Barnablaðið - 01.02.1966, Qupperneq 23

gaf til kynna, að nú væri Kinza frjáls. Um
leið og liann sá prestinn birtast hentist hann
jrvert yfir torgið eins og kólfi væri skotið.
heilsaði betlaranum með því að kyssa á hönd
hans og tók því næst systur sína.
Hann hafði tekið með sér brauð, sem var
steikt í fitu handa henni. Hún var ekki sein
á sér að grípa það tveim höndum og bíta
stykki úr því. Hún var svo fegin að hvíla
nú aftur í örmum bróður síns, að hún
gleymdi öllu erfiði dagsins, rykinu, hungri
og þorsta. Hún varð hvíldinni svo fegin, að
þegar hún hafði fengið sér annan bita, sofn-
aði hún þarna á baki bróður síns. Svefninn
liafði hún nrest þráð síðustu þrjá tímana.
Á meðan skundaði Hamid heim á leið með
byrði sína. Það var steikjandi hiti og honum
fannst Kinza ennþá þyngri af því að hún
svaf.
Hitinn var svo kveljandi, að hann varð að
hvíla sig undir fíkjutré. Rétt fyrir neðan rann
áin þar sem kýrriar óðu leðjuna silalega.
længra uppi með ánni voru konur að þvo
þvott. Þær notuðu flata steina fyrir þvotta-
brecLÍ.
Hanrid sat og hugsaði. Það liði ekki langur
tími, þangað til fíkjurnar yrðu þroskaðar og
olífutrén blómstruðu meðfram ströndinni
endilangri.
Framhald.
Ef Nikulás veiðimaður hefði vitað hver það var sem stóð rétt h;á honum or horfði forvitnislega á morgunrakst-
ur hans, þar sem hann hafði tjaldað í frumskógi Afríku, þá hefðu hendur hans titrað off sápulöðrið farið í augu hans.
Við verðum að aðvara Nikulás við þessum forvitna ífesti. En þá verðum við fyrst að athuga hver gesturinn er.
Dragðu strik frá tölunni 1 til 2 off síðan áfram þar til þúhefur náð upp að 87, þá færðu að sjá hver gesturinn er.
23