Vesturland - 24.12.1959, Síða 14

14
VESTURLAND
tímum og lítið um peninga og
heíðum við ekki getað farið nema
af því að nokkrir velunnarar Ein-
herja skutu saman fyrir kostnað-
inum og sendu okkur peningaupp-
hæð áður en farið var.
Allt var sparað til að þurfa að
borga sem minnst. Lágum við á
millidekkinu á Goðafossi gamla á
leiðinni suður. Þegar við komum
til Reykjavíkur urðum við gestir
KR og hafði Kristján Gestsson,
verzlunarstjóri hjá Haraldi Árna-
syni allan veg og vanda af okkur
og kom okkur fyrir.
Annar þáttur í starfi okkar
skátanna á þessum árum var fé-
lagslífið. Þær stundir, sem við
höfðum aflögu frá æfingum og
kennslu undir prófin voru notað-
ar til að spila á hljóðfæri og
syngja. Á þeim árum var til hljóm-
sveit innan félagsins og voru það
mest strengjahljóðfæri og minnist
ég þessara úr hljómsveitinni: Árna
Jónssonar, Ásgeirs Einarssonar,
Daniels, Tryggva Þorsteinssonar
og Palla Jör og spilaði hann á það
hljóðfærið, sem bar uppi hljóm-
sveitina, en það var tvöföld har-
monika og var belgurinn allur
limdur saman. Hún gekk alltaf
undir nafninu Drangey. Halla Ó1
varð þessi hljómsveit líka að yrkis-
efni, eins og sjá má á eftirfarandi
visu:
1 Greninu er alltaf lif og læti
þar litlir skátadrengir iða af kæti.
Á æfingum mú heyra þar hávaða
og fjör,
þar hamast Árni, Geiri, Danni,
Tryggvi og Palli Jör.
Einherjar spila á ýmsa strengi.
Einherjar syngja hátt og lengi.
Einherjar.
Einn liðurinn í starfseminni var
að heimsækja elliheimilið og
sjúkrahúsið á jólum og nýári. Þá
skemmtum við með varðeldi og
söng og vorum við yfirleitt óspar-
ir á þessa músikk okkar fyrir
hvern sem vild á okkur hlusta.
Hefurðu ekki starfað eitthvað í
öðrum félögum en Einherjum?
Jú, ég starfaði töluvert í knatt-
spyrnufélagin Herði á árabili. Þá
var það sérstaklega það er varðaði
skíðaskálabygginguna. Það eina,
sem eftir mig liggur þar, að ég
held, er starf mitt við byggingu
skíðaskálans, sem byggður var að
öllu leyti í sjálfboðavinnu.
Þeir, sem mest unnu með mér
að byggingu skálans voru Högni
Þórðar, Gulli Guðmunds og Guð-
mundur Ben. að ógleymdum hópi
anara félaga ,sem unnu eitt erfið-
asta verkið að bera allt efnið á
bakinu neðan frá Múla og þangað
sem skálinn stendur.
Þetta mál var búið að vera á
döfinni í mörg ár í félaginu og
þessvegna réðumst við í þetta. Hitt
er svo annað mál, að mínu áliti,
að tíminn hefur leitt í ljós að
þetta hefur ekki verið félaginu
jafn brýn nauðsyn og talið var
því að hann er notaður miklu
minna en skyldi og hefur honum
ekki verið sýndur sá sómi, sem
hann ætti skilið, segir Daníel að
lokum.
Smælki
Þessi mynd er tekin fyrir um það bii 35 árum af fimleikaflokki, ásamt kennara hans Gunnari
Andrew. Af þessum 19 manna hópi eru aðeins fjórir búsettir hér í bænum, tveir eru látnir,
en hinir allir fiuttir búferlum úr bænum. Hvaða menn eru þetta? Gerið svo vel og flettið á
biaðsíðu 19. Þar sjáið þið hvað þeir heita þessir gömlu ísfirzku fimleikamenn.
Farandsali kom inn í veitinga-
hús dag nokkurn og sagði við veit-
ingakonuna: „Láttu mig fá tvö
egg svo mikið steikt að þau séu
svört að neðan, tvær ristaðar
brauðsneiðar, brenndar og einn
bolla af köldu kaffi. Síðan skaltu
setjast hjá mér og skamma mig.
Ég er haldinn heimþrá.
o o o
Þegar Pétur fékk reikninginn
frá tannlækninum fyrir að draga
úr honum eina tönn hringdi hann
til hans og sagði: „Hvers vegna er
þessi reikningur þrisvar sinnum
hærri en venjulega." „Ég kannast
við það,“ svaraði tannlæknirinn
„en þú æptir svo hátt að þú fældir
frá mér tvo aðra sjúklinga."
o o o
„Ég ætla ekki að hræða þig,“
sagði sjö ára gamall drengur við
kennara sinn, „en pabbi sagði við
mig að ef ég fengi ekki hærri eink-
unnir þá yrði einhver flengdur."
o o o
Eiginmaðurinn sagði: „Ástin,
ég kom með nokkuð fyrir þann
sem mér þykir vænst um. Ég er
viss um að þú getur ekki gizkað á
hvað það er.“
Konan svaraði gremjulega:
„Rakvélablöð, munntóbak og
eina flösku af líkjör."