Sameiningin - 01.10.1955, Side 14

36
Sameiningin
Vér vottum Drottni hollustu vora, en vér gjörum hann
eigi að leiðtoga lífs vors. Vér mælum með ýmsum bókum
og ritgerðum um bænina, en biðjum ekki sjálf. Vér kaupum
Biblíuna mikið, en setjum hana ólesna í bókaskápinn. Vér
lofum Drottinn Jesú Krist, en förum eigi að fyrirmælum
hans. Ef til vill er ástæðan sú, að enda þótt vér Norður-
Ameríkumenn mundum rúslega fullyrða, að Kristur sé eina
von heimsins og samþykkja einróma, að hann væri eini
vegurinn, er ekki leiddi til upplausnar og eyðingar, mundum
vér samt vera of drambsamir og heimssinna ,að vér þyrðum
eigi að leggja oss í áhættu fyrir trú vora, hirðulausir um
þá hættu, er því fylgdi fyrir oss sjálfa og börn vor. í
hinum frjálsa heimi dást allir hugsandi og sanngjarnir
menn að Pétri postula, en oss skortir hlýðni og þrek hins
mikla fiskimanns við vilja Krists og því reynist trú vor oft
jafn árangurslaus og sú veiðiför yrði, ef þið fiskimenn
eydduð öllum tímanum í landi til skrafs um beztu miðin
eða gæði nýjustu nylon-netjanna.
Á sama hátt og Jesús hvatti fiskimennina til að leggja
út á djúpið og leggja netjum sínum svo mælir hann til oss
allra um að gera slíkt hið sama í lífi voru. Hann mundi
vilia segja við oss nú: Legg út. Legg þú út á djúið. Legg út
í þeim anda trúar og vonar, sem einkenndi áhættusama för
hinna þrekmiklu landnema, er sigldu höfin víð í leit að
heimili í óbyggðum þessa meginlands. Vér njótum blessunar
af verkum þeirra í þessu frjálsa og góða landi. Á meðal
ómetanlegra verðmæta, sem íslenzkir landnemar á þessum
slóðum fluttu með sér, er sálmur sá, sem sunginn verður
að lokinni ræðu minni. Efni hans er hvatning Krists um að
leggja út á djúpið án ótta eðá hiks.
Legg á djúpið í bæn. Daglegt starf vort ristir of grunnt,
en bænin veitir lífi voru fyllingu, því að á þann hátt finnum
vér nálægð Guðs sjálfs. Hann bregður birtu á sálarlíf vort,
beinir eigingjörnum óskum vorum á rétta leið og bætir úr
hverri brýnni þörf. Kristófer Kólumbus var viss um að
jörðin væri hnöttótt og því mögulegt að sigla í vesturátt
til Indlands. Hann lagði út á ókannað djúpið og uppgötvaði
stórum meira, en hann í fyrstu renndi grun í. Hann fann
hina nýju álfu. Ef slíkir menn sem hann hefðu aldrei vogað
sér út á djúpið, þá hefði fátt fundizt nýtt. Þannig er það