Sameiningin - 01.01.1938, Blaðsíða 5

3
ávalt glaðir vegna samfélagsins við Drottin; eg segi aftur,
verið glaðir. Ljúflyndi verði kunnugt öllum mönnum.
Drottinn er í nánd. Verið ekki hugsjúkir um neitt, heldur
gjörið í öllum hlutum óskir yðar kunnar Guði með bæn og
heiðni ásamt þakkargjörð. Og friður Guðs sem er æðri öllum
skilningi mun varðveita hjörtu yðar og hugsauir yðar í sam-
félaginu við Krist Jesúm.
“I Jesú nafni áfram enn
með ári nýju, kristnir menn.”
R. M
Silfur og gull á eg ekki, en J>að sem eg hefi, það gef eg
þér, sagði Pétur forðum. Og sú reynsla hefir endurtekið sig
margsinnis í sögu kristninnar, áð beztu gjafirnar komu frá
mönnum, sem áttu lítil sem engin efni. Svo var um stórræði
sem bláfátækur unglingur réðist í l'yrir nokkrum árum, til
hjálpar örsnauðum svertingjalýð suður í “bómullarbelti”
Bandaríkjanna. Merkir menn hafa komið í hópum úr öllum
áttum til að skoða afreksVerk þessa ungmennis, — barna-
kennarar, háskólamenn, Iíknarfrömuðir, prestar, bókaverðir,
rithöfundar, blaðamenn. Þeir hafa lokið á hann miklu lofs-
orði, samið um hann ritgjörðir, líkt honum við stórgjöfula
mannvini eins og Julius Rosenwald þótt þar sá ekki líku
saman að jafna, því að Rosenwald er stórauðugur, en þessi
unglingur í South Carolina er eignalaus og vinnur löng dags-
verk fyrir lágu kaupi.
Hann heitir Willie Lee Buffington, af fátæku fólki kom-
inn, guðhræddu, i ríkinu South Carolina. Þegar móðir hans
dó, var honum komið fyrir tvævetrum hjá ömmu sinni, sem
var trúuð kona, þaul-lesin í ritningunni. Hún sagði honum
um drenginn Samuel, sem heyrði rödd Drottins í náttmyrkr-
inu; um drenginn Davíð, sem feldi risann með slöngusteini;
og svo auðvitað um smádrenginn ónefnda sem hjálpaði meist-
aranum til að rnetta mannfjöldann, — með því að leggja til
fimm brauðin og fiskana tvo. Og' hann hefir aklrei gleymt,
hvernig hún skýrði fyrir honum þessar dásemdir. “Það verð-
ur mikið úr hverju lítilræði, sem Guð blessar, drengur minn,”
sagði hún. “Þú þarft ekki annað en að fá honum það í hönd.
Hann gjörir kraftaverkið.”