Sameiningin - 01.04.1890, Blaðsíða 10

—26—
gangi hins íslenzka þjóðflokks hér vestan hafs eins og
fyrir öllu, sem íslenzku þjóðinni í heild sinni viSkemr, eSa
reyndar öllu því, sem nú er uppi í tímanum yfir höfuS.
þaS er Púll MelsteS, hinn alkunni sagnfrœSingr og Nestor
meSal íslenzkra inenntamanna, nærri því áttræSr aS aldri,
en eins ungr í anda eins og hann væri enn á milli tví-
tugs og þrítugs. ViS þann mann er sannarlega yndi aS
tala á hans elliárum og sjá hæSi fjöriS og Ijúfmennskuna
skína út úr því æruverSa andliti.
YiS kvöddum Keykjavíle þann 29. Nóvember og héld-
um þá í haf meS póstskipinu „Laura“, þakklát í liuga til
vina og vandamanua, sem viS höt'Sum dvaliS hjá og sem
okkr höfSu svo aS segja boriS á örmum sér. Sorg er meS
í huga manns á slíkum kveSjustundum, ]>ví maSr getr, þeg-
ar svo á stendr. eins vel eSa jafnvel langhelzt búízt
viS, aS sjá ekki framar í þessu lífi auglit neins þess manns,
sem maSr er aS kveöja. Og þegar Island hverfr þeim
manni síSast, sem þar er borinn og lifaS heíir þar í sín-
um œskudraumum, þá hlýtr hann aS vera í meira lagi
undarlegr, sá maSr, of engin hlý tilfinning til þessa eySi-
lega og klakabundna hólma hi eifir sér í hans' innra manni.
Hitt liggr óneitanléga nær, aö geta á cl'tir tekiS undir meS
Steingrími Thorsteinsson, er hann í einu af sínum ágæt-
ustu kvæSum lýsir því, hvernig honum leiS, er hann á
ferS sinni utan leit Snæfellsjökul hverfa sér aS sýn :
„Eg .........vissi ei,
er þúfa hvarf mér hæsta þín,
hvort aS földu hana sjón
haf eSa tárin mín“.
BRÉF FRÁ Ií. L. MARTENSEN TIL
Magnúsar Eiríkssonar.
I „Tímariti hins íslenzka Bókmenntafélags", 8. árg. 1887,
er dálítil ritgjörS eftir mig um Magnús Eiríksson. I rit-
gjörS þeirri ininnist eg á all-merkilegt bréf, sem biskup
Martensen ritaSi til Magnúsar Eiríkssonar, Bréf þetta er