Sameiningin - 10.04.1888, Blaðsíða 8

—40-
af þeirra eigin mannlífi, og sem heimtaði realistiska trú og
realistiska dyggS og realistiska mannelsku og realistiska ætt-
jarðarást af öllum. |)að er hinn kristilegi Realismus, sem
lieiinrinn hatar frelsarann, ríki hans og kenning fyrir, því
heimrinn vill' sýnast svo miklu lietri og meiri en liann er.
Svo sé þá þetta hugvekja til fólks vors bæði hér
vestra og heima á Islandi um þaö að hugsa meira uin að
vera en að sýnast. Menn hætti því heirna á íslandi, að
draga athuga fólks ]>ar burtu frá því, sem þar er að, ineð
því að halda á lofti tómum skuggamyndum af lífi og lífs-
ástœðum landa þeirra í þessu landi, sein þeir auðvitað ekki
heldr eru bærir að. dœma um. Og menn ímyndi sér ekki
í hinum nýju bústöðum sínum í þessu landi, að það sá nóg, að
skoða ineð Realista-augum eymdina og óstjórnina og ómyndar-
skapinn á Islandi, en vera roggnir og reygingslegir yfir
tilveru sinni og ástœðum hér. Ameríkanskr liégómaskapr
og íslenzki' hégóraaskapr er jafn-háskalegr.
Réalista-skáldskaprinn er ekki ófyrirsynju setztr í liá-
sætið í heiminum. En það er kristinn Realismus, sein liið
íslenzka Jijóðlíf vort eins og mannlífið yfir lvöfuð að tala
þarf á að halda.
„Þessí tr&arflolekr fœr alls ftta9ar
(Framhakl frá síðasta l)!aði og niðrlag.)
En af hverju amast menn við Jesú Kristi, mótmæla
þeim fiokki, sem kenning hans, trúnni á hann, heldr fram,
berjast á móti ríki hans? Er það þó ekki hann, sein kemr
með orð huggunarinnar og lausnarinnar og friðarins til
allra, sem eiga eitthvað bágt ? Er það þó ekki einmitt hann,
sem bindr um sár aumingjanna, sem hafa hrasað í ræn-
ingja hendr og liggja ósjálfbjarga og dauðvona við veg-
inn, reisir þá á fœtr og hressir þá viö, eftir að allir aðrir
hafa gengið fram hjá, annaðhvort af því að þeir gátu ekki
hjálpað eða vildu það ekki? Er það ekki Jesús, sem býðr
öllurn voluðum til sín ? Er það ekki Jesús einn, sem
segir við syndarann, áhyggjufullan og hræddan út af
syndum sínum: „Sonr, dóttir, þér eru þínar syndir fyrir-