Sameiningin - 01.11.1918, Blaðsíða 18

272
frá vígvelli, um að láta sundrung alla hverfa, og kæran gegn
henni, um að flokkar hennar hafi lifað sjálfum sér og
verið hver upp á móti öðrum, ætti að vera hvöt til vor og
kirkjunnar til sjálfsprófunar, og áminning um að láta sam-
úð ríkja milli deilda kirkjunnar, þrátt fyrir aðskilnað, og
samvinnu verða sem bezta til eflingar Guðs ríkis í heimin-
um, án þess að trúmensku þeirri sé afneitað, sem vér erum
skyldugir að sýna Guði og arfi þeim, sem oss og kirkjunni
er trúað fyrir.
Samherjar vorir hafa unnið saman gegn hinum sameig-
inilega óvin, án þess að afneita þjóðerni sínu eða þjóðar-sér-
leik. Hver Iþjóð hefir haldið áfram að vera sama þjóðin eft-
ir sem áður, og býst við að gera, þrátt fyrir hið fyrirhugaða
alþj óða-bandalag. Og enginn hefir heimtað það, að sam-
komulág og samvinna meðal þjóðanna í heiminum krefðist
þesis, að þær hættu að vera til sem sérstakar þjóðir og yrðu
að einni alþjóð. pví þá að krefjast annars af kirkjudeilduh-
um, pví ættu 'þær ekki að geta komið sér saman og unnið
saman gegn hinum sameiginlega óvin, án þess að afneita
sinni sérstöku játning og sérstöku köllun, ef verulegt sann-
leiksatriði skilur ?
Um það ættum vér að hugsa.
Ahugas.: Erindið hér að framan var endurritað eftir
stríðslokin og aukið nokkuð. N. S. Th.
“Ár vor líða sem amdvarp,” stendur í innblásnu trúar-
ljóði, sem kent er við guðsmannin Móse. það er saknaðar-
hreimur í þeim orðum, djúp og viðkvæm tilfinning fyrir
hverfuleik Íífsins. Spámaðurinn virðist renna augum yfir
liðin æfiár sín, yfir viðburðina mikilfenglegu, sem hann sjálf-
Ur hafði átt svo stóran þátt í; yfir mannlífsins ókyrra, sí-
breytilega, hávaðasama sjó, sem öligað hafði og sollið alt í
kringum hann. Og þegar hann nú á gamalsaldri virðir þetta
útsýni fyrir sér, þá sér hann þar eitt einkenni, sem yfirgnæf-
ir öll önnur. pað er hverfulleikinn. Alt er á fleygiferð;
hvorttveggja jafn breytilegt og óstöðugt, skin og skuggi,
leikir bernskunnar, stórræði fuliorðinsáranna, stritið og bar-
áttan, sem hann hafði átt í, og árangurinn með, alt virðist
horfið, flogið á burt, létt og veigalaust eins og andvarp, Við-