Sameiningin - 01.05.1900, Síða 6

því ekki til þess aö trúa öðru en að hver óvilhallr maðr, sem
ber saman þessa tvo kristilegu barnalærdóma, eftir séra Helga
og Klaveness, hljóti að finna til þess, að hinn nýi eftir Klave-
ness sé betri barnalærdómr. Hann gjörir kristindóminn miklu
ljósari. Barnið, sem les harin, hlýtr að skilja betr, hvað sé
að vera kristinn maðr og að halda skírnarsáttmálann sinn, en
barnið, sem les hinn barnalærdóminn. Með nýja barna-
lærdómnum kemst kristindómrinn nær barninu, og nær betr
að verða eign þess, bæði að því, er skilning þess snertir og
hjarta. Frá upphafi til enda er þar talað um kristindóminn
sem líf í guði, sem barnið skírða og hver kristinn maðr þurfi
að lifa, ef það og hann eigi ekki að glata guði og um leið
glata sannri sælu sinni um tíma og eilífð. Barnið er látið
finna til þess, að nú eigi það ekki að lesa kverið sitt ein-
göngu til þess að læra svo og svo mikið um guð, heldr eigi það
aðallega að lesa kverið, svo það læri að lifa lífinu í guði,
læri að lifa sem guðs barn og að halda skírnarsáttmálann
sinn. Sömuleiðis til þess, að það, með því að lifa hér sem
guðs barn, í samfélagi við guð, verði ekki að eins aðnjótanda
sælu á himnum eftir dauðann, heldr verði það hennar einnig
aðnjótanda hér á jörðunni : — að það, með öðrum orðum, sé
mannsins sanna sæla, heill og hamingja, að lifa með guði, í
samféiagi við hann, þessa heims og annars.
Framsetningin er þar ljósari en í kveri séra Helga,
einfaldari, innilegri, og í alla staði betr við hœfi barnsins.
það hlýtr sjálft að verða betr með. Spurningarformið hjálp-
ar til. það verðr ætíð hið eðlilegasta, í einhverri mynd þess
að minnsta kosti.—Má vera, að eðlilegast væri og gæfi
bezta trygging fyrir því að barnið yrði skilningslega með, ef
spurningarnar væri neðanmáls, en lesmálið eða lærdómrinn
samanhangandi, svo að efnið yrði ekki bitað svona í sundr
eins og siðr hefir verið, — og barnið svo látið sjálft finna svar-
ið. —þá eru líka spurningarnar persónulegar, þar sem því
verðr við komið. það er talað persónulega við barnið um
kristindóm þess. það finnr til þess, að hann er ekki eitthvað
fyrir ofan skýin, heldr er hann líf, er á að slá sem andleg og
eilíf lífæð við hjarta þess.