Barnablaðið - 01.02.1981, Qupperneq 22

22
Flóttamaiviiabömm
Framhald af bls. 16
hún geti gert til aö auðvelda Gústa aðskilnaðinn
við heimili sitt. Hann er ósköp daufur í dálkinn,
hefur enga matarlyst og ráfar einmana um
garðinn. Gréta reynir aö fá hann í leik við sig. En
það ætlar ekki að ganga vel. Hún er bara stelpa.
Skyldi Grétu takast að vinna hylli Gústa?
Loksins kemur Kalli heim úr skólanum.
Mamma býr yfir leyndarmáli. ,,Bak viö húsið er
dálítið, sem á eftir að koma ykkur á óvart,“ segir
hún brosandi. Kalli ætlar aó hlaupa út, en
mamma biður hann um aö hafa sig hægan og
boröa fyrst. ,,Þið fáið kartöflustöppu með lauk
og drekkið grasate.“
,,Teið er vont," hugsar Gústi. Mamma virðist
sjá hugsanir hans og segir: ,,Það stælir líkam-
ann. Þú verður hraustur af að drekka það.“
Gústi ætlar aldrei að geta komið því niður. Þar
við bætist, aö Gréta lítur stríðnislega til hans og
getur að lokum ekki stillt sig um að segja: ,,Þér
miðar ekkert áfram með teið.“ Svo þýtur hún aó
glugganum til að gá út.
„Mamma, þú ert búin að útbúa Ijómandi fall-
egt tjald handa okkur. Ég sé það þarna hjá
skurðinum." Það er langt síðan, að börnin hafa
fengið að leika sér almennilega. Kalli verður yfir
sigglaður. Hann lifnarallurvið.drekkurteiðsittí
flýti, tekur Gústa á bak sér og fer út. Hér er nóg
af fjöðrum. „Við skulum búa til skraut úr
hænsnafjöðrum handa okkur, tínið þær,“ skipar
hann.
Kalli er sjálfkjörinn foringi. Tjaldið er hagan-
lega gert úr þrem teppum og kústskafti fyrir
tjaldsúlu. Mamma hefur nælt teppin saman með
stórum nælum. Indíánarnir gæða sér á gulrótum
og rifsberjum úr garöinum. Gústi kann vel við
Kalla, og þar sem þeir sitja þarna í grasinu með
vasahnífa sína að tálga fjaðrir, fer hann að segja
honum frá ýmsu skemmtilegu. „Mamma hafði
oft grímuball fyrir okkur systkinin. Það var ekki
venjulegt ball, þú skilur. En öll fengum við að
vera í skringilegum búningum, og með heimatil-
búnar grímur. Bróðir minn var eitt sinn indíána-
dansmær, og hann lék hana alveg þrýðilega.
Mamma var álfkona með sprota og gullstjörnu í
hárinu. Systur mínar þrjár léku Hans og Grétu.
Síðan ruddi mamma stofuna og leyfði okkur að
fara í hringleiki. Einu sinni fékk ég að vera
hnetubrjótur. Ég hafði stórt skegg alveg niður á
bringu og hnetur í poka á bakinu.
Eftir að við höfðum sungið og dansað bauö ég
öllum krökkunum hnetur, og þá rétti mamma
okkur raunverulegan hnetubrjót."
Kalli hlustareinsog sannurvinur. „Þetta hefur
verió skemmtilegt."
„Já, hvort það var, og síðasta atriðiö í dag-
skránni var gylling hnetanna. Viö notuðum sér-
stakt duft til þess, og límdum þær saman að
lokum. Á jólunum reyndum við að þekkja hnet-
urnar okkar aftur, þar sem þær héngu á jóla-
trénu, sumar gylltar, sumar eins og úr silfri."
Nú dettur Kalla dálítið í hug. „Gréta, það er
gott, aó þú skulir einmitt koma núna. Lánaðu
okkur vatnslitina þína.“ Gréta vill ekki fara strax.
Hún erforvitin og vill heyra meira um jólin heima
hjá Gústa. „Mamma er minnst þrjá daga inni í
dagstofunni aö skreyta fyrir jólin og enginn má
gægjast inn til hennar, því að jólasveinninn er
inni hjá henni." Grétu þykir gaman að hlusta á,
en svo hlýðir hún Kalla. Líklega er eitthvað
spennandi á seyði. Gréta kemur aftur að vörmu
spori með pensla liti og vatn. Hún treystir Kalla
og lítur spyrjandi á hann.
„Gústi varað segja mérfrá grímuballi. Ég ætla
að vísu ekki að hafa dansleik, en ég held, að
sumir þeldökkir menn búi í tjaldi. Viljið þið vera
svertingjar?" Þessari uppástungu er vel tekið.
„Jæja, þá verðiö þiö að fara úr fötunum, svo að
ég geti málað ykkur." Kalli blandar litina og
prófar þá á sjálfum sér. „Finnst ykkur þessi litur
ekki vera tilvalinn?"
„Jú, alveg Ijómandi," svara hin einum rómi.
„Eigum við að fara úr öllu?"
„Já, úr hverri sþjör."
„En þú?“
„Höföingi á að vera í mittisskýlu," svarar Kalli,
sem tekur nú til að mála þakið á Gústa. Gréta
horfir á listaverkið. Þetta er sannkalla listaverk,
því að Kalli málar hringi og augu, þríhyrninga og
örvar á bakið á Gústa í öllum regnbogans litum.
„Málaðu nú Grétu, mig langar svo að sjá, hvað
þú ert mikill snillingur," segir Gústi, þegar Kalli
lítur ánægður á verkið. Gréta hlær og hlær, en
þá skammar höfðinginn hana og snýr sér strax
að henni með brúna litinn.
Hann málar langar rákir á andlit hennar og
hún afmyndast öll. „Jæja, þá eru það hand-
leggirnir og vel á minnst, þú þarft að fá eyrna-
lokka. Biddu mömmu þína um að láta þig fá
gardínuhringi. Ég skal hafa ráð með að bora gat
á eyrnasneþlana." Nú stendur Grétu ekki á