Sameiningin - 01.10.1955, Blaðsíða 12

34
Sameiningin
fiski. Á ströndinni stendur Frelsarinn með upplyftri hendi
eins og hann vilji flytja blessun. Og á báðar hliðar við
gluggann ljómar sólskinið um þessar setningar: „Verið
mannaveiðarar“, og orðin, sem ég hef valið mér að texta á
þessari fjórðu hátíð fiskimanna á Winnipegvatni: „Legg þú
út á djúpið“.
Frásagan, sem vér heyrðum í Guðspjallinu, hefst með
því, að Kristur talar til nokkurra mjög vonsvikinna fiski-
manna. Þeir höfðu erfiðað lengi og fenglaust. Augljóst var,
að þeir ætluðu ekki að reyna aftur, því að þeir voru að þvo
net sín. Mitt í andstreymi þessu talar Jesús til Símonar
Péturs og hvetur hann til að leggja út á djúpið og leggja
netið enn einu sinni. Pétur er hikandi. Hverja þýðingu mun
það hafa. Þeir höfðu setið við alla nóttina og ekki orðið
varir og allt, sem þeir höfðu fyrir erfiði sitt var bakverkur
og þreyta. Svar hans varð samt slíkt, að það gerði hann að
frægasta fiskimanni sögunnar: „En eftir þínu orði vil ég
leggja netin.“ Jesús launaði honum hlýðnina með gnægð
fiska. En það voru samt minnstu launin, því að með trausti
sínu á Kristi fann Pétur sjálfan sig. Fylgd hans við Frelsar-
ann gjörði Pétur að leiðtoga hinnar kristnu kirkju.
Ákvörðun hans hafði í för með sér þreytu, hættu, efnahags-
legt öryggisleysi, baráttu, fórnir og píslarvættisdauða, en
líf hans fékk á hinn bóginn tilgang, takmark og sigur. Og á
þessum degi halda milljónir kristinna manna hátíðlegan
Hvítasunnudaginn, fæðingardag kirkjunnar, sem stofnuð
var fyrir kraft Heilags Anda Guðs og reist á trú lítt þekktra
fiskimanna frá Galelíu, sem áttu kjark til að fylgja Jesú
Kristi.
Á þessum hátíðisdegi kirkju sinnar vill Kristur einnig
beina orðum sínum til vor mitt í vondeyfð og erfiðleikum.
Margir líta framtíðina vonlitlu auga. Það eru ekki eingöngu
fiskimennirnir á þessu vatni, sem enn mega búast við lélegri
vertíð. Uppskeruvonir bændanna í sléttufylkjum þessum
hafa einnig dofnað sökum hinna stöðugu rigninga og flæðir
nú víða yfir stór svæði. Verzlunarmenn óttast framtíð at-
vinnuvegar síns og unga fólkið, sem hlakkaði til sumar-
leyfisins, lítur varhugult hækkandi dag. Fjöldinn af eldra
fólkinu finnur sárt til þunga áranna án þess öryggis, sem
gott heimili ásamt hlýju og ástúð getur veitt. Þungbærara