Morgunn - 01.06.1946, Síða 38

28
MORGUNN
lesendum sínum, en undirtektirnar frá hendi lesendanna
hafa jafnan orðið minni en æskilegt væri, þótt frásagnir
hafi borizt og séu nú t. d. birtar í þessu hefti. Ef fólk hefur
orðið fyrir merkilegri reynslu í þessum efnum, er að voru
viti ekki rétt, að þegja yfir henni. Frásagnir af slíkri
reynslu eiga erindi til almennings og þær eiga að varðveit-
ast.
Hinum merka sálarrannsóknamanni J. Arthur Hill
bárust margar slíkar frásagnir og er ein þeirra sú, sem
hér fer á eftir. Sumum kann að finnast þessi frásögn hugð-
næmari fyrir þann blíða, næstum rómantíska blæ, sem yf-
ir henni hvílir, öðrum kann að virðast það fremur ókost-
ur, vegna þess, að trúverðugleikinn, gagnrýnin sé minni,
þegar tilfinningamar eiga sinn leik á borði. En hvað um
það, frásögnin öll ber þess merki, að þeim sem hér eiga
hlut að máli, og er það einkum konan, sem söguna segir,
er þetta heilagt mál, mál, sem hún mundi vafalaust sízt
hafa viljað segja ósatt um. En frásögn hennar er á þessa
leið, stíluð til J. Arthur Hill, eins og áður segir:
„Ég vona, að ég geri yður ekki of mikla tímatöf, þótt
ég biðji yður að lesa nokkrar frásagnir af kynlegri og dá-
samlegri sálrænni reynslu, sem ég hef orðið fyrir í seinni
tíð. Ég hef nú um langt skeið, sennilega alltaf, haft áhuga
fyrir þessum efnum, og með ánægju les ég bækur yðar
og annarra um þetta mál. En fram að þessu hefi ég ekki
rekizt á neinar frásagnir, sem mér þykja eins merkilegar
og reynsla sú, sem ég og bezti vinur minn höfum orðið
fyrir, og mér finnst ég skulda. yður það, að segja yður frá,
a. m. k. nokkurum umbúðalausum staðreyndum. Mér finnst
ég skulda yður þetta fyrir einlægni yðar í því, að leita
eftir þeim lögmálum, sem þessi furðulegu fyrirbrigði stjórn-
ast af.
Þegar vinur minn var ennþá í æsku, sá hann vakandi
birtast sér að kveldi dags skínandi kvenmannsmynd. Hann
varð ekki óttasleginn, en fagnandi og hrifinn, og stökk fram
úr rúmi sínu til þess að nálgast þessa kvenveru, en hún