Nýja stúdentablaðið - 01.10.1947, Blaðsíða 7

NÝJA STÚDENTABLAÐIÐ
7
LJÚS í MYRKRL
Einhvern tíma í fyrravetur kom út bæklingnr, sem nefndist Vaka, rit
lýðræðissinnaðra stúdenta. Félagið Vaka boðar þar trú sina — ekki aðeins
Háskólastúdentmn, heldur landslýð iillum. Vökumenn uppgötvuðu nefni-
lega allt í einu, að Háskólinn væri ekki nógu stór vettvangur ltinna göf-
ugu bugsjóna sinna, heldur þyrfti þjóðin öll að þekkja frelsi og menningu
í skuggsjá Vöku. — Aðeins undrar oss, hvernig íslenzka þjóðin skuli hafa
komizt af, unnið bókmenntaafrek, fært sér frelsi og sjálfstæði án þess að
liufa fyrrnefnt rit að leiðarljósi. — — Það verður þó ekki ráðið af þessu
fyrsta hefti, hvorir munti mega sín meira Aristóteles og Plató eða Jón
Isberg; en allir þessir eru liklegir til að auka hróður ritsins. — Þá ntá
og geta þess, að menn biða hugfangnir eftir framhaldi á greininni „Ef
frelsið glatast, er menningunni hætt" eftir Jón ísberg. Næsta ritsmið
hans gæti t. d. borið hcitið: Menningunni er hætt, ef frelsið glatast.
Ekki má láta hjá líða að átelja þá framkomu Garðltúa, er þeir fengu áður-
nefnt rit upp í hendurnar, að það var skemmtileikur þeirra og um leið
aflraun að leggja saman sem flest eintök ritsins og rifa síðan sundur i
tvennt. Varð þar mestur Karl frá I.augarvatni, því hann fyrirkom sex án
þess að roðna, en Jón Isberg gekk af hólmi. Þrevja Garðstúdentar nú
mjög næsta heftis.
DOTTANDI RÁÐ.
Þuð hafa heyrzt raddir unt það, að fyrrverandi stúdentaráð liafi ekki
reynzt eins fúlmannlega lélegt og sumir óttuðust í fyrra. Ekki er nema rétt
og skylt að viðurkenna það, sem vel er, og má segja, að þetta ráð hafi
leyst hin lítilfjörlegri störf vammlítið af hendi að telja. Svo brcgður oft við,
er lágfleygar sálir eiga í hlut, að þeim finnst gaman að nostra við smá-
munina, en klífa aldrei fjallið. Það kvað líka vera ærið margt, sem betur
hefði mátt fara, ef skoðað er i kistur stúdentaráðs. Því hefur t. d. ekki tekizt
að hrinda í framkvæmd þeirri tillögu Garðstúdenta að leggja niður cmbætti
Garðprófasta, þar sem störf þeirra eru engin orðin, en þcir lifa eins og
lýs á stúdentum. — Stúdentaráð er komið vel á veg að drepa tímaritið
Garð. Og enn má nefna, þótt fátt sé hér tint til, þá svívirðilegu vanhelgun
og þá stórkostlegu sköinm, sem ráðið bakaði stúdentum 1. desember í fylra.
Verðtir sú saga ekki rakin hér, en þeir minntir á, sem gleymt hafa.
að undanskildum, er hafa sósíalismann virkilega að markmiði,
alþýðuflokka. Þetta á svo að sanna skyldleikann á við meðal
hlóðprufu. Tíminn fer sér öllu hægar í skrifum sínum, enda hefur
Framsóknarflokkurinn liingum tvístigið svo milli hægri og vinstri,
að hann hefur staðið uppi ráðvilltur.
íslenzka ríkisstjórnin og málgögn hennar hafa fullkomlega
látið ánetjast af þeim áróðri, sem nú er rekinn af slíku ofttr-
kajtpi í blöðum auðvaldsins um allan heim. Það er líka óneitan-
lega hvalreki á fjörur hennar að geta vent sínu kvæði í kross
og herjað í austurveg að hætti norrænna víkinga, er hún stendur
uppi ráðþrota og náðþrota gagnvarl sínumeigin afglöpum. Það ætti
líka að opna augun á íslenzkum stúdentum fyrir því, hverjum
þeir eiga að fela forræði sitt. En þeirra er mátturinn að velja
a laugardaginn kemur. Flosi Sigurbjörnsson.
ORATOR II.
Einn laugardag fyrra hluta októbermánaðar ltafði verið boðaður fundur
í stórráði Vöku. En áður en sá fundur hófst, var settur fundur í Stúdenta-
félagi Háskólans; Ásgeir Péturss., stórráðsfulltrúi, var þá formaður Stúdenta-
félagsins. Það var því ekki undarlegt, þótt heiðarlegum mönnum yrði bilt
við, er þeir komu á hinn síðarnefnda fund, því að nálega einungis Vöku-
piltar sátu þar eigandalegir í salnum. Héldu sumir utan-Vökumenn, að
þeir hefðu nú lent í verri staðnum. — Á þessum fundi gerðist lítt mark-
vert, en formaðtir bar fram tillögu um breytingu á fyrirkomttlagi rússa-
gildisins þannig, að menn pöntuðu sér sjálfir áfenga drykki, en hafa þá
ekki innifalda í aðgöngumiðunum. Var atkvæðagreiðslan harðsótt, og kom
svo, að tillagan var felld með atkvæði Jóns P. Emils. Og mó segja, að
þar velti h'til þúfa þttngtt hlassi og illu. Kunnum vér þess fleiri dæmi í
lslandssögunni.
Þá var gengið til stjórnarkosninga. Má lieita, að þar hafi Vökumenn
tekið sér til fyrirntyndar hið scinheppna afturhald i allri sinni dýpstu þröng-
sýni. Þar fór Htið fyrir marglofuðu víðsýni og frjálslyndi Vökumanna! Var
viðhöfð ólögleg stjórnarkosning (þó í Vesturevrópu væri), þar sem for-
maour neitaði að bera ttndir atkvæði sttmar uppástungur félagsmanna, en
úrskttrðaði sjálfur kosningttna lögmæta!! í stjórn voru á endanum kosnir 3
menn og aðrir 3 til vara, en 2 endurskoðendur, allir úr lögfræðideild.
Er IIÚ helzt álitið, að stofna eigi ttýjan Orator undir forystu Barða Fvið-
rikssonar til höfuðs Þorvaldi G. Kristjánssyni — eða þá, að báðir Orator-
arnir eigi að koma fyrir kattarnef allri menningarlegri félagsstarfsemi i
Háskólanttnt, en græða peninga á dansleikum.
ÁFTURHALDIÐ SAMT VIÐ SIG.
Fyrir nokkrtt kom til orða að hafa sameiginlega framboðslista þriggja
vinstri félaganna svonefndu. Þegar tekið var að ræða grundvöll málefna-
samnings, kom í Ijós, að kratar sáu margt annað fýsilegra en santeigin-
legan lista. Þeir báru lielzt fyrir sig, að með þessu værum við að einangra
Vöku. Ja, — það er eðlilegt þú verðir Itissa; rnaður vissi ekki, að tunglið
væri svona nálægt jörðinni. Kratarnir virðast því aðeins ltafa flokk og félög
til þess að fela kærleika sinn til ibaldsins. Þetta þttrfa stúdentar að niuna,
er þeir ganga á kjörstað. — Hinir frjálslyndu voru léttir í lttnd, eins og
oft áður, og kváðust sammála krötum, enda voru þeir þá á biðilsbttxunum
eftir þeim, en þar ltefur nú hlýleikurinn farið út um þúfur, eins og skýrt
er frá ó öðrum stað i pistli þessum.
Það kom greinilega fram hjá fyrrnefndutn aðilum, að óráðlegt væri
bandalag við róttæka, það væru svo margir, sem væru „bara á móti komnt-
únistum", en hefðtt enga aðra pólitiska skoðttn. Þess vegna væri það lifs-
spursmól þeirra „að vera á móti kommúnistum", því annars fylgdi þeim
enginn. Athugið vitnisburðinn, setn yður er gefinn: Þér ltafið enga aðra
pólitiska skoðun en „vera á móti koinmúnistum". Ilversu lengi ætlið þér
að tvístíga — annaðhvort eruð þér á móti peningavaldi heildsalabarnanna
i Vöku eða fylgið því? Róttækir stúdentar ertt þeir einu, sem þora að kotna
beint framan að ófreskjunni og ráða niðurlögum hennar.
LISTINN . VÖKU.
Það hefiir sumttin þótt ofboðlitil upplyfting i deyfð skammdegisins, þeg-
ar tilorðning Vöktt listans hefir ótt sér stað. Að vísu er það ekki óalgengt,
að gárungarnir geri grin að mikilmennum þjóðarinnar, t. d. hafa sumir
leyft sér að hlæja að Bjarna Ben., og má það telja dæmalaust. Okkar dr-itt-
inhollu Vökttmenn í Háskólanum eru einnig háðir breyskleika mannanaa,
enda voru hinir ódauðlegu gttðir á Olympos undir sömu sök seldir. —
Það verður stundum skringilegt upplitið á sumum Vökumönnum, þegar
þeir eru spurðir, ltvers vegna þcir sétt eiginlega Vökttmenn. Það liggur
nefnilega ekki alltaf í augum uppi. Stintir eru Vökumenn af fjárgróðavon,
aðrir af þvi þeir Italda að það sé fínt, og einhverjum finnst sjálfsagt „að vera
á móti kommúnistum", en engir eru Vökumenn af kærleika né góðttm dygð-
uin. Það hefur því löngum verið leikur Vöku að skipa forhertum ilialdssálum
annars vegar á listann, en pólitiskum angurgöpum hins vegar. Þannig var
það í fyrra, að þeir Guðlaugttr og Skúli voru til uppfyllingar í stúdentaráði.
Nú eiga Bragi og Víkingur að leika þann leik. Það er ekki ætlunin, að beir
láti til sin taka pólitisk mál, — aðrir rétttrúaðri eiga að sjá um þau.
Það liefttr kvisazt, að samsetning Vökulistans ltafi gengið úr ltófi þung-