Alþýðumaðurinn - 04.08.1966, Blaðsíða 5

%
Torfi Yilhjálmsson
Fæddur 20. marz 1918 - Dáinn 16. júlí 1966
„Glaður og reifur
skyldi gumna hverr,
unz sinn bíður bana.“
ÞANNIG buðu Hávamál for-
feðrum vorum að lifa, og
enn í dag finnst oss þeir sam-
ferðamenn vorir á lífsleiðinni
bera af, sem þetta lífsviðhorf
hafa öðlast eða tileinkað sér.
Þá er bezt að eiga að vini, for-
göngumanni eða förunaut, glað
værð þeirra, karlmennska og
æðruleysi glæðir jafnvel veika
þreki og bjartsýni. Og þeirra er
líka gott að sakna, þegar þeir
eru gengnir, vegna vissunnar
um, að þar lifa menn.
Fáum mönnum hefi ég kynnzt
á lífsleiðinni, sem mér hafa
fundizt ofangreind orð úr Háva
málum eiga jafnvel við og
Torfa Vilhjálmsson: Glaðvær,
hress, skýr og skemmtinn, ósér
hlífinn, röskur, verkmaður á
allt, sem hann gekk að. Æðru-
laus karlmennska og röskleiki
ásamt glaðværð, tillitssemi og
■ umburðarlyndi voru skapgerð-
areinkenni hans. Og nú sakna
hans ástvinir, frændur og vin-
' ii’, horfins úr vorum hópi, en
söknuðurinn er blandinn þeirri
græðandi huggun, að þar fór
maður, sem hann fór.
Torfi Vilhjálmsson var fædd-
ur að Torfunesi í Köldukinn,
sonur hjónanna Lísbetar Ind-
riðadóttur og Vilhjálms Frið-
laugssönar. Torfi ólst þar upp
í stórum systkinahópi og vand-
ist allri algengri sveitavinnu frá
barnæsku. Hann gekk tvo vet-
ur í Laugaskóla, en fluttist ár-
ið 1941 hingað til Akureyrar,
þá nýkvæntur Ólöfu Jónasdótt-
ur frá Vogum í Mývatnssveit.
Hér voru þau búsett síðan.
Lengi stundaði Torfi aðallega
byggingavinnu og var mjög
eftirsóttur starfsmaður vegna
röskleika síns og lagni. Síðustu
árin var hann umsjónarmaður
Oddeyrarskólans á vetrum, en
vann að byggingastörfum á
sumrum. Umsjónarstarfið vann
hann af slíkri alúð, að öllum,
sem þekktu til, fannst sérstakt
um: skólastjórn, kennurum,
hreingerningskonum og gest-
um, sem sáu umgengni alla.
Skólabörnin áttu hann og að
umsjármanni og vini, því að svo
var Torfa treyst að verðleikum,
að skólastjórinn fól honum
stundum umsjá og fræðslu í
bekk, þar sem kennslustund
hefði annars fallið niður vegna
sjúkleika kennara eða annarra
, forfalla.
| Torfi Vilhjálmsson var eftir-
sóttur maður til félagsstarfa,
því að félagshyggja hans var
rík og félagsþroski mikill. Hann
sat í stjórn Verkamannafélags
Akureyrarkaupstaðar um skeið
og í stjórn sjúkrasjóðs þess um
tíma. Hann var mjög mörg ár í
stjórn Alþýðuflokksfélags Akur
eyrar og varaformaður þess um
skeið. Hann skipaði oft einhver
efri sæti lista Alþýðuflokksins
hér í bæ við bæjarstjórnarkosn
ingar, var kjörinn fulltrúi á A1
þýðusambandsþing og Alþýðu-
flokksþing og nýverið hafði
hann verið kjörinn af hálfu
Starfsmannafélags Akureyrar á
þing Sambands starfsmanna rík
is og bæja að hausti. Ætíð þótti
það sæti vel skipað, er Torfi
skipaði, því af þegnlund sinni
lagði hann vel til allra mála.
En nú er hinn glaði og reifi
maður allur. Dauðinn sótti hann
skyndilega heim í sumarferð á
Vestfjörðum. Brú á lítilli á,
varð honum einnig brú yfir á
annað land, sem er hulið mann
legu auga. Vegir forsjónarinnar
eru órannsakanlegir.
Undirritaður átti því láni að
fagna um fjölmörg ár að eiga
Torfa Vilhjálmsson að nánum
samstarfsmanni. Þar féll aldrei
skuggi á, og betri félaga hefi ég
ekki kynnst meðal þó margra
ágætra. Dóttur minni og tveim
ur litlum dóttursonum var hann
eins og ástríkur móður- eða
föðurbróðir og ömmu eða afa-
bróðir og mér og konu minni
sannur vinur. Þetta er Ijúft og
skylt að þakka.
Eftirlifandi konu hans og son
um, aldraðri móður og systkin-
um vottum við einlæga samúð
okkar. ‘Þeirra er söknuðurinn
sárastur, en huggunin líka mest
að hafa átt svo mikla hlutdeild
í jafn mikilhæfum öðlings-
manni -og Torfi Vilhjálmsson
var.
Bragi Sigurjónsson.
iÐ HEILSAST og kveðja:
það er lífsins saga. Sjalda
eður aldrei hefur mér verið jaf
Ijós sannindi ofanritaðra or?
og þá er öldur ljósvakar
skýrðu mér frá láti Torfa Vi'
hjálmssonar. í önnum dægi
anna gleymum við því oft, h\
skemmt er milli lífs og dauð
Eigi fló það í hug mér að þé
og hlýtt handtak Torfa Vi!
hjálmssonar, þá er við tókum:
í hendur á einum af síðustu dc
um júnímánaðar væri það sít
asta. Kynni mín af Torfa urð
eigi langæ, en skuggalaus. Mér
mun æ verða minnisstætt frá
síðustu vordögum hve gott og
jákvætt var þreyttum manni að
fá Torfa í heimsókn, er á kosn-
ingabardaganum stóð. Bros í
augum, hressileg og traustvekj-
andi framkoma hans og glettnis
leg tilsvör vöktu bjarsýni og
aukið þrek, og þess er Ijúft og
gott að minnast.
Fyrir hönd málgagns jafnað-
armanna á Akureyri flyt ég öll-
um ástvinum Torfa hugheilar
samúðai’kveðjur og þakkir. Þar
sem hann var fór einlægur og
fórnfús jafnaðarmaður, er eigi
varð villugjarnt þótt sviptibylj-
ir íslenzkrar stjórnmálabaráttu
væru oft dimmir.
Blessuð sé minning hans.
Sigurjón Jóhannsson.
Blómabúð KEA
11. iSr
logo ntour
BLÓMABÚÐ KEA í Hafnar-
stræti 96 hætti starfsemi sinni,
sem sérstök deild Kaupfélags
Eyfirðinga, þann 30. júlí sl. Frá
þeim tíma — og fyrst um sinn
— hættir félagið að verzla með
blóm, en annar söluvarningur
Blómabúðar KEA verður flest
allur á boðstólum í Járn- og
glervörudeild félagsins.
Blómabúðin hóf starfsemi
sína árið 1946 í Hafnarstræti 89,
þar sem nú er Matstofa KEA,
en árið 1956 var hún flutt í leigu
húsnæðið í Hafnarstræti 96.
Fyrsti deildarstjóri Blómabúð
ar KEA var Arnór Karlsson,
sem sagði starfi sínu lausu sl. ár
og tók þá við deildarstjórn Ólaf
ur Axelsson og gegndi hann því
starfi þar til nú.
Blómabúðin hefir alltaf reynt
að gegna hlutverki sínu eftir
beztu getu og vill nú, er liún
hættir starfsemi — mest sökum
húsnæðiserfiðleika — flytja fé-
lagsmönnum Kaupfélags Eyfirð
inga og öðrum viðskiptavinum
beztu þakkir fyrir ánægjuleg
viðskipti á liðnum árum.
Þórður Jónasson ei’ nú
orðinn aflahæsta skip-
ið á síldveiðunum
ISKÝRSLU Fistifélagsins um
afla einstakra skipa á síldveið
um norðanlands og austan til
og með 30. júlí kemur í ljós, að
151 skip hafa fengið einhvern
afla. Þá kemur og í ljós, að v. b.
Þórður Jónasson frá Akureyri
er aflahæstur með 3495 lestir,
næstur kemur Gísli Árni frá
Reykjavík með 3439 lestir, þá
Jón Kjartansson frá Eskifirði
með 3432 lestir, þá Barði frá
Neskaupstað með 3076 lestir og
Ólafur Magnússon frá Akureyri
með 3060 lestir.
- VAGLASKÓGUR -
BINDINDISMÓT
(Framhald af blaðsíðu 1).
frá áhrifamætti Bakkusar, ekki
aðeins um eina helgi hvers sum
ars, heldur allar. Vaglaskóg á
að fríðlýsa sem áfengislausan
stað sumarlangt.
Vaglaskógur var kvaddur í
þeirri fullvissu að íslenzk æska
eins og hún birtist undir grænu
limi trjákrónanna í Vaglaskógi
væri dásamlegasti auður ís-
lands og þá einnig væri það sök
okkar hinnar eldri kynslóðar ef
þeim yrði fórnað á blótstall vín
guðsins. Það lá svört þoka yfir
Vaðlaheiði á heimleið, mætt
var mörgum bílum á austur-
leið, en ekið var með gætni.
Góðar vættir virtust halda
verndarhendi yfir mótinu í
Vaglaskógi og því jákvæða
brautryðjandastarfi er æsku-
lýðssamtökin voru hér að
vinna..
Að loknu móti leitaði AM
fregna hjá Stefáni Kristjánssyni
í Nesi, en hann var fram-
kvæmdstjóri mótsins. Kvað
hann mótið hafa farið í alla
staði vel fram, en um 4000
manns hefðu komið í skóginn,
15—16 manns hefðu verið tekn-
ir úr umferð sökum áfengis-
áhrifa. Eigi var leitað í bílum
að áfengi og sem betur fór
brugðust sárafáir því trausti er
ráðamenn mótsins báru til
gesta sinna. Umgengni öll var
brotalítil alla mótsdagana.
Sama álit lét Þóroddur Jóhanns
son í ljós er blaðið kom að máli
við hann, og einnig hafa margir
samkomugestir haft orð á því
við blaðið, að mótið hafi í alla
staði vel tekizt. Eiga þau sam-
tök er að mótinu stóðu vissu-
lega þakkir skilið fyrir for-
göngu sína og heitir blaðið jafn
framt á þau að beita áhrifum
sínum til þess að Vaglaskógur
verði í framtíðinni friðlýstur
sumarlangt gegn niðurrifsöflum
Bakkusar konungs. s. j.
STAKAN
okkar
N. N. sendir eftirfarandi vor
vísu.
Seiðir söngur að vori,
svellur í æðum blóð.
Allt lifnar og létt í spori,
leikur sér æskan rjóð.
Er ekki gott að ryfja upp
þessar snjöllu vísur Einars
Benediktssonar:
Hefjast yfir stund og stað
stef sem þjóðin unni.
Máist skrif og blikni blað,
bindast ljóð á munni.
;
Siglir dýra súðin mín,
sveipuð himin bjarma,
yfir heimsins höf til þín
hrundin bjartra armá.
í síðasta vísnaþætti birtum
við 3 glettnisvísur eftir V. H.
Prentvillupúkinn misþyrmdi
þeirri síðustu og birtum við
hana aftur nú vondandi
óbrenglaða og biðjum jafn-
framt V. H. afsökunar á mis-
tökum okkar.
i
Nú einlífskvölin kveður
bráðum
og kaupfélagsskuldin lækkar
fljótt.
Með konu í faðmi ég kúri
bráðum
og króa eignast furðu skjótt.
Svo kvað snillingurinn Öm
Arnarson.
Dýrt er landið drottinn minn
dugi ekki minna,
en vera allan aldur sinn
fyrir einni gröf að vinna. !
Hrekkvís kyndir heiftarbál.
Hræsnin veður elginn.
Aulabárði er alltaf mál
orð að leggja í belginn.
Mér varð allt að ísi og snjó.
Oft var svalt í förum.
Ekki skaltu undrast þó
andi kalt úr svörum.
Hér grípum við traustataki
vísu eftir Jónas Þorleifsson í
Koti í Svarfaðardal.
Kom ég inn í kvennabúr ]
þar konur brunnu af ástar-
fuaa.
O, liugsa sér það. Herra triír,
að hafa nú enga náttúruna.
Sú síðasta í dag heitir „Að
verki loknu“ eftir St. G.
Sínar listir seggir þreyta,
sitt af hvoru taginu.
Merkilegt þó megi heita,
mun hér nálægt laginu.