Sameiningin - 10.04.1888, Qupperneq 12

44—
vígið tryggt þú mönnum byggir;
frið þinn send mér auinum einum
eins og fyr uni þínum sveinum.
Vertu hjá mér, lierra minn;
hræddr lít eg dimmu tíða,
hjartans enga huggun finn
hér í œðisgangi lýða;
upp’ í hæð eg óska vista,
óhult lát mig hjá þér gista.
Vertu hjá mér, herra minn;
hrekst eg um sem skip á bárum,
yfirgefinn eg mig finn
oft með harmi’ og beiskum tárum
heimsins ólgu láttu linna,
lending trygga þreyttan finna.
Vertu hjá mér, herra minn;
lmeg mig eftir boðum þínum;
þegar villt fer veginn sinn
veröld blind í girnduin sínum,
leið mig einstig orða þinna,
eg svo megi lífsveg finna.
Vertu hjá mér, herra minn;
halla tekr æfidögum,
andar þunga’ eg ánauð finn
ama fast að mínuin högum:
þegar eg er þrotinn ráða,
þíns eg leita styrks og náða.
Vertu hjá mér, herra minn;
hjálpa þú mér vel að stríða;
yfirgef ei þjóninn þinn
þjáðan sárt í böli tíða;
virztu mína leið að laga,
ljósa’ að sjái’ eg friðardaga.