er ljóst, að nauðsyn sé full-
komnari meðferðar en þeir fá
sjálfir við ráðið.
Hér á Akureyri er svo mikill
skortur sérfróðra lækna, að til
vandræða borfir. Það er ekki
lítill hópur fólks, sem á ári
hverju verður að leita til Reykja-
víkur í lækniserindum af þess-
unr sökum. Er það þannig ekk-
erl smáræði, af fé eða fyrirhöfn
sem slíkl kostar, og þó er hitt
meira um vert, ^ð naumast er
þess að vænta, að menn fái jafn-
góða meðferð, þar sem um er
að ræða skyndiheimsóknir til
lækna, í stað þess að geta verið
í nágrenni þeirra eða algerlega
undir þeirra verndarvæng.
Af sérfræðingum sem vantar
hér mætti nefna lækni í háls-,
nef- og eyrnasjúkdómum, melt-
ingarsj úkdómum, h j artasj úk-
dómum og taugasjúkdómum og
augnlæknir bæjarins fer að lála
af störfum áður en mörg ár líða,
og þá vantar hér augnlækni.
Nú er jafnkunnugt, að læknar
sem fleiri sérfróðir menn, eru
treg.ir á að setjast að utan
Reykjavíkur. Ber þar rnargt til,
en meðal annars er það, að
starfsskilyrði eru lakari úti um
land en þar. Það er því nokkurn
veginn voidaust, að hingað til
Akureyrar komi sérfræðingar úr
læknastétt, nema eitthvað verði
fyrir þá gert af hálfu bæjarins.
I fyrsta lagi, að þeim verði
tryggðar tekjur, sambærilegar
við það sem stéttarbræður þeirra
hafa í Reykjavík, í öðru lagi að
þeim verði tryggð starfsskilyrði
þannig, að þeir hafi fullan að-
gang að sjúkrahúsinu, bæði lil
starfa og fyrir sjúklinga sína, en
lil þess þarf vitanlega stóraukið
húsrými og áhöld. Þetta eru
verkefni bæjarfélagsins og raun-
ar nágrannahéraða allra, því að
vitanlega kæmu þessar endur-
bætur fleirum að haldi en Akur-
eyringum einum.
En hvað kemur þetta háskól-
anum við og þeim almennu um-
ræðum sem rætt var um í upp-
hafi? mun einhver spyrja. Það
er alkunnugt í mörgum löndum,
að háskólar setja upp eins konar
útibú, láta einhvern hluta
kennslu fara fram utan heima-
skólans. Er það gert, bæði til
að létta á þrengslum í háskólun-
um sjálfum, og til að nota góða
starfskrafta, sem kunna að vera
búsetlir utan háskólabæjanna,
og ^síðast en ekki sízt, til að
dreifa menningarstofnunum um
löndin. Ovíða væri slíks meiri
þörf en hér á Iandi, að eitthvað
yrði gert í þá átt.
Ef hér væri fullkomið sjúkra-
hús, sem stöðugt væri haldið í
horfi við það sem bezt er fáan-
legt í landi voru, og við það
lengdur álitlegur hópur sérfræð-
inga, þá er ljóst, að mjög vel
gæti á því farið, að háskólinn
notaði sér færni þeirra og góðan
sjúkrahúskostnað og léti ein-
hvern þátt læknakennslu fara
fram hér. Gæti slíkt verið ávinn-
ingur í hvívetna. Þá er og víst,
að sérfræðingar yrðu fúsari til
að flytjast hingað, ef þeir mættu
eiga von á að fá færi á að nota
þekkingu sína að einhverju leyti
til að kenna öðrum.
En hér ber allt að sama
brunni. Frumkvæðið verður að
koma héðan. Og byrjunin er að
ráða hingað sérfræðinga, og
skapa þeim starfsskilyrði. Það
er naumast ofsagt, að slíkt er
eitt af mestu nauðsynjamálum
hæjarins og nágrannahéraða.
Og hér verður að hefjast handa
sem fyrst.
Það þýðir ekkert að nudda og
nöldra um jafnvægi í byggð
landsins, ef vér viljum ekkert á
oss leggja til þess að skapa það.
Það hefur verið margsannað, að
sterkasta aflið til að skapa slíkt
jafnvægi er að upp komi þétt-
býliskjarnar, stórir bæir á okkar
mælikvarða. En' bæir stækka
ekki nema í þeim séu sköpuð
sem fjölbreyttust lífsskilyrði,
ekki einungis í atvinnuháttum,
heldur og í menntun og hvers
konar menningarmálum. Hér er
bent á eitt af mörgum, sem meðal
annars hefur það til síns ágætis,
að vér getum hrundið því áleiðis
ef vér aðeins viljum, og hugsum
ekki um það eitt að halda að oss
höndum og heimta af öðrum.
Vill einhver leigja íbúð
í sumar?
Fyrir nokkru barst mér bréf
frá gömlum kunningja margra
Akureyringa á fyrri árum, Cyril
Jackson, sem kenndi um skeið
hér í Menntaskólanum. Spyr
hann mig þar, hvort ekki muni
vera kostur þess að einhver Ak-
ureyringur vilji ljá enskum
menntamanni íbúð í sumar.
Maður þessi heitir Geoffrey
Ilarlow og er málfræðingur.
Hann hefur áður dvalizl á ís-
landi, en langar til að dveljast
hér aftur í sumar frá 23. júlí—
E sept. ásamt konu sinni og
fjórum börnum. Hefur hann
einkum augastað á Akureyri. Ef
einhver kynni að vilja leigja
íbúð þennan tíma, væri mér
kært að hann léti mig vita.
íbúðaskipti geta einnig komið
lil greina fyrir fjölskyldu sem
vildi dveljast þennan sama tíma
í London. Helzt er óskað eftir
stórri íbúð, naumast minni en
fjögurra herbergja, en helzt
stSerri.
Steindór Steindórsson,
Sími: 11027.
hundráðshluti þurfi og eigi að hækka enn meir, þá vekur
það ekki tiltrú um heiðarlegan og ábyrgan málflutning að
segja það verri kost, sem er betri.
Enn brigslar Dagur ríkisstjórninni um „dátasjónvarp,“
en þegir um, að þann „asna“ leiddi utanríkisráðherra Fram-
sóknar fyrst inn í herbúðir vorar.
Fleira mætti hér til tína um óábyrgan og óvandaðan mál-
flutning fyrrnefnds blaðs í greindum leiðara, en verður þó
ekki gerl að sinni. Sannleikurinn er líka sá, að það er þarf-
laust. Almenningur lítur liann orðið sérstökum augum: skot,
sem hlaupa aftur úr byssunni og gegnurnskjóta álit flokksins
meir og meir.