Barnablaðið - 01.12.1966, Blaðsíða 17

Okkur hefur ávallt fundizt
niorgunstund aðfangadagsins á-
kjósanlegasti tími til þess að
tala við börnin okkar um f;eð-
ingu Jesúbarnsins.
Ef við árla þennan morgun
getum safnazt saman kyrrláta
stund, getum við öðlazt þá inn-
lifun, sem annars mundi
drukkna í allri þeirri gleði, sem
ótölulegar jólagjafir koma til
leiðar að kvöldi þess dags.
Hjörtu okkar eru ávallt mót-
tækilegust fyrir áhrif Guðs að
morgninum.
Meðan við stöndum þarna við
gluggann og horfum út í dimmt
morgunloftið, tölum við sam-
an um það sem bar við hina
fyrstu jólanótt, fyrir löngu síðan þar í Land-
inu helga.
Meðan við virðum fyrir okkur stjörnu-
himininn og snjóinn, sem hvílir eins og
blæja yfir steinum og runnum, finnst okkur
sem við raunverulega sjáum fyrir augum
okkar hjörð á beit. í kringum hjörðina
standa nokkrir hirðar og orna sér þar við
eld, sem þeir hafa kveikt. í örskots fjarlægð
sjáum við ennfremur luktarljós í ofurlitlum
glugga, þar sem fámenn og allslaus fjölskylda
hefur búið um sig um stundarsakir.
Litli bróðir grípur nú fram í fyrir okkur,
sem erum að tala saman: „Hver söng?“ segir
hann. „Hver lá á hálminum? Hvers vegna
lá litla barnið á hálminum?"
Eg tek hann á kné mér, og síðan segi ég
börnunum aftur söguna frá Betlehem, ná-
kvæmlega eins og þúsundir mæðra hafa gert
á undan mér gegnum aldanna raðir, er þær
hafa safnað börnum sínum kringum sig.
Engin saga, hversu spennandi sem hún hefur
verið, hefur megnað að kalla fram aðra eins
birtu, ljós og líf í augum barnanna, sem
þessi ljúflega og lireina frásaga um engla-
sönginn er hljómaði hirðunum.
Rétt sem ég er að segja börnunum sög-
una dásamlegu, er sem ég sjái geisla af Guðs
hugsun í gegnum þetta, að vísdómur hans
og þekking á mannshjartanu og tilfinning-
um þess gagnvart hjálparlausu og fátæku
og nýfæddu barni, var ef til vill ástæðan
fyrir því, að hann lét Frelsara heimsins fæð-
ast, sem lítið barn, til þess að laða okkur að
Honum og hinu himneska.
Síðan báðum við barnslega bæn, að Guð
vildi blessa okkur jólahátíðina og allar
stundir. Að Guð mætti hjálpa okkur til þess
að huga að öllum sem bágt eiga.
Nú tekur Maria fallegustu brúðuna sína
og fer að klæða hana f fallegasta kjólinn
hennar, því að á sama tíma í dag, sem mamma
fer að bera matinn á borðið, kemur afi og
amma með áætlunarferðinni.
Afi hefur ævinlega með sér stóra ferða-
tösku. Þegar ég minni þau á stóru ferðatösk-
una hans afa, hrópa öll börnin af fögnuði
upp yfir sig. Þau vita, sem er, að þar leynir
afi hinum ótrúlegustu jólagjöfum, sem hann
ætlar þeim.
Nú opnast útidyrnar og pabbi kemur inn
með jólatréð. Heimilið fyllist af ferskum
ilmi greniviðarins. Og nú fer annar þáttur
jólagleði okkar að byrja.
Anna Eriksson.
.S
17