Sameiningin - 01.03.1893, Síða 6

—2—
María hjá gröf stóS grátin,
gægðist hún í steinpró inn.
Drottin sinn hun syrgði látinn,
sá ];ó tóman legstaðinn.
Morgunsólin hýr og hrein
hennar gegnnm tárin skein.
þar í gröf, er hvílt hann hefr,
hár sig engill Ijósi vefr.
Opnast leiðin, lúðrar hljóma,
líka heyrist drottins raust
gegnurn dauðra grafir óma,
grafir láti herfang laust.
Herrann eigi hrópar nú:
„Hvar ert, Adam, falinn þú?“
Herrans raustin hljómar blíða:
„Hér er frelsari' allra lýða“.
Sjálfr drottinn lífsins lifir,
losnuö eru dauðans bönd;
gratír liafinn er hann yfir;
oss hans Ijlessi líknarhönd.
Yöknum nú af værðarblund
vors um fagra morgunstund;
og með sigrsálmi glöðum
svifi’ upp önd á vængjum hröðum.
BL ÓÐSK ULDIN MIKL á.
Úr æfisögu Krists eftir canon Farrar, þýtt af ritst. „Sam. “
„Blóð hans komi yfir oss og börn vor!“ þá er Pílatus heyrði
þetta óp, sem er hræðilegra, hryggilegra og minnisstœðara en
nokkurt hróp, er sögur fara af, lét hann loks undan. í mót-
þróafullri reiði mælti hann af munni fram dauðadómsorðið: „Ibis
ad crucem“ (þú fer til krossins). Hann afhenti þeim hann til
þess n' hann }Trði krossfestr.
Og gætum nú allra snöggvast að hinni margföldu hefnd