Sameiningin - 01.09.1933, Síða 13

175
mál, nema kommúnistar. Hinir mega þakka fyrir, ei' þeir
fá að lifa. Blöðin eru múlbundin, birta ekkert, nema það
sem stjórnin leyfir þeim. Guðstrú er ekki leyfð; hún er
liðin hjá fullorðnum, en börnum má ekki kenna neitt annað
í trúarefnum en guðleysið, sem slcólar kommúnista eru látn-
ir innræta þeim. Enginn maður er í góðu gengi hjá komm-
únistum þar, nema hann afneiti allri trú. Sé einhver snefill
af andlegu frelsi eftir í ríkjum þessara manna á Rússlandi,
þá er það ekki þeirra dygð að þakka. Þeir hafa sannarlega
gjört alt sem þeir gátu, til að innræta öllum sínum þegnum
sama guðleysið, sama hatrið, sömu efnishyggjuna. Og þó
þeim tækist að fæða þessar miljónir ofurlítið hetur eða útvega
þeim skárri klæði—sem ósannað er—hvað væri það á móti
t jóninu.
Sameignarhugsjónin er í insta eðli sínu fögur og kristi-
leg'. Einstöku smáum hópum manna hefir tekist um stundar
sakir að lifa nálægt þeirri hugsjón. En það hefir aldrei tek-
ist verulega vel, nema þessir smáu flokkar hafi verið á valdi
barnslegrar kristinnar trúar. Og reynslan i þeim litlu trúuðu
mannfélögum hefir alt af verið hin sama. Meðan trúin var
hrein og barnsleg, og heimshyggjan náði sér ekki niðri, gelck
alt vel. En undir eins og þetta lífsafl trúarinnar veiktist ofur-
lítið, við það, til dæmis, að ný kynslóð kom til sög'unnar, þá
fór sameignar-tilraunin út um þúfur. Svo var um frum-
söfnuðinn í Jerúsalem, sem fyrst á árum fór spölkorn í þessa
átt; og eins hefir farið fyrir smáhópum kristnum hér i Ame-
ríku; ef ætluðu sér að hafa allar eignir i samlögum.
Sé þetta rétt athugað, þá er auðsætt, að heiðinn komm-
únismi getur aldrei þrifist, nema við lcúgun og harðneskju.
Til þess að menn af frjálsum vilja lifi við sameignar-skipu-
lagið, þurfa þeir að vera framúrskarandi vel kristnir, kær-
leiksríkir og hjartahreinir. Kommúnisminn sem fyrirlýtur
þessar dygðir, verður því að grípa til harðstjórnarinnar, eða
fórna sameignar-hugmyndinni að öðrum kosti.
Vatnabygðir
Eins og kirkjuþingstíðindin bera með sér var því ráð-
stafað á síðasta kirkjuþingi að forseti skyldi verja sex vikna
tíma í Vatnabygðunum í Saskatchewan á þessu sumri. Þess-
ari ráðstöfun var framfylgt. Sunnudaginn 1. júlí flutti eg