Sameiningin - 01.10.1935, Page 6

152
uppörf'a hverja einstaka starfsheild til síns sérstaka hlut-
verks heimafyrir, auk þess að beina athygli og áhuga að hinu
sameiginlegu starfi. Félagsskapur vor er að ná takmarki sínu
alt eftir því hve lífrænt kristnihald er rækt hjá hinum starf-
andi söfnuðum þess, og eftir því hvernig því tekst að styðja
að lífrænu kristnihaldi í bygðuin þeim, sem útbreiðslustarf-
semi þess nær til.
Einmitt nú þegar allur félagsskapur á í vök að verjast
vegna þess hve þröngar eru ástæður fólks í efnalegu titliti,
ríður á því að menn séu sem samhentastir í því að efla megin-
atriði starfseminnar. Heyrir þar til fyrst og fremst að efla
í hverjum söfnuði samfélag meðlimanna um fagnaðarerindið,
hið sameiginlega trúarlíf, hugsjónir og starf. Að því þurfa
og eiga guðsþjónustur og aðrar samkomur safnaðanna að
miða. Líka viðleitni allra í daglegri umgengni og áhrifum
innbyrðis. Reynslan sýnir að þar sem þessi hlið kristnihalds
er rækt í heilbrigðum anda, rætist furðanlega úr með þau
málefni sem verið er að fást við. Því ber oss nú og ætíð að
leggja oss fram til að efla kristilegt samfélag fólks vors, til
aukinnar þekkingar, aukins áhuga fyrir andlegum verðmæt-
um, aukinnar ræktarsemi við heilbrigt trúarlíf og víðfermari
kærleika til alls kristilegs.
Að þessu hefir heimatrúboðsstarfsemi vor viljað miða,
hvað þau svið snertir meðal fólks vors, sem ekki njóta fastr-
ar prestsþjónustu. Og eg get vitnað um það af eigin reynslu,
að það starf nýtur mikilla vinsælda hjá mörgum þeirn bygð-
um, er þess hafa notið. Þær meta hjálparhug Kirkjufélags-
ins, og sá litli styrkur er það hefir lagt til hefir víða leitt til
þess að koma af stað sjálfstæðri starfsemi heimafyrir. Ein-
mitt vegna þess hefir Kirkjufélagið ætíð skoðað þetta starf
sem undirstöðuþáttinn í allri sinni vileitni. Hvert kirkju-
þing af öðru hefir ítrekað það og lagt embættismönnum sín-
um og starfsmönnum á herðar að gera í þessu efni það, sem
starfskraftar og efni framast leyfðu.
Þessi skylda var einnig lögð á herðar framlcvæmdar-
nefndinni á síðasta kirkjuþingi. Hún hefir starfið til um-
sjónar og rækir það eftir föngum. En einn þáttur þess er
að snúa sér til safnaðanna, félaga innan þeirra vébanda og
allra kristindómsvina fjær og nær og minna þá á að starfið
er að öllu leyti undir því komið að það eigi öruggan bakhjarl
í hverjum söfnuði og njóti þaðan stuðnings, velvildar og fjár-
hagslegs styrks eftir því sem ástæður frekast leyfa. Fram-
kvæmdarnefndinni er vel kunnugt um erfiðar ástæður fólks