Sameiningin - 01.06.1894, Blaðsíða 12

■GO—
skuggar, sem falla af öllum kristilegum krossum. Ó, hve dýrð-
legir geta skuggar lífsins og dauSans orðiö, þegar á móti þeim
er tekið í Jesú nafni. „Kraftr hins œSsta mun yfirskyggja þig“,
sagSi engillinn við Maríu, er hann boðaði henni þau óumrœði-
legu tíðindi, að hún ætti að verða móðir frelsarans. Kraftr hins
œSsta yfirskyggir allar þær sálir, sem frelsarinn fœðist andlega
hjá.
Skugginn þýSir trúna og guðsóttann í mannshjartanu.
Skugginn þýðir það skjól, þá vernd, þá liuggan, þann frið, þann
fögnuð, sem sá nýtr, er aðhyllist og elskar drottin og geymir
orðið hans í góðu og siðsömu hjarta. Skugginn þýðir það, að hafa
í trúaðri og auðmjúkri bœn umgengni við frelsara sinn. Skugg-
inn hýðir það, að sitja undir krossi Krists. En þegar hjörtun
eru ormstungin af vantrú, eigingirni, kærleiksleysi og öðrum ó-
dyggðum, þá er skugginn horfinn og ekkert skjól lengr til fyrir
sálina á hinni vondu tíð. — Sleppi enginn því, sem gefr skugga
og skjól á mótlætisins og dauðans tíð. það er hryggilegt ástand
að vera búinn að missa skuggann sinn.
það er sagt eins og annaö æfintýri, að ef líkami einhvers
manns ekki gefr neinn skugga frá sér, sem stundum komi fyrir,
þá sé sá maðr fejgr. það er sannleikr falinn í þessari hjátrú.
Maðrinn, sem forherðir sig á móti guðs orði, hinuin endrleys-
anda boðskap kristindómsins, og fyrir fullt og allt dregr sig
burt úr skugganum, sem einmitt með guðs orði er varpað yfir
tilveruna, — sá maðr er í andlegum skilningi feigr. Sálarheill
hans er í veði. Margir hugsa nú eflaust: „Eg trúi, og þá cr
mér að minnsta kosti, að því er þetta snertir, óhætt“. Nei, sann-
leikrinn er ekki enn allr dreginn fram úr þjóðsögninni. Aðal-
sannleikrinn, sem í henni fellst, er eiginlega eftir, því sögnin er
svona: „Sá, sein misst hefir skuggann sinn, — nefnilega skugg-
ann at sjálfum sér, sínum eigin líkama, — liann er feigr“. það
er til ónýtis að trúa, standa í skugga kristindómsins, ef maðr
sjálfr ekki gefr neinn skugga frá sér, viðlika slcugga og á mann
sjálfan fellr frá guði almáttugum, til jæss að skýla þeim, sem
með manni ferðast gegnum lítíð oo- fram á móti dauöanum. Með
iiðrum orðum: trúin, sem vantar kærleik til mannanna, er einsk-
is virði. Og með slíkri trú eru monn í andlcgri dauðans hættu-
Skugginn, sem af þér á að falla yfir aðra menn, cr kærleikinn'