Sameiningin - 01.03.1893, Qupperneq 12

—8—
fyllilega vor skoSan. ])að ltemr hér fram eins og í svo mörgu
ööru, hve ervitt vér eigum uppdráttar, fyrir það, að heyra til
eins fámennri þjóð og vér íslendingar erum. Eitt íslenzkt blað
fær aldrei nema undr fáa stuðningsmenn og verðr æfinlega í
tölu fátœklinga, þótt það flytji þjóðinrii á undan öllum öðrum
svo og svo mikið af því bezta og fegrsta, sem fram er leitt af
einhverjum göfugasta anda samtíðarinnar. Engu að síðr er það
nú von vor, að það, sem þetta litla blað hetír í þeirri grein, er hér
var urn að rœða, lagt fram á borðið fyrir lesendr sína, verði metiö
eins og það er vert af öllurn sönnum kristindómsvinum, sem
verirlegt skyn bera á það, er bókmenntalegt gildi hefir. Og þar
sem annar eins maðr og séra Valdemar Briern hefir fyrir allsend-
is ekki neitt og að eins af velvild til málefnis ])ess, er „Sám-
einingin“ vill vera talsmaðr fyrir, heiman af íslandi sent blaði
þessu aðrar eins andlegar gjafir og hann hefir gjört, þá ætti það
eitt að vera öllum vinum blaðsins hér í landi nœgileg hvöt til
þess, að styðja það af öllum mætti og gjöra sitt til þess,að það nái
svo mikilli útbreiðslu, sem unnt er, og hin fögru trúarljóð séra
Valdemars þannig nái að lýsa inn í sem flest íslenzk hús og
hjörtu.
MISRITUÐ SAGA.
í síðustu „Fréttum" frá íslandi, sem Bókmenntafélagiðhefir
gefið út (Rvík 1892), er þannig skýrt frá framkomu einstakra
manna heima á íslandi og hér út af fráfalli séra Magnúsar
Skaftasens fr'á evangeliskri trúarjátning og burtför hans úr
hinni lútersku kirkju:
,.])á er fregnir bárust hingað (til íslands nefnilega) um deilu
þá, er hófst ineðal íslendinga í Vestrheimi, er einn af prestum
hins evangeliska lúterska kirkjufélags, séra Magnús Skaftasen,
tók að bera brigð á kenningu kirk junnar um eilífa útskúfun,
þá tók einn af höfuðklerkum landsins, séra Mattías Jokkums-
son, í sama strenginn í grein einni, cr hann ritaði í „Norðrljós-
ið“, og sagði á þá leiö, að einstök og efasöin trúaratriði væru eigi