Sameiningin - 01.05.1902, Side 10

42
sér, að þau eru hugsuð upp af þeim sjálfum, orðin til ein-
göngu og algjörlega hér á jörðunni. Þetta á sér stað um öll
hin svonefndu trúarbrögð heiðingja-þjóðanna, hvort sem þau
eru kennd við Múhameð, Konfúsíus, Búdda eða Brahma.
Þau eru einskonar heimspeki, sem trúarþörf mannsins hefir
skapað sér. Kjarninn í þeim, sannleiksatriðið, er allir sann-
gjarnir menn fúslega kannast við að þau hafi að geyma, er
fálm mannsandans eftir hinum eina og sanna guði.
Israelsþjóð var útvöld þjóð í þeim skilningi, að hún ein
kom auga á skapara sinn, staðnæmdist frammi fyrir honum,
svo hún fékk smásaman að komast í skilning um eðli hans —
að hann elskar mennina eins og faðir elskar börnin sín.
I hverju er þá guðstrúin fólgin ? Hún er fólgin í þessu
fyrst og fremst, að maðrinn kemr auga á skapara sinn. Sál
mannsins nemr staðar frammi fyrir þessari einstöku, andlegu
persónu, sem er upphaf alls og allt hefir á valdi sínu. Fyrst
vaknar lotningin, en svo um leið skyldleikatilfinningin. Þarna
er upphaf og orsök lífs míns. Þarna er sá, sem eg á allt að
þakka og mér er öldungis óhætt að treysta. Þá vaknar líka
tilbeiðslan í mannssálunni. Maðrinn varpar sér fram fyrir
þessa andlegu persónu, sem hann finnr að veit huldustu hug-
renningar hans. Hann þakkar honum og prísar hann og
biðr hann að hjálpa sér, eins og barn biðr föður sinn. En
áðr en maðrinn komst svona langt, var guð að draga hann til
sín, nær og nær sér, þangað til trúin og traustið vaknar í
hjartanu. Við hvorttveggja kannast maðrinn ávallt sem
guðs gjöf.
Á þennan hátt finnr maðrinn guð.ekki af eigin rammleik,
heldr fyrir það, að sá guð, sem vill opinbera sig fyrir mönn-
unum, hefir verið að undirbúa hjarta hans og draga hann til
sín. Á hvern hátt það verðr, er og mun ávallt verða leynd-
armál, sem enginn maör fær til fulls skýrt, hvorki fyrir sjálf-
um sér né öðrum. En hin innri meðvitund hans ber um það
ótvírætt vitni: Þetta lifði eg, þetta hefi eg reynt, þetta geymi
eg í sálu minni með eins mikilli vissu og það, sem eg hefi
þreifað á líkamlega.
Þess vegna segjum vér: Trúin er eitthvað, sem fram fer