Sameiningin - 01.11.1918, Blaðsíða 12

266
eigi ekki að ihugsa aðeins um sjálfa sig, heldur líka um aðr-
ar þjóðir. pað eigi ekki aðeins að vera stórþjóða-stjórn í
heiminum, eins og að undanfömu ihefir verið, heldur allra-
þjóða-stjórn, smárra sem stórra. Allar þjóðir eigi að hafa
sinn rétt, eins og allir einstaklingar eigi að hafa. Lýðveldis-
kenningin, sem hingað til hefir ekki náð lengra en til stj óm-
arfarsins í löndunum með lýðveldis-fyrirkomulaginu, á nú að
ná til stjórnmála þjóða í milli. Mátturinn á ekki aö segja
fyrir um réttinn, heldur rétturinn sjálfur að vera æðsitur. 0g
sú kristilega hugsjón er að ryðja sér til rúms, að engin þjóð
eigi að lifa sjálfri sér einungis, eins og enginn maður á að
lifa sjálfum sér aðeins; en að sú þjóð isé mest, sem sé beztur
þjónn. pjóðirnar eigi því að ganga í bandalag til þess að sjá
um, að engin þjóð geti í eigin fullveldi eftir þetta rofið heims-
friðinn. Heill alira sé undir því komin. 0g samvinnu allra
þurfi, til þess að sjá um að þetta megi verða. Heimurinn sé
heimili allra þjóða. Hver þjóð sé einn limur þessa heimilis.
Og því skylda hvers þessa hms að hugsa urn það, sem horf ir
heimilinu til heilla.
pessi samdráttur og samhugur, sem er að verðá með
þjóðunum, og búist er við að verði ennþá meiri að stríðinu
loknu, Ihefir haft áihrif á hugina heima hjá hverri þjóð, sem
orðið hefir fyrir áhrifunum. pað hefir haft áhrif á flokks-
línurnar. pær eru ekki eins skarpar. Samúðin er að aukast,
og þá um ieið samvinnan. Og tilfinningin líka að verða meiri
fyrir því, að heildarinnar gagn sé það, að samtök og sam-
vinna geti orðið sem mest.
petta er sannarlega gott og blessað. Og ef heimurinn
þannig færist saman fyrir stríðið, þá megum vér þakka Guði
fyrir blessunina; honum, sem getur látið og vill láta hið illa,
sem mennirnir gera, verða til blessunar; já, getur, elns og
segir í einu sálmsversinu.
“breytt synd í dygð, breytt táli’ í trygð,
gert trú úr vantrú minni;
breytt reiði’ í líkn, breytt sekt í sýkn,
gert sælu’ úr refsing sinni”.
Eða eins og Hannes Hafstein segir:
“Drottinn gerir nákuls næðing
notabyr að lífsins gnótt.”
Hreyfing þessi fer nú ekki fram hjá kirkjunni, sem