Vesturland - 05.12.1970, Blaðsíða 2

2

Vest
Útgefandi: Kjördæraisráð Sjálfstæðisflokksins
fjarðalcjördæmi.
Blaðnefnd: Guðmundnr Agnarsson, Bolungarvík, Halldór
Bernódusson, Suðureyri, Sigurður Jónasson, Patreksfirði,
Sigurður Sv. Guðmundsson, Hnífsdal, Úlfar Ágústsson, Is.
Ábyrgðannaður: Finnur Th. Jónsson
Afgreiðsla: Uppsölum — Sími 3062.
Prentstofan Isrún hf., ísafirði.
Framboð vestfirzkra sjálfstæðismanna
Svo sem frá er skýrt á öðrum stað í blaðinu, urðu úrslit
prófkjörsins um 5 efstu menn á íramboðslista Sjálfstæðis-
flokksins í Vestfjarðakjördæmi við Alþingiskosningar á vori
komanda þau, að Matthías Bjamason, Þorvaldur Garðar
Kristjánsson, Ásberg Sigurðsson, Amgrímur Jónsson og
Hildur Einrsdóttir hlutu flest atkvæði í þessi sæti. — Á
fundi Kjördæmisráðs þann 29. nóv., þar sem endanlega var
gengið frá framboðslistanum, var ákveðið að láta úrslit
prófkjörsins ráða röð 5 efstu sætanna, enda þótt prófkjör-
ið væri ekki bindandi og Kjördæmisráði væri í sjálfsvald
sett að breyta röð manna á listanum.
En þar sem það virtist vera álit meirihluta kjördæmis-
ráðsfulltrúa, að taka bæri fullt tillit til vilja þeirra, er
þátt tóku í prófkjörinu, og láta val þeirra ráða röðun í
efstu sæti listans, varð enginn ágreiningur um að leggja list-
ann fram eins og hann nú liggur fyrir.
Andstæðingar Sjálfstæðisflokksins hafa óspart látið í
veðri vaka að undanförnu, að Sjálfstæðisflokkurinn á Vest-
fjörðum væri það sundraður innbyrðis, að erfitt yrði að
koma saman framboðslista hans. — Þetta hefur að sjálf-
sögðu aldrei verið annað en óskhyggja manna, sem sjálfir
eru uggandi um eiginn hag og óttast traust fylgi Sjálfstæðis-
flokksins.
I>að er nú augljós staðreynd, að Sjálfstæðismenn á Vest-
fjörðum standa eklíi sundraðir að framboði sínu til Al-
þingiskosninganna. Þvert á móti eru þeir sterk og einhuga
sveit, sem mun berjast ötullega fyrir því að vinna flokki
Sjómannastofa...
Framhald af 1. síðu.
hefði fært sjómannastofunni
að gjöf vandaða gestabók, og
ritaði bæjarstjórinn á Isafirði
fyrstur nafn sitt í hana.
Hallgrímur óskaði eftir að
það bærist öllum til eyma,
að áfengi væri algjörlega
bannlýst í sjómannastofunni
og ölvaðir menn fengju þar
ekki aðgang.
Bæjarstjórinn á Isafirði,
Jón Guðlaugur Magnússon,
ávarpaði forráðamenn sjó-
mannastofunnar og kvað það
von sína og ósk, að gæfa og
gengi mætti fylgja starfi
stofunnar, og að hún mætti
verða aðstandendum sínum til
sóma.
Jón Á. Jóhannsson, skatt-
stjóri, tók einnig til máls og
riíjaði upp fyrstu kynni sín
af sjómannastofu. Var það á
Bíldudal í lok skútualdarinn-
ar, fyrir um það bil 50 árum,
er hann var fyrst að fara til
sjós, — en þá hafði Guð-
mundur Sigurðsson, kaup-
maður og bakari á Bíldudal
opið hús fyrir sjómenn, þar
sem þeir áttu athvarf til að
spila og tefla í frítámum sín-
um í landi. Var þessi „sjó-
mannastofa“ í allstórri við-
einnig þekktur drengskaparmaður, sem þekkir af langri
reynslu vandamál Vestfirðinga. Hann hefur, sem kunnugt
er, setið á Alþingi síðan Sigurður Bjamason frá Vigur sagði
af sér þingmennsku í marz 1970.
Um framboðslistann að öðru leyti er það að segja, að þar
er hvert rúm skipað ágætis fólki af ýmsum stéttum og
á ýmsum aldri, fólki sem nýtur óskoraðs trausits allra,
sem til þess þekkja.
Þungur dómur
Það þótti að vonum tíðindum sæta, er Karl Guðjóns-
son, einn helzti forvígismaður íslenzkra kommúnista um
langt árabil, sagði skilið við Alþýðubandalagð og sendi
gömlum lagsbræðrum sínum, kommúnistum, tóninn úr ræðu-
stóli á Alþingi þ. 29. nóv. sl.
Komst hann m.a. svo að orði, að til Alþýðubandalagsins
hefði upphaflega verið stofnað „til að vinna að aukinni og
íslandi. Þetta hlutverk Alþýðubandalagsins hefur mér allt-
af verið hugstætt, og þegar augljóst varð á síðustu árum,
að til forráða í því voru komin öfl, sem greinilega unnu
gegn þessum markmiðuin, var það mér ekki að skapi.“
sínum enn meira brautargengi en hann hefur áður átt að
fagna í kjördæminu.
Það verður þó ekki of oft brýnt fyrir Vestfirzku sjálf-
stæðisflólki, að vera vakandi á verðinum og virkt í starfi
fyrir flokkinn, og ekki hvað sízt nú, þegar kosningar fara
í hönd.
Á framboðslista flokksins, sem nú hefur verið birtur, eru
mætir menn, karlar og konur, sem ástæða er til að vænta
mikils af.
Matthías Bjamason, sem verið hefur þingmaður í sl. 7
ár, hefur að allra dómi, sem gjörzt þekkja, reynst ötull
og farsæll fulltrúi Vestfirðinga á Alþingi, og unnið vest-
firzkum byggðarlögum mikið og margvíslegt gagn. Skal
ekk rakið hér það sem hann hefur unnið sér til ágætis, en
eintmgis á það bent, að hann hefur látið málefni sjávar-
útvegsins, sem vissulega skipta Vestfirðinga jafnan mkils,
sérstaklega til sín taka, og munu allir, sem þeim málum
em kunnugir, viðurkenna að Matthías hafi reynst þar góð-
ur liðsmaður, enda nýtur hann trausts og virðingar þeirra,
sem með honum starfa og hefur verið kjörinn til marg-
víslegra ábyrgaðstarfa innan þings og utan.
Þorvaldur Garðar Kristjánsson er maður, sem Vestfirðing-
ar þekkja vel að dugnaði og harðfylgi og er gjörkimnugur
málefnum Vestfirðinga. Er ekki að efa að hann muni reynast
þeim góður liðsmður.
Ásberg Sigurðsson, sem skipar 3. sæti framboðslistans er
Það fer ekki hjá því að maður, sem setið hefur um 13
ára skeið á Aliþngi fyrir kommúnista og verið einn lielzti
talsmaður þeirra enn lengur, skuli gefa þá yfirlýsingu, að
hinir fyrri samherjar hans, forystulið kommúnista í Al-
þýðubandalaginu, vinni gegn bættri samstöðu hinnar verka-
lýðssinnuðu hreyfingar á Islandi, — og þá sjálfsagt að hans
dómi gegn hagsmunum verkamanna.
Þetta álit Karls Guðjónssonar kemur heim við dóm Hanni-
bals Vildimarssonar, er hann kvað upp 1968, og er raunar
einnig samhljóða áliti Áka Jakobssonar, er liann sagði skilið
við kommúnista á sínum tíma, eftir mikið og náið sam-
starf við þá.
Það væri vel ef þeir menn, sem enn láta blekkjast af
fagurgala kommúnista, tækju til íhugunar orð Karls Guð-
jónssonar. Engum getur dulist, að Karl er gjörkunnugur
hinni pólitísku forystu Alþýðubandalagsins og veit hvað
liann er að segja. Yfirlýsing hans um að hin ráðandi öfl
í Alþýðubandalaginu vinni gegn hagsmunum íslenzkrar verka
lýðsstéttar, ættu að vera þung á metunum. Að vísu ætlast
enginn til að menn, sem um árabil hafa legið liundflatir fyrir
kommúnistum og eru gjörsamlega blindaðir af „roðanum í
austri“, taki allt í einu sinnaskiptum. En það ætti að mega
vænta þess, að orð Karls Guðjónssonar verði íhugunarefni
þeim mörgu verkamönnum og öðrum launþegum, sem
gengið hafa kommúnistum á hönd vegna þess að þeir hafa
talið þá vera að berjast heiðarlegri verkalýðsbaráttu.
byggingu við hús Guðmundar,
sem hann hafði ekki not fyr-
ir og léði sjómönnum afnot
af án endurgjalds.
Húsnæði það, sem sjó-
mannastofan hefur til um-
ráða í Aiþýðuhúsinu, er um
50 fermetrar að stærð, rúm-
góð stoía, þar sem menn geta
setið við spil og töfl og horft
á sjónvarp, og minni setu-
stofa þar sem hægt er að
hlýða á útvarp, lesa bækur
og blöð og skrifa bréf. Þá
er einnig ágætt eldhús. Hægt
verður að fiá þama keypt öl,
gosdrykki og kaffi.
Er sjómannastofan hin
vistlegasta, búin þægilegum
húsgögnum og gólf teppalögð.
Daníel Kristjánsson, bygg-
ingameistari sá um breyting-
ar og innréttingu á herbergj-
unum og teppaiagningu.
Sjómannastofian verður op-
in alla daga kl. 3—11 e.h.,
nema á laugardögum, en þá
verður hún opin kl. 2—7 e.h.
Dánardægur
JÓN G. MARÍASSON fyrrv.
bankastjóri lézt í Reykjavík
5. okt. sl., 72 ára að aldri.
— Hann var fæddur á Isa-
firði 24. sept. 1898. Voru for-
eldrar hans Marías Guðmunds
son, kaupmaður og Hólmfríð-
ur Sigurðardóttir, Jónssonar
Guðmundssonar, ritstjóra
Þjóðólfs.
Jón var við verzlunarnám
í Danmörku og vann síðan við
bankastönf á ísafirði til árs-
ins 1930, er hann gerðist full
trúi hjá Landsbankanum í
Reykjavík. Hann varð banka
stjóri Seðlabankans 1957, en
lét af störfum fyrir alldurs
sakir árið 1967. Hafði hann
þá unnið í Iþjónustu þjóðbank
anna í nærfellt 49 ár.
Jón var all aævi ókvæntur,
en tvær systur hans, María
og Hrefna, eru á lífi, búsett-
ar hér á ísafirði.
Með Jóni G. Maríassyni er
genginn mikilsvirtur og gegn
maður.
ÁRNI GUÐMUNDSSON, fyrr
verandi skipstjóri og útgerðar
maður frá Súðavík, lézt á
Vífilstaðahælinu þ. 24. o'kt.
eftir langa sjúkdómslegu.
Ámi var fæddur 10. júlí 1910
að Melum í Árneshreppi í
Strandasýslu, en ólst upp með
fósturforeldrum sínum í Álfta
firði og átti heima í Súða-
vík þar til fyrir um það bil
15 árum, er hann flutti til
Reykjavíkur.
Árni hóf sjómennsku ungur
að aldri og var aðeins 17 ára