Morgunn - 01.06.1946, Qupperneq 56

46
MORGUNN
sálarrannsóknum Sir William Crookes, sem ég hefi getið
í þessari bók. Ef sönnunargögn spíritisinans eru ófullnægj-
andi til þess að reisa á þeim trú í hleypidómalausum huga,
nægja sannanirnar í Ritningunni miklu síður til þess. Trú-
aður kristinn maður, sem hafnar sönnunum spíritismans,
vergður að gera sér Ijóst, að hann hugsar ekki rökrétt.
En nú inni ég til þess aftur, að þegar ég er spurður að
því, hvort ég álíti, að Jesús hafi aðeins verið maður,
hneykslast ég á orðinu „aðeins“. Er maðurinn að sjálf-
sögðu svo fyrirlitleg vera, í sinni fullkomnustu mynd, að
það sé guðlast, að nefna Jesú mann? Ég játa það, að það
kynni að vera ekki fjarri lagi, ef enginn maður hefði komið
fullkomnari en sjálfur ég. En hvað er að segja um hina
heilögu menn, eins og Frans frá Assisi, Emerson, Keble
og marga aðra? Hvar eru efri takmörkin á manneðlinu?
1 ritgerð sinni um tilbeiðsluna segir Emerson:
Dragðu, ef þú getur, hina dularfullu marka-
línu, sem aðgreinir glögglega það, sem hans er,
frá því, sem er þitt, og sýnir þannig, hver er
guðlegur og hver er mannlegur.
Ég hygg, að Jesús sjálfur mundi aldrei hafa talað, jafn-
vel ekki um hinn ófullkomnasta mann, sem aöeins mann.
Voru ekki mennimir að dómi hans Guðs böm, og kenndi
hann oss ekki að biðja hann, sem bæði er faðir hans og
faðir vor? Vissulega setti hann sjálfan sig á bekk með oss
mönnum, eða sagði hann ekki: „Hví kallar þú mig góðan?
Enginn er góður nema einn, það er Guð?“ (Mark. 10, 18).
En ég hef ennþá meira að segja. Ég staðhæfi ekki, að
Jesús hafi aðeins verið maður. Hann kom fram í mannlegu
gerfi, sem mannsins barn, en sumir þeir kraftar, sem með
honum bjuggu, eins og t. d. lækningakrafturinn, kenning
hans og líf, og þau geysilegu áhrif, sem hann hafði, benda
mér til þess, að hann hafi a. m. k. verið meiri en nokkur
annar maður, sem vér höfum frásagnir af. Ef Búddha var
maður, má vera, að hann hafi verið eitthvað svipuð vera,