Barnablaðið - 01.09.1975, Page 24

í hjarta Péturs. Hann var að hugsa um hvernig
ætti að leysa vandamálin í þessum nýja heimi
sem hann var kominn inn í. Og þegar einhver
hugSun grípur huga drengs, er ekki nema um
tvennt að ræða. Annað hvort verður hann að
hrjóta málið til mergjar í huganum, og ákveða
strax hvað hann á að gera í því, eða að leggja
það til hliðar um tíma, til þess að sannfærast
betur um það sem hann hevrir, sér og finnur.
Pétur hafði kosið hið síðara. En nú var þessí
hugsun hans að vaxa og þroskast og krafðíst
framkvæmdar. Þessar einkennilegu hugsanir
höfðu byrjað að gera vart við sig daginn sem
amma og Karl frændi töluðu saman í bílnum
á leiðinni frá Langhól og hann hlustaði á samtal
þeirra. Þessu gat hann aldrei gleymt, þó að það
væri svo levndardómsfullt, að hann væri hra'dd-
ur við það. Og það var ef til vill þess vegna sem
hann hafði lagt það til hliðar um tíma. En nú
var það ekki hægt lengur. Samtölin við lón
skósmið og herra Thorne höfðu líka gert sitt
til að staðfesta þessa hugsun. Hún var í nánu
sambandi við kuldan hennar ömmu, lögmál
Karls frænda og hinar lokuðu dyr á þriðjú hæð.
Mikið hafði hann langað til, að segja vinum
sínum frá hvað hann hafði í huga. En í hvert
skipti sem hann ætlaði sér að gera það, brast
hann kjark. Hann var allt of feiminn til þess.
og dró það alltaf á langinn.
Eins og við höfum séð áður, versnaði það
bara við að tala við Jón skósmið og ’ herra
Thorne um þetta mál, vegna þess að þeir skildu
ekki þær hugsanir sem lágu á bak við spurning-
ar drengsins. Seinna þegar hann hafði komið
öllu í framkvæmd, sáu þeir það, en þá var það
of seint. Það var Davíð sem fékk að skyggnast
svolítið inn í þetta leyndarmál, en hann var of
ungur til þess að skilja uppruna þess, og þó að
hann hefði gert það, þá var hann ekki nógu
skvnsamur ráðgjafi, því að hann skildi ekki
hvað þýðingamikið þetta var. Á þessum tíma
eins og alltaf, þótti honum afskaplega vænt um
Pétur. Þegar hann var kominn upp í rúmið sitt
á kvöldin, og hugsanir um grísku, presta og
háskóla hrúguðust saman í huga hans, gat hann
ráðgert svo margt mikilvægt sem hann langaði
til að gera fvrir vin sinn. Það kom upp í huga
hans til dæmis, að ef Rauðskógar brynnu, þá
muntli hann taka Pétur í arma sína, og bera
hann ut gegnum eldinn úr hinu brennandi húsi,
hvað erfitt sem það mundi verða. Það versta
fannst honum vera hvað lítið hann gat gert
fyrir Pétur. Hann mátti aidrei fara til borgar-
innar, til þess að sjá kanínurnar hans eða eggjti-
safnið. Og þó að hann vildi gjarnan gefa honum
eina kanínu, þá mætti hann áreiðanlega ekki
þiggja hana. Svo það þýddi víst ekki einu sinni
að bjóða honum það. Litli félaginn hans mundi
aðeins segja að það væri á móti lögmáli Karls
frænda. Og Davíð víssi líka að undir svona
kringumstæðum, hættir drengjuni meira til að
segja frá en spvrja. En þrátt tyrir þetta langaði
hann að þreifa fvrir sér. Svo að næst þegar hann
fór til staðarins, þar sem þeir voru vanir að
matast, hafði hann með sér litla fallega svart-
flekkótta kanínu, sem Pétur varð ósegjanlega
hrifinn af. Eftir að hafa horft á hana lítla stund,
tók hann hana upp, og lagði litla mjúka höfuðið
hennar undir vanga sinn. En hann gerði meira
en það, og Davíð var alveg yfirkominn af undr-
un vfir því sem hann sá nú. „Kvssir þú hana?“
,,Já,“ svaraði Pétur. „Það gerir ekkert til, ég
hugsa að henni þyki vænt um að henni sé gerr
ónæði.“
Eramhaídzí næsta blaði.

Kristilcgt hlaft fvrir börn og unglinga :1K. árgangur I!i7.'i
Hitstjörar: Asmundur Kiriksson. Kinar J. t.islason (ábnii
Kitnefnd: Iianiel (ílad og Hallgriniur (iuðniannsson
Útgefandi: Hlaða og bókaútgáfan. Ilátúni 2, Heykjavik Pósthólf 51115
Simi 207:i.i Krmiir 111 l Miiniiin .1 ári. Askriftargjald kr. 240.0(1.
l.ausas. 05.00.