Sameiningin - 01.05.1902, Blaðsíða 2

34
hin ávaxtarlausa’ er ört af sniðin,
hún óhœfileg er fyrir viöinn.
6. Ef viðarins lífskraft vantar grein,
þá verðr það hennar dauðamein.
Ef skilið við Jesúm svo vér segjurn,
vér sjálfir þá visnum upp og deyjum.
7. Hver grein sú, er við’num áföst er,
hún eilífan lífskraft ber í sér.
Af laufguðu trénu lífsins fríða
oss lát þú, vor drottinn, aldrei sníða.
8. Ef greinarnar verða grœddar við,
þá, guð minn, þig eg af hjarta bið :
Æ, grœddu við hina visnu kvisti
á víntrénu grœna, Jesú Kristi.
Blómstr-frœin.
Líkingarmálssaga, sœnsk aS uppruna.
Garðyrkjumaðr einn hafði safnað feikna-miklum forða af
allra handa blómstrfrœi í stóra kassa. Kassarnir voru marg-
víslega hólfaðir sundr, og í hólfunum var frœtegundunum
vandlega niðr raðað og hver tegund nafngreind. Mest-allt
frœið var smágjört og veikburða, þótt skapnaðr þess og litr
væri breytilegr,—sumt eins og smá sandkorn. En frœkorn
allra tegundanna voru gœdd skynjanda viti og gátu látið hvert
öðru í ljósi hugsanir sínar. Þau höfðu samrœður um marga
hluti alveg eins og vér gjörum í þessum málskrafsheimi.
En með því þau höfðu aldrei komið út úr híbýlum sín-
um, kössum garðyrkjumannsins, gátu þau með engu mótu
skilið, hvernig högurn var háttað í heiminum fyrir utan.
Engu að síðr töluðu þó mörg þeirra um slíkt með eins mikilli
fullvissu eins og hefði þau fengið frœðslu um alla hluti út í
yztu æsar.
Suin þeirra beittu öllu hugsunarafli sínu til þess að svara
ýmsum mikilsvarðandi spurningum, sem jafnt snerta frœ og