Samtíðin - 01.03.1949, Qupperneq 9

SAMTÍÐIN
o
SÉRA Bjarni JÓNSSDN:
K.F.U.M 50 ára
SR. BJARNI JDNSSDN
FDRM. K.F.U.M.
| í K T E R
“ himnaríki
mustarðskorni
er maður tók
og sáði í akur
sinn. Vissu-
lega er það
hverj u sáð-
korni smærra,
en þegar það
er sprottið, er
það stærra en
jurtirnar og
verður að tré, svo að fuglar him-
insins koma og' hreiðra sig í grein-
um þess.
í ljósi þessara orða sé ég hálfrar
aldar sögu K. F. U. M. í Reykjavík
og annars staðar liér á landi, þar
sem félag þetta hefur starfað. Must-
arðskornið er orðið að stóru tré.
Hingað til hæjarins kom stúdenl
frá Kaupmannahöfn. Þar hafði
hann dvalizt nokkur ár og eignazt
dý ran fjársjóð, sem hefur ávaxtazt
vel. Friðrik Friðriksson byrjaði
nám sitt í Prestaskólanum 1897.
Tók hann þá þegar að starfa að þvi
áhugamáli, sem á Hafnarárunum
hafði orðið honum hið hjartfólgn-
asta mál. Fátækur var hann, en í
flokki liinna fátæku, sem auðga
marga. I litlu herbergi hélt liann
fundi með nokkrum drengjum. Nú
fyllast rúmgóðir salir af fagnandi
æsku. Frækornið er orðið að tré, og
margir eru þeir, sem hafa leitað
skjóls undir greinum þess. Hve
margir hafa sótt fundi í K. F. U. M.
á liðnum 50 árum? Þeir, sem gengu
inn í félagið 2. jan. 1899 og eru enn
á lífi, eru nú á sjötugsaldri. Sjá
þeir eftir því, að þeir voru í K. F.
U, M. ? Allmargir þeirra voru nú á
afmælisfundinum 2. jan. s.l., minnt-
ust æskuáranna með fögnuði og
játuðu, að heill hefði þeim hlotnazt,
er þeir urðu K.F.U.M.-menn. Það
mundi vanta fagran kapítula í sögu
Reykjavíkur, ef félögin M. og K.
hefðu aldrei verið stofnuð. Starfað
hefur verið með hátíðargleði og
fórnir bornar fram með ljúfu geði.
Þetta starf hefur eklci sótt um
styrk af almannafé, en glaðir gef-
endur hafa með fögnuði stutt það
starf, sem hefur veitt þeim blessun.
Fyrst og fremst er starfið kristilegt.
Það hefur sézt, að kristindómurinn
er hið sterkasta aðdráttarafl. Þar
hafa ungir menn átt fagnaðarríkar
gleðistundir, þó að aldrei hafi þar
verið dansleikir haldnir. En þar
liefur verið iðandi lífsfjör, því að hið
kristilega félag var félag ungra
manna. Þar hefur verið hin lieil-
brigða æskugleði h}rggð á kristinni
trú. Þetta á að fara saman: að vera
vakandi, standa stöðugir í trúnni
og vera karlmannlegir og styrkir.
Þess vegna er öllu leiðinlegu og
drungalegu úthýst, en dyrnar opn-