Sameiningin - 01.05.1899, Page 12

44
afar dýrt. Og þó var mér sagt, aö þrátt fyrir það og hinn
erviöa aöflutning á efni um Island væri smíðalaun hálfr
byggingarkostnaörinn. Ef svo er, þyrfti það nauösynlega að
breytast, meðan kirkjurnar eru þá ekki heldr meira listasmíöi
en margar þeirra eru.
Naumast skil eg annars í því, að flesta, sem til íslands
koma utanlands frá, stór-furöi ekki á því, að sjá í landi, sem
jafn-mikið á af grjóti, það nálega ekkert hagnýtt til húsa-
bygginga, en húsabœtr aðallega fólgnar í timbrbyggingum úr
hinu lakasta útlenda efni. Auk þess er litlum vafa bundið,
að brenna mætti tígulsteina eða múrsteina til bygginga á
Islandi. Flestar mótbárur gegn steinhúsum eru lítils virði.
íslenzkir verkamenn þurfa almennt að læra steinhögg eins og
þeir nú læra slátt og sjómennsku.
Næsti viðkomustaðr var Seyðisfjörðr. þar er, eins og
kunnugt er, aðalkaupstaðr austan lands og norðan til Akr-
eyrar. Margt hafði eg þaðan heyrt; því margir kunningjar
mínir hér vestra eru kunnugir í Seyðisfirði, en aldrei hafði
eg þangað komið áðr. I þetta skifti gjörði þokan og kuldinn
sitt til að gjöra útlit fjarðarins hið ömurlegasta. Gróðr var
enn sár-lítill fyrir austan land og kuldanepjan dœmalaus,
fannst mér, fyrir þá árstíð. Inn Seyðisfjörð gat eg ekki annað
en hugsað til þessarar vísu Jónasar Hallgrímssonar:
,,Nú er sumar í Köldukinn —kveð eg á millumvita —.
Fyrr má nú vera, faðir minn,en flugurnar springi af hita.“
Kinn fóstrunnar var virkilega köld í þetta sinn. Snjórinn
og gaddrinn teygðu tungurnar niðr til fjarðarins eins og dauð-
þyrst í það að losna úr sínum klakaböndum og faðmlögum
hinna œgilegu fjallskriðna, — og verða að hlýrri gróðrarskúr.
Sólarhringinn, sem eg dvaldi þar í kaupstaðnum,birti aldrei vel
til og sá eg því ógjörla útsýnið. þó lyfti Bjólfr (tindrinn
bak við fjarðarbotninn að norðan) eitt augnablik þokuhetti
sínum og lét mig sjá skallann, er minnti á hin voðalegu tröll,
er engin járn bitu. Mér fundust aðfarir hans engu líkari en
Göngu-Hrólfs við Karl heimska, er hann sópaði hallar-
gólfið með skeggi hans. þannig leizt mér á trölldóm fjall-
anna við Seyðisfjörð. Eg held, að engum geti dulizt, með