Sameiningin - 01.02.1918, Qupperneq 13

363
ur ætti þá ekki kristinn kennimaður að geta borið afli henn-
ar vitni með prédikun sinni!
G. G.
Tvírœtt mál.
i.
Vafasamt gildi langrar þjónustu prests hjá sama söfnuði.
Eftir Edward B. Bagby, prest í Baltimore, Md.
pýtt af séra Sigurði ólafssyni.
pað er orðið að vana, að hrósa þeim presti, sem þjónar
sömu söfnuðum lengi. — pað er siður að telja það víst, að
gildi þjónustu hans fyrir kirkjuna og bæjar- eða sveitafélag
það, sem hann dvelur í, fari vaxandi með ári hverju. Hon-
um er haldið á lofti sem ímynd sannrar ánægj u; glaður og
ánægður í starfi sínu, virtur af söfnuði sínum og óáreittur
af embættisbræðrum sínum er hann talinn.
Og þessi mynd er að mörgu leyti rétt. Helgaður maður
er trúr köllun sinni, vinnur stöðuglega að því að sá frækom-
um trúarinnar, í þeirri von að herra víngarðsins muni á
sínum tíma gefa ávöxt og uppskeru. Presturinn, sem þjón-
ar lengi í sama söfnuði sér unga fólkið í söfnuðinum vaxa
til fullorðins ára og verða feður og mæður. Ræðustóll hans
verður að konunglegu hásæti, og þaðan horfir ihann yfir
ánægt safnaðarfólk sitt og getur sagt: “pví hver er von
mín, gleði mín og kóróna mín, munu ekki þessir mæta Jesú
augliti til auglitis, við endurkomu hans?” — En þessi fagra
* hugsjón nær ekki ætíð uppfyllingu. Stundum gerum vér
mikið úr því, sem er í raun og veru þörf prestsins sjálfs.
Presturinn er kyr í sama stað, af því hann fær ekkert tilboð
annarsstaðar frá. Og stundum er honum hrósað fyrir stöð-
uglyndi, þegar hann, í raun réttri, situr kyr af þrákelkni.
Hann tekur ekki eftir vaxandi bendingum um, að breyting
væri heppileg.
Til eru menn, sérstökum hæfileikum búnir, eða undir
sérstökum kringumstæðum, sem ekki ættu að láta sér til
hugar koma að breyta til, en meðalmenn að hæfileikum
starfa með blessunarríkari árangri í þremur mismunandi
söfnuðum tíu ár í hverjum stað, heldur en í sama söfnuði
í þrjátíu ár.
Móti gildi langrar prestsþjónustu í sama söfnuði mælir
sérstaklega tilbreytingarleysið. Hverjum presti lætur bezt