Alþýðumaðurinn - 17.03.1966, Page 5

Ég vildi ekki skipta á
iiokktirs annars,
segir séra Birgir Snæbjörnsson, en
hann er gestur blaðsins í dag
ISÍÐASTA BLAÐI lofuðum við viðtali við æskulýðsfulltrúa Ak-
ureyrarbæjar Hermann Sigtryggsson, en sökum anna gat hann
eigi komið því við að þessu sinnr. Við slógum á þráðinn til séra
Birgis Snæbjörnssonar og föluðum viðtal og þrátt fyrir mikið ann-
ríki offraði hann okkur tíma. AM telur enga ástæðu til að kynna
séra Birgi fyrir lesendum sínum og því skal strax hefja viðtalið.
starfi mínu og starfi
Hvað er langt síðan þú hófst
prestskap?
Ég var vígður til Æsustaða-
prestakalls hinn 15. febr. 1953 af
þáverandi biskupi herra Sigur-
geiri Sigurðssyni. í því presta-
kali voru fimm söfnuðir, og
þekkti ég aðeins tvo menn í
þessum sóknum, er ég hélt norð
ur.
Reynsla þín af prestsstarfinu
séra Birgir?
í stuttu máli sú, að ég vildi
ekki skipta á starfi mínu og
starfi nokkurs annars. Það hef-
ur fært mér mikla gleði, en
einnig á stundum vonbrigði.
Helzta harmsefnið er það, hve
ónýtur þjónn mér finnst ég
vera, mesta gleðiefnið vissan
um það, að til er hulin hönd,
sem hjálpar þegar mest á ligg-
ur. Starfið hefur fært mér mik-
inn fjölda góðra vina í þeim
þrem prestaköllum, sem ég hef
þjónað, og fyrir liðsemd þeirra
og vináttu er ég mjög þakklát-
ur.
Hvenær finnst þér reyna mest
á þig í sambándi við starf þitt?
Að sjálfsögðu er oft mjög
erfitt að standa andspænis mik-
illi sorg, og þung verða sporin
þegar flytja á váleg tíðindi og
slysafréttir. Ef ekki væri jafn-
fram hægt að flytja fyrirheiti
frelsarans um eilíft líf, mundi
mig oft bresta kjark. Það er
líka léttir að finna, á sorgar-
stundum, hjá fólki almennt ein
lægt trúartraust og þann ómet-
anlega styrk, sem það veitir. En
þótt þessi þáttur í starfi prests-
ins hljóti að reyna hann mjög,
þá er hitt ekki síður erfitt að
horfa upp á missætti hjóna og
margháttað böl, sem menn hafa
kallað yfir sig og heimili sín.
Það er hörmulegt þegar heimil-
in, sem eiga að vera hornstein-
ar margs þess bezta í lífinu, eru
gerð að kvalastað.
Finnst þér kirkjan í dag hafa
aðlaðað sig nógu vel eftir breytt
um aðsíæðum?
í innsta eðli sínu hlýtur
kirkjan að vera hin sama um
aldaraðir. Grundvöllurinn sem
hún byggir á er Kristur, og
honum verður ekki breytt.
Mannlegt eðli er einnig samt
við sig nú og á dögum Jesú frá
Nazaret, og því eiga alvöruorð
hans og fagnaðarboðskapur al-
veg eins erindi við menn á atóm
öld. Hitt er svo annað mál hvern
ig koma á boðskap hans til kyn-
slóðar sem lifir við aðstæður
gjör ólíkar því er áður getur.
Kirkjan hefir á síðast liðnum
áratugum farið inn á nýjar
brautir. Ber þar fyrst að nefna
stóraukið barna- og æskulýðs-
starf, sumarbúðir, vinnubúðir
og ýmiss konar starf á vegum
kvenfélaga og bræðrafélaga safn
aðanna. Þá má minnast á kirkju
vikur, helgileiki og fasta þætti
kirkjunnar í útvarpi. Brátt kem
ur svo íslenzkt sjónvarp og vafa
laust mun kirkjan hasla sér
þar völl. En kirkjan getur, eðli
sínu samkvæmt, ekki lotið að
neinu því sem er lágt og lítil-
mótlegt og notað slíkt fyrir tál-
beitu í harðri samkeppni um
mannssálirnar. í þess stað höfð-
ar hún til hins helga og háa og
öruggari leið mun það til þess
að glæða hið góða og göfuga í
hverri sál.
Finnst þér að kirkjan gæti
ekki verið frjóari afhneiður
gegn drykkjuskap og öðru er
nú leiðir unglingana á villi-
götur?
Ef kirkjan sæi ósk sína ræt-
ast um það að Kristur lifði í
hverjum manni og væri leiðar-
Ijós þeirra allra þá væri ekkert
áféngisböí í landi hér. Ef kirkj-
an gæti fengið menn almennt
til þess að taka Guð alvarlega
með í reikninginn þá rakaði rík
ið ekki saman blóðpeningum
fyrir áfengi, engin hús, sem
otuðu slíkum ófögnuði að æsku-
fólki, engir menn sem létu
ágirndina lokka sig til þeirra
óhappaverka að ofurselja hina
ungu vínnautninni.
Vitið þið prestarnir í raun og
sannleika þá staðreynd hve ofur
þung vandaniál nútímaþjóðfélag
leggur unglingunum á herðar?
Ég hugsa að starfsmenn kirkj
unnar geri sér það ljóst, ekki
síður en aðrir, eins og glöggt
kemur fram í því að kirkjan
réttir æskunni hönd og býður
liðssinni sitt, ásamt öðrum fé-
lagasamtökum og skólum. Ég
veit að prestar bera vinarhug
til fermingarbarna sinna og
biðja þess af hjarta að þeim
megi vel farnast. Þessi vinátta
varir lengi og kemur fram í því
að glaðst er þegar góðar fréttir
berast af þessum vinum og
hryggst ef illa fer fyrir þeim.
Fús er presturinn áreiðanlega
að veita þessum vinum þá
hjálp er hann getur, hins vegar
Séra Birgir Snæbjörnsson.
á hann erfitt með að neyða
henni upp á neinn. Og vissulega
mótast viðleitni presta sem ann
ara manna af því að allt er í
veikleika gjört.
Hvað um æskulýðsstarf kirkj
unnar hér á Akureyri?
Það hófst með komu séra
Péturs Sigurgeirssonar hingað
til Akureyrar árið 1947. Síðan
hafa starfað sunnudagaskóli og
æskulýðsfélag, og hefir þessi
starfsemi orðið öðrum til fyrir-
myndar. í sunnudagaskólanum
eru stundum mætt á sjöunda
hundrað börn. Æskulýðsfélagið
starfar í þremur deildum,
drengja- og stúlknadeild vetur-
inn eftir fermingu og aðaldeild
fyrir eldri félaga. Fundir eru
haldnir hálfsmánaðarlega og oft
hafa mætt þar 50—60 ungmenni.
Markmið félagsins er m. a. það,
að hjálpa ungmennunum til þess
að standa við fermingarheitið
og hvetja þá til þess að þjóna
Guði, náunga sínum og ætt-
jörð og láta þau finna til ábyrgð
ar þeirrar sem á herðum þeirra
hvílir og ekki verður vellt yfir
á aðra.
Það er stundum spurt hver
árangur sé af þessu starfi. Um
það erum við ekki dómbærir,
getum raunar aðeins beðið Guð
að blessa ávexti þess sem þarna
er sáð. Hitt vitum við að þessi
börn kunna að spenna greipar
og eiga þannig lykil að leið sem
getur orðið þeim til óumræði-
legrar blessunar þegar á bjátar.
Myndirðu þiggja boð ritstjóra
AM, ef hann biði þér í nætur-
keyrslu um miðbæinn, þá er
dansleikjum er lokið?
Ég hefi átt leið um miðbæinn
á þessum tíma, séð margt sorg-
legt og sannfærst um það að ein
hverjir hafa framið lögbrot í
stórum stíl. Þess vegna veit ég
ekki hvort ritstjóri Alþýðu-
mannsins getur sýnt mér nokk-
uð nýtt. En ef hann gæti smal-
að saman löggjöfum landsins
ásamt þeim se_m gæta eiga þess
að lögum sé framfylgt og for-
ráðamönnum danshúsanna,
skyldi ég gjarna slást í för með
þeim og ræða málin opinskátt.
Heldurðu ekki séra Birgir, að
það sé erfiðara fyrir ungt fólk
nú að ná til guðs, en þá er við
vorum ungir?
Ég held að Guð hafi ekkert
breytzt og heyri enn sínum
himni frá til okkar hvert sinn
sem við áköllum hann. Hins
vegar hygg ég að erfiðara sé
fyrir unga og aldna að fá ró og
frið til þess að tilbiðja Guð sinn
á þessum hraða og hávaða tím-
um.
Gætirðu sagt lesendum AM
frá eftirminnanlegasta atburð-
inum í sambandi við starf þitt?
Margt af því sem í hugann
kemur er bundið þagnarheiti,
þar sem það snertir ýmsa aðra.
En einn atburður verður mér
þó minnisstæður allt mitt líf.
Einn stórhríðardag messaði ég í
Akureyrarkirkju yfir aðeins
tveimur auk starfsliðs kirkjunn
ar. Stundin er mér ekki hug-
stæð vegna þess hve fáir komu
heldur af þeim sökum að ég og
þeir sem í kirkjunni voru urðu
fyrir áhrifum sem erfitt er að
skýra.
Ertu ánægður með núverandi
fyrirkomulag varðandi kjör
presta?
Ég tel ýmsa anninarka á fyrir
komulagi því sem ríkir um
prestskosningar og trúi ekki
öðru en úr megi bæta. Ég hefði
vel treyst biskupum þeim sem
verið hafa í embætti síðan ég
hóf prestsstörf til þess að skipa
presta. Hins vegar er ég hrædd
ur við að fela pólitískum ráð-
herrum slíka aðstöðu.
Svo að síðustu. Heldurðu að
nokkur prestur efist um að guð
sé til?
Það held ég að komi alls ekki
til mála.
AM þakkar séra Birgi fyrir
komuna og undirritaður veit að
hann myndi reyna að bregða
birtu á veg minn, þótt ég knýi
á dyr hans að nóttu til. s. j.
Skákþing Norðurlands
(Framhald af blaðsíðu 1.)
áhugi hjá fundarmönnum um
að gera hlut flokksins sem
stærstan. Formaður félagsins
var kosinn Jón Karlsson en
aðrir í stjórn þeir Birgir Dýr-
fjörð, Erlendur Hansen, Eihar
Sigtryggsson og Sigmundur
Pálseon.
STAKAN
okkar i
Rögnvaldur rögn-
VALDSSON leit inn tU
okkar á dögunum og allir vita
að Rögnvaldur er hagyi'ðingur
góður. Hann lofaði okkur að
heyra þessa vísu er hér fer á
eftir og auðvitað látum við
vísnaþátt AM njóta góðs af.
Rögnvaldur er hér að kvitta
fyrir „limruverk11 er birtist í
næst síðasta blaði AM. Okkur
finnst þetta harla góð staka:
AM fékk í grautinn grjóa
gefins svo að dregur.
Seiglingsmaður Sigurjón, i
en svolítið kratalegur,
AM þakkar Bl. sk. í
Reykjavík fyrir eftirfarandi
kveðju til þáttar blaðsins,
„Stakan okkar1::
Vekur gleði vísan mér
verður málið lireinna.
Ég skal muna eftir þér !
einhverntíman seinna.
AM er sannfærður um, að
þetta loforð verður haldið.
Næstu vísur eru eftir Ingu
Skarphéðins á Blönduósi og
við látum skýringar hennar
fylgja með.
Þegar einkasonurinn er far-
inn til Akureyrar, stendur
stóllinn hans auður við borð-
ið.
Mér það bæta mætti trautt.
Mjög það lætur nærri,
þegar sætið þitt er autt,
þá er gleðin fjærri.
Heimilisvinur kom í heim-
sókn um kvöld, en svo vlidi
til, að ég varð lasin nótt-
ina eftir. — Hann hringdi
nokkru síðar og fékk þessa
stöku í símann.
III er þessi árans líðan,
ekki bætir þetta haginn.
Ég hef verið ófrísk síðan —
að þú komst á laugadaginn.
Ég hlustaði fyi'ir nokkru á
Norðlending tala um „Daginn
og veginn“ í útvarpið. Var
mál hans skörulega flutt.
Ræddi hann af nokkrum hita
um sunnanmenn. Kom þetta
þá í hug mér.
Sátu hljóðir sunnanmenn,
sem á glóðum staddir.
Norðurslóðir eiga enn
ýmsar góðar raddir.
Aðeins til Ingu: Ritstjóri
AM er svolítið hégómlegur
eins og aðrir dauðlegir menn
og vill trúa henni fyrir því,
að honum þykir vænt um vís-
una.
• \
Verið þið sæl að sinni.