Sameiningin - 01.01.1887, Qupperneq 12

■172-
þá einnig hinar svo kölluðu smásyndir hræðilegar í þínum aug-
um, maSr. Og flýðu til frelsara þíns einnig út af þeim.—Eitt
vantar í allar syndafallssögur nema hiblíunnar; þaS er fyrir-
heit um frelsarann. Svo flýi þá allir, sem urn hann hafa heyrt,
til hans í sínum freistingum og út af sinni syndaneyS.
Sagan um Kain og Abel er 3. lexían. þeir foerðu guði
fórn hvor um sig. Svo gömul er fórnargjörSin og fórnarhug-
myndin í heiminum. Fórn bendir á synd. Mannshjartað synd-
ugt finnr, að það stendr í skuld við guð, og svo er þá að taka
eitthvaS úr eigu sinni, þó guð eigi nú raunar allt, og ánafna
guði, taka það burt frá sjálfum sér og eins og láta guS hafa
það upp í syndaskuldina eða þó ekki væri nema eins og í rentu
af henni. Lærdómrinn um friðþægingargjörð frelsara vors Jesú
Krists xneð píslum hans og dauða stendr í óaðskiljanlegu sarn-
bandi viS hina fornu íórnarhugmynd. Skuld vor við guð er
þúsund punda skuld, og fallnir í synd eins og vér erum höf-
um vér ekkert til þeirrar skuldalúkningar, eins og vér syngj-
um í hinum fagra jólasálmi :
„Af heimi skattskrift heimtuð er;
en hvað skal, drottinn, gjalda þér ?
Er annað til en eymd og sekt ?
Er annaS til en synd og nekt ? “
Nú, Jesús hefir borgað fyrir oss, hina allslausu, svo skuld þeirra,
er hann aðhyllast, er kvitt. En vér tölum þó enn um fórnir
til drottins frá sjálfum oss. Bœnir vorar og guSsþjónustur yfir
höfuð eru slíkar fórnir. Af hverju leit drottinn til fórnar Abels,
en ekki til fórnar Kains ? Gat það verið af því, að hinn fyrri
fórnaði af frumburðum hjarðar sinnar, en hinn af sínurn jaið-
argróða ? Engan veginn, heldr kom þaS til af því, aS Abel fórn-
aSi með auðmjúkum, iSranda, trúuSum huga, en Kain með hjarta
fullu af hroka, ranglæti og vantrú,—að eins fyrir siðasakir.
Drottinn leit á hjartaS þá, og hann lítr á það enn. Fylgir nri iðr-
anda og trúað hjarta með þinni fórn, kristinn maðr, þegar þú
biðr eða tekr þátt í guðsþjónustu á heimili þínu eða á samkom-
um safnaSarins ? Ef svo er, þá gengr þú með endrfœddu guðs-
barna-hjarta út í hið daglega líf, og líf þitt verðr þá sjálft að
drottinlegri fórn. þú sejír þá ekki, nýstaðinn upp frá þinni
sérstöku fórnargiörð, eins og Kain : „Á eg að gæta bróður rníns ? ‘‘