Nýja stúdentablaðið - 13.05.1933, Blaðsíða 5

1933
NÝJA STÚ D E NTABLAÐIÐ
o
á a‘ð éta, og þeir, sem Iiafa ráð á að éta, hafa ekki ráð á
að eiga skoðun.
Þá hrópa ég i örvæntingu: Á ég þá að kasta öllu því
I frá mér, sem fyllt hefir liug minn, og loka augunum fyrir
öllu ranglætinu, til þess að Iiafa ráð á að éta? Og rector
magnificus svarar og segir: Amen, og undirtóku þeir, sem
neðar sátu í stiganum: Amen, Amen. En það þýðir: .Tá,
já, svo skal vera.
En sumir segja, að draumar sén marklevsa.
Sölvi H. Blöndal.
Skoöanafrelsi!
Mönnum er enn í fersku minni útvarpskveld mcnnta-
skólans. Þar gerðust Jjeir athurðir, sem nrðn til þess að
bregða ljósi yfir ástandið í skólanum. Fyrirlesarinn, er
siðast kom fram, lauk erindi sinu með því að lýsa því
yfir, að mynd sú, er hér væri gefin af skólalifinu, væri
alröng, þar sem öll róttæk viðhorf væru útilokuð. Urðu
út af þessu æsingar miklar í skólanum, og var boðað til
almenns fundar um málið dagimi eftir.
Það brá dálítið kynlega við, er drenglinokki, sem telur
sig upprennandi leiðtoga alþýðunnar, krafðist með offorsi
( nokkru, að félaga hans yrði vikið úr skóla fyrir að hafa
sagt sannleikann um útvarpskveldið. Þessi krafa er svo
ósvífin og í alla staði ódrengileg, að mönnum blöskrar,
ef þeir á annað borð trúa þessu.
Aðaltilgangur útvarpskveldsins var að sýna rétta mynd
af félagslifinu i skólanum, en þar sem það bróst, var yfir-
Iýsingin i alla staði réttmæt og sjálfsögð, enda jjótt aftur-
haldsklíkan í skólanum hefði ekki samþykkt hana. Hinn
frjálslvndi socialdemokrati, sem krafðist þess, að skóla-
félaga sinum yrði vikið úr skóla, opnaði útvarpskvöldið,
enda þótl inspector seliolae hefði átt að gera það. En hann
er kommúnisti, og þarf ekki að segja þá sögu lengra.
En livað hafði nú þessi öryggisnæla fassistanna í
menntaskólanum að flytja þjóðinni. Jú, liann sagði:
„Gleðilegt sumar“.
(lleðilegl sumar!
Sumar, sem flokksmenn hans, verkamennirnir, horfa
fram á með kvíða vegna atvinnuleysis, og vegna þess, að
þeir vita, að þessi bjargræðistími hefir ekki annað að
færa þeim en sult og eymd.
(ileðilegt sumar!
Ekki má heldur gleyma fagnaðarerindi Iians um þetta
dásamlega kærleiksheimili, menntaskólann, þar sem allir
ættu að tengjast sterkum höndum bróðernis!
" Ekkert kom fram, sem gæfi til kynna, að í skólanum
bærðist frjáls hugsun. En þegar svo einn nemendanna
verður lil þess að fletta ofan af þessum blekkingum, þá
rísa socialdemokratar og fassistar i skólanum upp og
kvarta um, að hér sé vegið aftan að skólanum, og krefjast
þess, að „gerræðismanninum“ sé þegar í stað vikið úr
skóla. En þessar svefnpurkur geta þess ekki, að það var
útvarpsnefndin, sem reyndi að vega aftan að skólafélög-
um sínum og hlekkja útvarpshlustendur með því að gefa
ranga mynd af skólanum.
Útvarpskveldið átti vitanlega að kynna þjóðinni skóla-
lifið, en ])ess var vandlega gætt að láta hvergi koma fram,
að í skólanum væru margir nemendur, sem þyrðu að
brjóta í bága við gamla og úrelta hleypidóma. Þessi þáttur
skólalífsins kom hvergi fram.
Skoðanir róttækra manna og borgaranna eru gerólákar,
en á dagskránni var eingöngu heilaspuni horgaranna, og
að þvi, er sagl var, ópólitiskur. En hvers vegna kalla menn
skoðanir horgaranna ópólitískar, en allar róttækar lifs-
skoðanir pólitískar? Er það vegna þess, að ríkisvaldið er
í Iiöndum horgaranna? Alþýða landsins her að mestu
kostnaðinn við skólann og á því heimtingu á að fá rétta
mynd af honum, og þar af leiðandi var það siðferðisleg
skylda nemandans, að leiðrétta þær hlekkingar, sem voru
hafðar frammi.
Út af þessum viðburðum var inspector scliolae sakaður
um að vera of hlynntur sannleikanum, og var þvi settur
af. Ennfremur lýsti fundurinn vanþóknun sinni á nem-
anda þeim, sem „ódæðisverkið" framdi. Hnigu þeir til
])ess ráðs, er þeim tókst ekki að bola Iionum frá skól-
anum. En þeir mega vera vissir um ])að, að með þessu
athæfi sínu hafa þeir hakað sér stökustu íyrirlitningu
11111 Iand allt Gumiar ./. Cortes.
Frá Oxfordstúdentum
Atburðir, er gerðust i stúdentalífi Oxfordliáskóla seinni
partinn í vetur, vöktu þá geysiathygli víðsvegar um heim,
að mér finnst hlýða, að geta þeirra nokkuð hér í hlaðinu.
Stúdentar frá Oxford, eldri sem yngri, hafa með sér
félag, sem heitir: The Oxford Union. Aðalhlutverk fé-
lagsins er að halda vikulega fundi um ákveðnar tillögur
eða ályktanir, sem fram hafa komið. Yenjan er sú, að
tveir tala með tillögunni og tveir á móti, en síðan er geng-
ið til atkvæða. Allir siðir og fundarsköp eru sniðin eftir
neðri málstofu enska þingsins, og fer því fundur að jafn-
aði mjög hátíðlega fram.
A fundi, son haldinn var í félagi þessu laust eftir miðj-
an vetuf, var samþykkt ályktun um „að herjast aldrei
fyrir konunginn eða föðurlandið“, með 275 atkv. gegn
153.
I háskóla, sem hefir það hlutverk að ala nienn upp í
lilýðni við ríkjandi skipulag, að ala menn upp, sem auð-
sveipna yfirstéttarþjóna, er fullskiljanlegt, að meiri á-
lierzla sé lögð á ytri siðfágun en ræktun og þroska liins
innra manns. Það hefir því löngum farið svo í Oxford
Union, að lylgi i atkvæðagreiðslum hefir meir verið liáð
málskrúði og fögrum klæðahurði formælandans en rök-
um hins rétta málstaðar. Starf félagsins liefir verið virk-