Sameiningin - 01.05.1900, Blaðsíða 9

4i
frelsarans til helvítis eSa — eins og ];etta orö merkir þar — til
ríkis dauöra manna. ])etta hljóti aö skilja eftir ,,glompu“ í
trúarþekking barnsins. En eg er alveg viss um, aö engu
barni verör sú ,,glompa“ tilfinnanleg. Líka er ]>aö miklu
betra aö lofa ,,glompunni“ hreinlega aö vera en að klessa
einhverju í hana, sem barnið alls ekkert skilr í. þaö mætti
sannarlega miklu fremr finna aö því, aö Klaveness þegir yfir
hinum mismunanda skilningi hinna ýmsu kirkjudeilda á ná-
lægö líkama og blóös Jesú Krists í altarissakramentinu. Hann
hefir sjálfsagt álitiö, aö hvorki það né hitt, eins og svo margt
annað, ætti heima í barnalærdómsbók. En vitanlega getr
mönnum sýnzt misjafnlega um það, hvað taka eigi meö og
hvað ekki.
þá er að minnast lítið eitt á hina íslenzku þýðing eftir
séra þórhall Bjarnarson á kveri þessu. Og verð eg ]?á að
segja, að eg hefði í sumu kosið hana betr af hendi leysta.
Ivverið er þyngra á íslenzku en á norsku, — er ekki í þýð-
ingunni eins góðr barnalœrdómr. ])aö hefir tapað, að því, er
einfaldleik snertir. þýðarinn hefir ekki verið nógu nærgæt-
inn viö börnin, ekki sett sig nógu vel inn í hugsunarlíf þeirra.
Að því leyti hefir hann ekki verið nógu vandvirkr, þótt hann
að öðru leyti hafi vandað málið. það virðist eins og hann
hafi hugsað meir um fallcgt mál, eftir algengum íslenzkum
hugsunarhætti, en um einfalt mál, er kœmist sem næst barn-
inu og yröi því auðskilið. Sem sýnishorn bendi eg t. d. á :
,,ganga á heit sitt“ (21. sp.), ,,baka mér samvizkubit“ (75),
,,hugarrósemi og sálarfriðr“ (90), ,,hérvistardagar“ (118),
..Hvernig starfar þá áfram hið guðdómlega almætti hans?“
(137)—barniö að eiga að hugsa um eiginleglcika sem starf-
andi ! — ,,gjalda varhuga við“ (226), ,,oftlega“ (235) — það
er eins og verið sé að setja sig út til þess að gjöra ,,kúnstir“
— ,,stundum að lifa guðs vilja samkvæmt“ (278). Er ekki
hœgt á íslenzku að viðhafa orð og orðatiltœki, sem barniö
nær betr í ? Við 123. spurning stendr : ,,til þess að heimrinn
yrði hólpinn“. Lægi ekki nær að segja : ,,til þess að frelsa
heiminn “?
það virðist á einstöku stað eins og þýðandinn hafi ætlað