Sameiningin - 01.02.1918, Blaðsíða 16

366
Svarið verður: Kostimir eru margir, bæði fj'rir söfn-
uðinn og prestinn.
Fyrir prestinn, vegna þess að þannig þroskast hann
bezt, og verður þess vegna betri ræðumaður og betri hirðir.
Sá prestur, sem þjónar prestakalli aðeins í nokkur ár,
freistast til þess í næsta söfnuði sírum, að nota eldri og
áður fluttar ræður. Hin ýmsu störf prestsins, sérstaklega
á nýju svæði, eru svo margháttuð og breytileg, og að vissu
leyti hrífandi, — því öll breyting hefir það í sér fólgið, —
að honum er nauðugur einn kostur að gera þetta, því hann
er ekki fær um að koma í verk öllu því, sem hann þarf og á
að afkasta.
Hann verður að kynnast söfnuði sínum, í kirkju og utan
hennar, á heimilunum ekki síður en við kirkjuna.
Hann verður að læra, að svo miklu leyti sem unt er, og
í hans valdi stendur, innræti og ástæður sérhvers sóknar-
barns
Auk alls þessa þarf presturinn að kynna sér og fylgjast
með sérmálum bæjar þess eða sveitarfélags, sem hann starf-
ar í, svo bæði þetta og annað starf hans, gerir honum afar
erfitt að finna tómstundir til lesturs og nægilegs ræðu-
undirbúnings.
f nýju prestakalli verður presturinn sér í lagi þessara
annmarka var.
Á hverjum degi eyðir hann miklum tíma til að kynnast
þessu eða hinu, sem fyrirrennari hans var vel kunnugur, en
sökum ókunnugleika nýja prestsins, eyðist þannig tími —
frá lestri og ritstörfum og hvíld.
Fróður maður einn, er sérstaklega gerði sér far um að
grenslast eftir því, segir, að nærri undantekningarlaust séu
það menn, sem þjóna lengi á sömu stöðvum, sem haldi við
sig grísku og hebresku, er prestaskólaveru er lokið, og á
vel við að minnast þessa hér.
Ástæðan liggur í augum uppi, og er sú, að presturinn,
sem prédikar fyrir sama fólki ár eftir ár, verður að leita
stöðuglega í hinum ótæmandi lindum Guðs orðs, en leiðimar
að hjarta náðarboðskaparins eru í þessum skilningi fom-
málin, gríska og hebreska.
Margra ára þjónusta prests hjá sama söfnuði krefst
þess, að presturinn lesi fommálin, ef hann á að flytja söfn-
uðum sínum “lifandi orð”.
Sá prestur, sem lengi þjónar í sömu sókn, verður æ
betur og betur var við andlegar þarfir fólks síns, og um-
talsefni í ræðum sínum velur hann þannig, að þau fullnægi