Sameiningin - 01.04.1899, Síða 19

ura söfnuÖum. Vonanda og óskanda, að hanrt verði nú frani-
vegis ávallt beinlínis þjónandi prestr Islendinga.
Selkirk-safnaöarmenn hafa stór-mikiö gjört fyrir kirkju
sína í seinni tíS. þeir hafa málað hana alla að innan, sett í
hana ,,galerí“ fyrir framstafni, þiljað fordyrið, klætt altarið
prýðilega, látið ábreiðu á gólfið fyrir innan gráðurnar, og loks
keypt sér sunnan úr Bandaríkjum vönduð sæti í kirkjuna, sem
kostað hafa hátt á annað hundrað dollara auk flutningskostn-
aðar. Jietta er reglulegt stórvirki af svo fámennum söfnuði
og ber vott um eigi lítinn kirkjulegan áhuga.
Hr. Stefán Pálsson útskrifast væntanlega í vor frá guð-
frœðisskólanum lúterska í Philadelphia. Hann hefir getið sér
bezta orðstír á námsárum sínum bæði á þeim stór-merka
prestaskóla og eins áðr meðan hann gekk á latínuskólann í
Greenville, hið svo nefnda Thiel College. Eins og getið var
um í ,,Sam. “ XIII, io hefir hann þessi tvö síðustu ársamfara
guðfrœðisnámi sínu all-iðulega prédikað fyrir ensku-mælandi
lúterskum söfnuðum ]?ar austr frá, og er hann því auðvitað
þegar orðinn vanr því starfi. Hvað hann gjörir af sér í vor
eftir að hann hefir lokið sér af á prestaskólanum mun ekki enn
fastráðið. En oss er um það kunnugt, að hann hefir tilboð
um prestsembætti, og það fleiri en eitt, austr í ríkjum. Vænt-
anlega tœki hann þó köllun til prestskapar frá Islendingum
hér vestra, ef hann fengi hana, og það enda þótt fyrir miklu
minni launum væri í þeirri átt að gangast en búast má við í
hinni á_ttinni. Og ef einhverjir lúterskir söfnuðir eða fólks-
hópar íslendinga, sem að undanförnu ekki hafa haft neina
verulega prestsþjónustu eða allsendis ónóga, treysti sér nú til
að kalla til sín prest, þá gjörði þeir vel í að snúa sér til þessa
unga og efnilega guðfrœðings áðr en hann bindr sig fastan hjá
annarrar þjóðar fólki. Svo langt sem máttr kirkjufélags vors
nær, teljum vér alveg víst, að það vildi styðja að því, að hr.
Stefán Pálsson gæti starfað að útbreiðslu guðs ríkis hér meðal
íslendinga.
Kirkjurnar, sem myndirnar í þessu .-Sam.“-blaði eru af, eru báðar
í prestakalli sóra Björns B. Jónssonar. Kirkja Vestrheimssafnaðar var
reist þegar á árinu 1891, hornsteinslagning hennar 22. sunnudag eftir
trínitatis það ár. Kirkjan i Marshall var og upphaflega reist sama ár,
en 1892 braut fellibylr hana og lagði hana í rústir. Ekki lá hún þð
lengi í rústum. Safnaðarmenn endrreistu hana á sama ári, og fór þar
fyrsta guðsþjónusta fram 4. sunnudag í aðventu 1892. En báðar voru
kirkjur þessar óvígðar þangað til um kirkjuþingsleyti 1897. Þá voru
þær og St. Páls kirkja í Minneota allar vígðar sama daginn, 27. Júní,
2. sunnudag eftir trínitatis.i