Sameiningin - 01.06.1894, Blaðsíða 9

—57—
myndi þeir naumast hafa árætt, á augabragði orðið að aumustu
undirlægjum þeirra og þrælum. Yantrúin, hugleysið, hviklynd-
ið þurfti að hverfa úr þjóðarkaraktér ísraelsmanna, áðr en þeir
fengi gjört landið að sínu eigin. Og þetta fór lika á þeirri löngu
og erviðu nótt. Nú skiljum vér þessi undarlegu 40 ár í sögu
Israels. Nú skiljum vér hina blessunarríku þýðing þessarar
skuggafullu nætr fyrir þeirra þjóðlíf. Nú skiljum vér hið
diinma tímabil seinna í þjóðarsögu þeirra, er þeir sátu harmandi,
eins og á nóttu, í útlegðinni í Babýlon. Meðan þeir sátu í þeim
skugga hvarf hjáguðadýrkunartilhneigingin úr sálum þeirra.
þessar nætr í þjóðlííinu, sem allar þjóðir hafa meira eða minna
af að segja, eiga að gjöra það, sem nóttin gjörir í náttúrunni við
jurtalífið. Oft þegar sólin stendr hæst fyrir þjóðunum með til-
liti til hagsældar og velgengni í jarðneskam efnum, þurfaþær að
hiðja með viðlíka orðum og Esajas leggr Móabsmönnum í munn
til forna: „Láttu skugga þinn um miðdegið verða sem um nótt“
(Esaj. 16, 3). Og svo líf hins einstaka manns. Yér höfum
dœmisögu frelsarans um hinn týnda son. það var aumt ástand,
sem hann komst í. þvílík niðrlæging' þvílíkt svarta náttmyrkr!
Syndir hans og svívirðingar leiddu þetta að sjálfsögðu yíir hann.
En guð var í því náttmyrkri. Og hann grœddi á þeirri dimmu til-
veru. Hann hætti að langa til að lifa eins og hann hafði svo lengi
gjört, í syndinni. Hann sneri heim til föðurhúsanna upp úrþeirri
diinmu þrenginganótt. — Hefði ekki nóttin einhverja mikla
þýðing í náttúrunni, þá hefði guð aldrei skapað nóttina. Og
hefði dimman í mannnlífinu enga þýðing, þá hefði guð líka svift
honni burtu úr tilverunni, eða réttara sagt aldrei látið skyggja
að. Ef oss ætti engin bíessan að standa af skugganum, ef guð
almúttugr ekki gæti komið til vor í myrkrinu eins og í sólar-
geislunum, með sína frelsandi og friðandi náð, þá væri hér eng-
inn skuggi til á jarðneskum stöðvum vorum. Frelsarinn hefði,
þegar hann kom í heiminn, gjört út af við allt myrkr, svo að
segja hefði mátt með tilliti til allra hér á jarðríki þaðan í frá:
„Skugginn þeirra er fra þeim vikinn“. En þessu víkr alls ekki
þannig við. Myrkrið, nóttin, skuggarnir og forsœlan fylgja
drottni komanda með sinn kærleik til mannanna. því sagði
og Davíð, lofsyngjandi: „Hver sem býr undir varðveizlu hins
œðsta, sá livílir óhult í skugga hins almáttuga" (Sálm, 91, 1).