Sameiningin - 01.02.1891, Qupperneq 4

—180—
eins og keinr fram í píslarsögunni Jesú Krists ? Getr j;ú
nokkurs staðar eins greinilega séS inn í hjarta guðs, séð,
hve heitt hann elskar synduga menn, eins og þegar þú
horfir á hjarta Jesú bókstaflega bresta á krossinum ? Ef
þú, maðr, á annað borð ert sannfœrör um tilveru guðs,—og
það hljóta allir að vera, svo framarlega sem þeir ekki loka
augum sínum fyrir undrunum dskiijanlegu í ríki náttúr-
unnar,— þá hlýtr þú að hugsa þér guð sem kærleikans
guð. Væri hann ekki kærleikans guð, þá væri hann verra
en einskis virði. Mannshjartað heimtar, að hann sé kær-
leikans guð. Og ef hann er það, þá hlýtr hann í sinni
opinberan að hafa lagt fram sannanir fyrir því, að hans
kærleikr sé hinn œðsti kærleikr. Af hverju veizt þú nú,
að sá eða sá maðrinn elski þig af öllu hjarta ? Af því,
muntu svara, að þessi maðr sýnir þess einhver merki, að
liann sé fús til að leggja eitthvað á sig þín vegna, leggja
eitthvað í sölurnar fyrir þig, líða eitthvað fyrir þig. Fáir
þú sönnun fyrir þessu, þá veizt þú, að vinr þinn elskar
þig í sannleika. Viðlíka sönnun fyrir kærleik guðs til
mannanna leggr hann nú fram fyrir oss með Jesú píslar-
sögu. I mannlegri mynd líðr guð þar fyrir mennina, líðr
svo mikið, að hjarta hans brestr. Öðruvísi en með því
að gjörast maðr gat guð ekki iiðið, ekki gengið í gegn-
um neina píslarsögu, og þess vegna ekki heldr lagt reynslu-
sönnun fram fyrir mannheiminn um að hann væri það,
sem hann segist vera í sínu orði, kærleikrinn, eða með
öðrum orðum: að hann elskaði mennina af öilu hjarta. Ekkert
er þeim guði, sem er kærleikrinn, eins samboðið eins og
það að líða fyrir mennina og þess vegna að sjálfsögðu að
gjörast maðr, líða eins og Jesús leið, eiga aðra eins mann-
lega píslarsögu eins og hann, píslarsögu, sem endar með
því, að hjarta hans brestr á krossins tré af kærleiksþrung-
inni sálarangist.
„Gegn um Jesú heigast hjarta
í liimininn upp eg líta má“.
Gegn um hið gegnum stungna hjarta frelsarans getr allr
hinn jarðneski mannheimr séð, hvílíkr kærleikr býr í hjarta