Vesturland - 24.12.1951, Side 10

VESTURLAND
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Sigurður Bjamason frá Vigur
Skrifstofa Uppsöliun, sími 193
Afgreiðsla og auglýsingar: Engilbert Ingvarsson, Hafnar-
stræti 12 (Uppsalir)-. — Verð árgangsins krónur 20,00.
--------------------- ----------------------—— -----------»
Jólin.
Jólin eru helgasta hátíð kristinna manna. Mitt í myrkri skammdeg-
isins færa þau birtu og yl. Hin logaskæru jólaljós eyða sérhverjum
skugga liðinna daga og blinda framtíðina. Jólin taka hug okkar fang-
inn og ef til vill eru við þá nær því að lifa, í þess orðs fyllstu merkingu,
en nokkurntíma endranær.
Jólin eru fyrst og fremst hátíð barnanna, og einlæg og hrein gleði
þeirra veitir hinum fullorðnu meiri gleði en nokkuð annað.
Bömunum hefir alltaf verið eðlilegt að hlakka til jólanna. Sú til-
hlökkun, eða jólagleði, hefir ætíð byrjað löngu fyrir jól og orðið sterk
ari og innilegri eftir því sem nær dró, unz hún nær hámarki sínu á
sjálfri hátíðinni. Þessi gleði nær til fleiri en barnanna. Hún gagntekur
einnig hina fullorðnu, og það í svo ríkum mæli, að eigi mun nein fjar-
stæða, þótt sagt sé, að um jólin verði allir böm, að á jólunum grípur
alla bamsleg gleði.
Þá hverfur allur kali og beizkja úr hugum manna. Þá gleymist og
hverfur öll óvild til meðbræðra vorra, sem því miður gerir oft á tíðum
vart við sig endranær. Þá eru allir reiðubúnir að rétta meðbræðrum
sínum hjálparhönd.
★
Jafngömul mannkyninu er þrá þess eftir friði. Á sj^lfri friðarhátíð-
inni verður þessi þrá sterkari og krefst meira tillits.
Allir menn þrá frið er upphefjist úr myrkviðum styrjalda og ótta.
Margir mætir menn hafa látið í ljósi þá skoðun sína, að svo megi verða,
En eins og nú horfir, virðist sú spá fjarri sanni. Þjóðir berast á bana-
spjót og slíkur er reginmunur á lífsviðhorfi og lífsháttum þjóða
heimsins, að mönnum er næst að halda að það bil verði aldrei brúað.
Mönnum verður mjög svo skiljanlegt það vægi óvildar og ótta, sem
skapast á milli þjóða, sem hafa ólík trúarbrögð og lifnaðarhætti, ef þeir
gá að því, hve sterkt slíkt vægi getur orðið milli einstaklinga sama
þjóðfélags, sem búa við svipuð lífsskilyrði og hafa sömu trú.
Fyrst er við höfum upprætt úr huga okkar óvild til náungans og
breytt afstöðu okkar til hans í vináttu og kærleika, þá fyrst er lagður
grundvöllur fyrir vinsamleg samskipti þjóða í milli.
Megi slíkt verða sem fyrst til eflingar lífshamingju og mannkær-
leika hrjáðs mannkyris.
★
Jólin halda kristnir menn hátíðleg til minningar um fæðingu frelsara
vors, Jesú Krists.
Þá berst hinn fagri og hugljúfi fagnaðarboðskapur til okkar, sem
segir: „Verið óhræddir, því að sjá, ég boða yður mikinn fögnuð, sem
veitast mun öllum lýðnum, yður er í dag frelsari fæddur“.
Megi þessi boðskapur verða okkur til friðþægindar og blessunar í
leit okkar að lífshamingju og réttlátum heimi.
Takt þú mót þessum jólum með þessi orð skáldsins í huga:
„Þótt þú berir hryggð í huga
halda skaltu dýrðleg jól.
Hann, sem alla harma þekkir,
hann, sem lífsins vonir ól
lætur falla á leiðir þínar
ljós og yl frá kærleikssól.
Snúðu þér til hans og haltu
helg og dýrðleg þessi jól“.
Góður
víndill
í sögu bæjarins hafði aldrei orð-
ið slíkur gauragangur út af morð-
máli. Ákærði, Ted Donahue, var
heiðarlegur og atorkusamur mað-
ur, og allir vissu að hann hafði
skotið Mort Layton í sjálfsvöm;
en Ted var tiltölulega nýkominn
til bæjarins og litið á hann sem
ókunnugan, en Layton aftur á
móti af áhrifamiklum ættum, svo
að bæjarlögmaðurinn leitaðist við
að koma Ted í gálgann. —
Dómarinn var Harry frændi,
eins og við kölluðum hann öll. Við
hin ungu tilbáðum gamla dómar-
ann, og það var mikill dagur fyrir
mig, þegar hann leyfði mér að sitja
í tröppunum, sem lágu upp í dóm-
arasæti hans. Svo laust var allt í
reipunum í réttarsal í þá daga. í
ákæruræðu sinni beitti lögmaður-
inn allri sinni mælsku. Hann hæddi
Ted og nefndi hann utanveltu-
besefa, en með hrífandi tilburðum
lýsti hann Mort, sem „einum af
okkar beztu borgurum“ sláandi
dæmi mannkosta og siðgæðis.
Hann hafði einmitt talað sig heit-
ann, þegar mér varð litið á vindil
Harrys frænda. Hann naut hans
með auðsærri velliðan, lokaði aug-
unum og sogaði reykinn að sér í
löngum dráttum. Því meiri vífi-
lengjur sem lögmaðurinn við-
hafði til að fá kviðdóminn á sitt
band, þeim mun rólegri og af-
skiptalausari varð dómarinn. Ég
varð þess brátt áskynja, að ég
starði með nálega sóttkendum æs-
ingi á vaxandi öskuna á vindli
hans, á hverju augnabliki bjóst
ég við að hún myndi detta. — Mér
var það brátt fullljóst, að nálega
allir hinir áheyrendurnir sátu og
einblíndu á vindilöskuna. Kvið-
dómendurnir heyrðu ekki orð af
því sem lögmaðurinn sagði. Þeir
sátu eins og allir hinir og störðu í
ofvæni á þennan furðulega vindil.
Dómarinn hélt áfram að kófreykja,
og öskudröngullinn varð lengri og
lengri, rétt eins og hann hefði gert
uppreisn gegn þyngdarlögmálinu.
Það var aðeins stúfur eftir, þegar
lögmaðurinn hafði lokið máli sínu
En askan sat kyrr.
Kviðdómendurnir voru aðeins
tuttugu mínútur úti, og þegar þeir
komu inn, var Ted frjáls maður.
Þeir höfðu yfirleitt ekkert tillit
tekið til röksemda ákæranda. Þá
fyrst sló dómarinn öskuna af
vindlinum sínum. Hún sáldraðist
niður á gólfið, og í ljós kom stál-
þráður, sem stungið hafði verið
eftir endilöngum vindlinum.
í sömu svifum mundi dómarinn
eftir því, að ég sat þarna. „Þú sást
ekkert, drengur minn, eða hvað?“
„Nei, herra dómari“, svaraði ég,
án þess að hafa augun af stálþræð-
inum.
„Þú ert skynsamur drengur“,
sagði hann. „Ég skal segja þér:
ákærði var saklaus — en ég þorði
ekki að treysta á hina heimsku
kviðdómendur. Og ég hefi alltaf
haft þá trú, að ég myndi einhvern-
tima finna eitthvað sem nota
mætti hámálar konunnar minnar
við! “
S.H. (Þýtt).
O
SPAKMÆLI.
Bezta ráðið við uppgjöf og í-
stöðuleysi, þunglyndi og sljóleika
er að leggja sig í líma við að skilja
áhyggjur annarra manna og hjálpa
þeim til þess að sigrast á þeim.
Arnold Bennett.
★
Eitt veit ég: hamingjusamur
verður aðeins sá, sem hefir lært
að gera öðrum greiða.
Albert Schweitzer.
★
Það er nú, sem við eigum að
lifa! Byrjaðu strax að lifa og líttu
á hvern dag sem heilt líf út af fyr-
ir sig.
Seneca.
★
Sálfræðingurinn W. M. Marton
lagði eftirfarandi spurningu fyrir
3000 einstaklinga:
„Fyrir hvað lifið þér lífinu."
Sér til skelfingar komst hann að
raun um að 94% af þessu fólki
eyddi æfinni í að bíða eftir fram-
tíðinni. Það beið eftir að eitthvað
gerðist, beið þess að börnin yru
fullorðin og gætu séð fyrir sér
sjálf; beið næsta árs, beið eftir
að geta farið í ferðalag, sem það
hafði lengi dreymt um; beið eftir
því að þessi eða hinn dæi, beiö
morgundagsins án þess að gera sér
ljóst, að dagurinn í dag er sá eini,
sem við höfum tangarhald á, því
að gærdagurinn er liðinn og á
morgun kemur aldrei.
McGraw-Hill.
★
Ef þú — þótt framtíðin virðist
ógnþrungin — getur borðað í dag,
notið hita og Ijóss sólarinnar í
dag, skemmt þér með vinum þín-
um í dag, þá gleðstu yfir því og
þakkaðu guði þínum. Horfðu ekki
til baka á hamingju fyrri daga og
láttu þig ekki dreyma um fram-
tíðina. Dagurinn í dag er sá eini,
sem þú hefir hald á. Láttu hann
ekki ganga þér úr greipum.
H. W. Bucher.