Barnablaðið - 01.09.1975, Síða 7

HANDRITIÐ i KODDANUM
Anna Judson hafði áhyggjur, þegar hún virti
fyrir sér handritið sem var rakt og lítið eitt
leirugt. Hún fletti síðunum og hugsaði um
hvar yrði næsti felustaður handritsins.
Hér fyrir framan hana lá tuttugu ára þrot-
laust erfitt starf manns hennar, Adoniram Jud-
son, þýðing Nýja testamentisins á mál Burma-
manna. Mál þeirra er erfitt og það hafði virki-
lega reynt á þolinmæði og þrautseigju að koma
þessu máli í höfn. Handritið var rétt tilbúið
til prentunar, þegar út brauzt stríð milli Burma
og Englands árið 1824. Adoniram, sem var
enskrar ættar, var settur í fangelsi. Kona hans
var undir eftirliti, en fékk þó að vera heima.
Af ótta við rán og eyðileggingu, 'sem henni var
kærast, þá gróf hún í jörðu eitt og annað í
húsgarðinum. Þ. á m. handrit Nýja testamentis-
ins.
Nú hafði hún grafið það upp og sá að við
svo búið mátti ekki standa. Handritið yrði eyði-
leggingunni • að bráð. Ef ekki yrði breytt um
geymsluaðferð.
Hugsuninni laust niður í hjarta hennar. Hví
ekki sauma það inn í kodda?
Hún pakkaði handritinu inn í bómullarflík
og vafði fast saman. Vafði síðan mjúku taui
þar yfir og saumaði síðan látlaust ver utan um
allt saman.
Morguninn eftir flýtti hún sér til fangelsis-
ins. Fékk leyfi til að hitta mann sinn og færði
honum koddann til að sofa við. Níu mánuðum
síðar var Adoniram fluttur til annarrar deildar
fangelsisins. Fimm keðjuhlekkir voru lagðir og
festir við fót hans. Lesinn var yfir honum dóm-
ur um líflát í dögun næsta dag.
Alla nóttina var Adoniram á bæn. Ekki fyrst
fyrir sjálfum sér, heldur koddanum með hand-
ritinu. Þó svo líf hans endaði, þá að koddinn
kæmist í réttar hendur og handritið óskemmt
yrði gefið út á sínum tíma. Anna kona hans,
sem fvlgdist vel með öllum atburðum, saum-
aði nú í flýti annan kodda, mjúkan og fallegan.
Fór til varðmanns fangelsisins, sem tekið hafði
hinn koddann, til að sofa sjálfur á. Hún bað
hann um skipti. Það var auðveld bón, koddi
hennar — þessi nýi og fallegi — var svo miklu
betri.
Dauðadóminum yfir Adoniram var ekki full-
nægt, heldur var hann nú fluttur í annað fang-
elsi. Anna kom koddanum aftur til hans. Varð-
maðurinn gat ekki unnt honum að hvílast á
koddanum, tók hann frá honum og fór að rífa
hann í tætlur. Hann var undrandi á öllum þess-
um tuskum og þegar hann kom að bómullar-
dúknum, sem umvafði handritið, reiknaði hann
þetta allt verðlaust og kastaði því út um glugg-
ann í varðstofunni. Rétt í sama mund gekk
maður fram með fangelsinu. Sá hafði unnizt
fyrir Krist fyrir starf Adonirams Judson. Hann
rak tærnar í bómullarstrangann. Hann tók
pakkann upp og bar með sér heim. Hann skildi
þegar að innihaldið tilheyrði vini sínum kristni-
boðanum, sem ennþá var haldinn í fangelsi.
Geymdi hann því handritið sem sjáaldur aug-
ans, án þess þó að gera sér grein fyrir verð-
mæti þess.
10 ár liðu. Þau voru löng fyrir kristniboðs-
hjónin. Loks var stríðið á enda og Adoniram
var látinn laus úr fangelsinu. Handritið beið
hans hjá vini hans og trúbróður. Var nú haf-
izt handa með prentun og útgáfu. Nýja testa-
menntið á máli Burmamanna kom út 1834 og
öll Ritningin sama ár. Sannarlega rættist hér
orð spámannsins: ,,Sjá ég vaki yfir orði mínu
til að framkvæma það.“
Pýtt, Einar J. Gíslason.
7