Vesturland - 29.09.1951, Blaðsíða 3

VESTURLAND
3
Umhyggjan fyrir þeim at-
vinnulausu í framkvæmd.
Nýlega er útrunnin umsóknar-
frestur um vélavarðarstarf í raf-
stöðinni í Engidal, en því starfi
hefur gengt Páll Þórarinsson, vél-
stjóri frá Hnífsdal í nokkur ár.
Alls bárust sex umsóknir um
starfið, þar af þrjár frá ísfirðing-
um.
Á rafveitustjórnarfundi 27. sept-
ember voru umsóknir þessar lagð-
ar fram. Rafveitustjóri mælti með
Kristjáni Ólafssyni, vélstjóra, ísa-
firði og Halldóri Guðbjartssyni,
vélstjóra, Reykjavík og taldi
þessa tvo umsækjendur koma til
greina, því hinir hefðu ekki vél-
stjóraréttindi.
Formaður rafveitustjórnar,
Matthías Bjarnason, lýsti því yfir,
að hann teldi Kristján Ólafsson
vera vel hæfan til þess að gegna
starfinu og hefði hann fengið ná-
kvæmar upplýsingar um hæfni
hans sem vélstjórá. Kratarnir og
komminn lögðu ekki orð í belg.
Síðan fór fram atkvæðagreiðsla
um umsækjendur, sem fór þannig
að Halldór Guðbjartsson var veitt
staðan með 4 atkvæðum en Krist-
ján Ólafsson fékk 3 atkvæði. Sjálf-
stæðismenn kusu Kristján, en
kratarnir og kommúnistinn kusu
Reykvíkinginn.
Erjur á kærleiksheimilinu.
Áður en þessi rafveitusfjórnar-
fundur fór fram hafa verið haldn-
ir margir sellufundir og oft kast-
ast í kekki milli elskendanna,
krata og kommúnista. Kratarnir
kröfðust þess, að komminn kysi
Óskar Aðalstein, rithöfund, til
þessa starfs, sem var einn um-
sækjenda. Hinsvegar litu komm-
arnir þannig á, að þennan umsækj-
anda skorti algerlega sérþekkingu
til að takast starfið á hendur og
neituðu bóninni. Lengi vel reyndu
kratarnir að vinna ástmey sína
með blíðuatlotum, til fylgis við
sig, en hún sagðist eiga „sann-
færingu" sem hún gengi ekki frá.
Rafveitustjórnarfundur var svo
boðaður 26. september, en bæjar-
stjórinn kom því til leiðar að hon-
um var frestað um einn dag.
Þessi frestur var svo notaður til
frekari ástaratlota. öll stórmenni
krataflokksins klæddust bezta
skarti sínu (með hvíta rós í
hnappagatinu?) og báðu nú elsk-
una sína að vera góða og kjósa
Óskar, en allt kom fyrir ekki. Ósk-
an neitaði algerlega að kjósa Ósk-
ar. Urðu kratar þá ókvæða mjög,
og brígsluðu henni um að hún væri
þeim ótrú. Þetta tók elskan eðli-
lega mjög illa upp og mátti um
stund ekki tæpara standa að kær-
leiksbönd elskendanna hrykkju út
í veður og vind. En sem betur fór
varð það ekki. Elskendurnir fundu
að þau gætu ekki afborið að missa
hvort annað, og að lokum sættust
þau á að Kristján eða Óskar
skyldu hvorugir ráðnir, heldur
Reykvíkingurinn.
Ekki er Vesturlandi kunnugt,
hvað valdið hefur þessum ákafa
kratanna, að fyrirbyggja að Krist-
ján ólafsson fengi starfið. Þeir
virtust alls ófróðir um umsækj-
andann sem þeir kusu. Og ef það
hefur verið bjargföst trú þessara
einstöku „manndóms-“ og „dreng-
skapar-“ manna, að Óskar rithöf-
undur væri fær til starfsins, þá ef-
ast enginn um, að Kristján ólafs-
son hafi verið fullkomlega hæfur
til þess.
Öðru vísi mér áður brá.
Fyrir ári síðan var Arinbjörn
Clausen ráðinn stöðvarstjóri í
Engidal, með 5 atkvæðum, en Sig-
ui’ður Pétursson fékk 2 atkvæði.
Að kosningu Clausen stóðu Sjálf-
stæðismenn og fulltrúi kommún-
ista. Sá síðast nefndi kúventi í
málinu og flokkur hans tók upp
harða baráttu ásamt krötum, að
rifta þessari ráðningu. Ofsóknirn-
ar gegn Clausen sögðu þeir að
væru sprotnar af því, að Clausen
hefði ekki verið búsettur á Isafirði
þegar honum var veitt staðan.
Samt hafði þessi maður dvalið hér
mestan hluta ævi sinnar.
Svo langt var gengið að komm-
arnir slitu bæjarmálasamvinnu við
Sjálfstæðismenn á þessu máli, að
þeirra eigin sögn. Þá var um-
hyggja þeirra fyrir bæjarmönnum
ómælanleg. En nú er búsettum fs-
firðingi, sem er atvinnulaus með
fjögur böm á framfæri, hafnað.
Hver skilur þennan vesalings
flokk? Skilja höfuðpaurar hans
sjálfa sig? Ætla þeir ekki einu
sinni að nota aðstööu sína í bæj-
arstjórn, þessi rúm tvö ár, sem
eftir eru af þeirra pólitízka lífi?
Eru þeir algerlega búnir að gefa
upp á bátinn flokksmynd sína?
Fyrirfinnast nokkrir, sem frek-
ar ættu skilið heitið vesælastir
allra vesæla?
Hvar er nú umhyggja kratanna
Jóns Guðjónssonar og Hannibals
Valdimarssonar fyrir atvinnulaus-
um vélstjóra?
Þeirra stefna er, að hæfir menn
í þær stöður sem við ráðum, mega
ekki vera Isfirðingar, helcTur úr
Reykjavík. fsfirzka verkamenn
sendum við svo suður á Keflavík-
ui’flugvöll. Þetta er viðhorf þess-
ara „öðlinga“ til atvinnumálanna
í ísafjarðarkaupstað á því herrans
ári 1951.
Árið 1950 voru þeir fullir „föð-
urlegrar" umönnunar fyrir at-
SEXTUGUR:
Páll Pálsson,
hreppstjóri í Þúfum.
Páll Pálsson, hreppstjóri, Þúf-
um, átti sextugsafmæli 10. þ.m.
Páll er fæddur á Prestbakka í
Hrútafirði, sonur Páls prests Ól-
afssonar, Pálssonar, dómkirkju-
prests í Reykjavík og konu hans
Arndísar Pétursdóttur, Eggerz frá
Akureyjum.
Séra Páll fluttist til Vatnsfjarð-
ar 1901 og bjó þar myndarbúi um
f jórðung aldar og var meðal merk-
ustu og vinsælustu manna þess
héraðs.
Páll Pálsson hefur frá bam-
æsku búið í Vatnsfjarðarsveit,
fyrst hjá foreldrum sínum, en eft-
ir að þau láta af búskap 1925,
tekur hann við búinu í Vatnsfirði.
Sýndi það sig brátt, að þar var
hagsýnn og afkastamikill bóndi á
ferð. Eftir lát séra Páls, kemur
nýr prestur í Vatsnfjörð, og flytur
þá Páll Pálsson bú sitt að Þúfum
í Vatnsfjarðarsveit og þar býr
hann enn miklu og góðu búi.
Jörðin Þúfur hefur í búskapar-
tíð hans tekið stórstígum breyting-
um. Þar eru góð húsakynni og
mikil ræktun lands á þessum ár-
um, enda ber jörðin nú stórbú og
eru Þúfur með stærstu bújörðum
við ísafjarðardjúp.
Jafnframt því að vera stórhuga
bóndi, hefur Páll lagt mikinn og
vinnu bæjarbúa og grétu króka-
dílstárum yfir atvinnuleysinu, sem
herjað ísafjörð. Hvílikir loddarar!
Fyrir réttu ári síðan, 30. sept.
1950, segir Skutull svo orðrétt um
ráðningu Arinbjarnar Clausen í
embætti rafstöðvarstjóra:
„Þannig lýsir sér viðleitni íhalds
komma til að útvega bæjarbúum
atvinnu. Þeir taka menn frá öðr-
um landshlutum úr vellaunuðum
stöðum fram yfir a.m.k. jafnfæra
Isfirðinga, sem em atvinnuþurfi“.
Þann 4. okt. 1950 báru bæjar-
fulltrúar krata fram tillögu um
brottvikningu Arinbjarnar Claus-
ens úr embætti, á þeim grundvelli
einum, að liann væri utanbæjar-
maður. 1 tillögunni segir meðal
annars:
„Bæjarstjórn telur það hina
mestu óhæfu á slíkum atvinnu-
leysistímum, sem nú em hér í bæ,
að ráðstafað sé til utanbæjar-
manna störfum og stöðum, er
bærinn, eða bæjarstofnanir hafa
umráð yfir, en gengið fram hjá
eins vel hæfum bæjarmönnum, og
þannig stuðlað að því að hrekja þá
úr bænum“.
Þarna eru kratarnir lifandi
komnir. En engan undrar er til-
þekkir. Kratarnir hafa oft farið
heilhring á styttri tíma en ári.
Engum kemur á óvart óheillyndi
þessara smásála.
giftudrjúgan skerf til félagsmála.
Hann hefur um 33 ár verið hrepps-
nefndaroddviti sveitar sinnar og
um langt árabil sýslunefndarmað-
ur og hreppstjóri.
Hann hefur og um langan tíma
verið fulltrúi á búnaðarþingum og
gegnt fjölda annara trúnaðar-
starfa fyrir hérað sitt og íslenzk-
an landbúnað.
Páll Pálsson er maöur sístarf-
andi og lætur aldrei verk úr hendi
sleppa, hann er athugull maður og
vinnur öll þau störf, sem hann
tekur að sér með stakri kostgæfni.
Ég er sannfærður um, að fáir
menn hafa víðtækari og meiri
þekkingu á sveitarstjómarmálum
en Páll, enda hefur hann stjórnað
hreppsfélagi sínu af þekkingu og
árvekni.
Hin fjölmörgu félagsstörf Páls í
Þúfum, samfara umfangsmiklum
búskap, sanna betur en nokkuð
annað dugnað hans og óslökkv-
andi vinnusemi. Öll hans mörgu
störf eru ávallt í fullkominni
reglu og eru rækt af þeirri skyldu-
rækni, sem er honum í blóð borin.
Páll í Þúfum er gæfumaður,
prúður í framkomu, sanngjarn í
skoðunum og leggur aldrei stein í
götu nokkurs manns. Hann vill
leysa allar deilur af góðvild og
sanngirni. Þessi góðu skapein-
kenni hafa verið Páli ómælanlegt
veganesti í gegnum lífið og þau
hafa oft gert honum létt að koma
fram málum, sem mörgum öði'um
hefði reynst ókleift að koma í
framkvæmd.
Páll er kvæntur Björgu Andrés-
dóttur, dugnaðarkonu, sem staðiö
hefur við hlið bónda síns og ekki
hefur látið sitt eftir liggja í miklu
lífsstarfi þeirra beggja. Þau hjón
eiga tvö börn á lífi, Ásthildi og
Pál, hreppstjóra og bónda að Borg
í Miklaholtshreppi.
Ég enda svo þessar línur með
því að árna Páli og heimili hans
allrar blessunar og heilla á ókomn-
um árum og vona að lengi enn
megi hans njóta í málefnum okkar
kæra byggðarlags.
M. Bj.
-------O-------
STÚLKA óskast í vist á gott
lieimili í Bolungavik. Þarf helzt
að vera vön matreiðslu.
Upplýsingar á afgr. Vesturlands
Rafmagnseldavél til sölu.
Kristján G. Jónasson,
Fjarðarstræti 17.
WILLYS jeppi
smíðaár 1941, yfirbyggður, til
sölu. Upplýsingar gefur Þórir
Bjarnason, bifreiðastjóri, lsafirði.