Sameiningin - 01.10.1935, Blaðsíða 12

158
tekið hugarfarsbreytingu og snúið sér til Guðs, þrátt fyrir
helfjötra syndarinnar.
“Guðs son var gripinn höndum, gefinn svo yrði’ eg frí,
hann reyrðist hörðum böndum, hlaut eg miskunn af því;
fjötur þungt og fangelsi frekt lá, minn herra, á þér,
dauðans og djöfuls helsi duttu því laus af mér.”
Ólafur ólafsson.
Filippus Melankton
Eftir séra S. S. Christopherson.
(Niðurlag)
Melankton var með afbrigðum gæflyndur og þráði mest
að geta komist hjá öllum erjum; vildi hann flest til vinna,
að það gæti orðið að sættum milli siðbótarmanna og manna
páfans; óttaðist hann að það stæði hætta af því fyrir
boðskap Guðs orðs, ef ekki gengi saman.
Lúter ritaði honum hréf út af þessu, þar sem hann
tekur þetta fram:
“Þetta er ekki aðeins okkar málefni, það er málefni
Guðs. En sé það einber villa, þá er bezt að það falli og
við tökum aftur það sem við höfum sagt um það. Sé það
réttmætt fyrir Guði, hver ástæða er þá til þess að van-
treysta handleiðslu hans? Hann hefir sagt: Varpa áhyggj-
um þínum á Drottin; Hann mun bera umhyggju fyrir þér.
(Sálm 55, 23.). Drottinn er nálægur þeim, er hafa sundur-
kramið lijarta; þeim, er hafa sundurkraminn anda, hjálpar
hann. (Sálm. 34; 19). Er Guð að tala þetta til villidýr-
anna eða vindanna? Illir andar geta svift okkur lífi;
meir fá þeir ekki gert. Gættu þín fyrir sjálfum þér. Þú
ert sjálfum þér hinn skæðasti óvinur; vopnin sem Satan ber
á þig hefir þú sjálfur lagt honum í hendur.” En þegar kom
til úrslita barát'tu stóð Melanldon fast fyrir.
Hann sagði: “Við getum ekki gengið undan merki
sannleikans. Við megum ekki reynast honum ótrúir. Við
felum Guði málefnið. Ef Guð er með okkur, hver er þá á
móti?”
Seinna meir ritaði Melanlcton fulltrúa páfa mjög auð-
mjúkt bréf, þar sem hann gaf í skyn að lúterstrúarmenn