Sameiningin - 01.12.1909, Síða 17

319
jólahaldinu sé umhyggja fyrir þeim, sem bágt eiga, og
viðleitni að fœra meira ljós og yi inn í hjörtu, sem lítið
hafa liaft af slíku að segja. Hjá hugsunarsömu kristnu
fólki hlýtr auðvitað það hugarþel, sem í þessu birtist;
ætíð að glœðast í sambandi við jólahaldið. En þá ríðr
á, að hugarþelið fái framrás í verki. Jóla-siðvenjur ýms-
ar frá gamalli tíð bera þess vott, að menn hafa gjört sér
iar um það. Umhyggjan hefir verið látin ná til skyn-
lausra skepna einnig. Þannig er það t. d. siðr nllvíða í
Norvegi og Svíþjóð, að hvert heimili setji á jólunum
kornbindi á háa stöng til fœðu handa veslings-smáfugl-
linum, sem í vetrarharðindunum oft eiga þröngt í búi.
Siðr sá er fagr, og minnir oss á, að um leið og vér á jól-
um hugsum um að gleðja börnin á ýmsan hátt, megum’
vér etkki gleyma að varast liættu þá, að eigingirnin verði
eina tilfinningin, sem hjá þeim er glœdd. Kennum þeim
heldr eins snemma og unnt er, að einhver mesta sælan,
sem nokkrum manni getr veitzt, er að miðla öðrum, þótt
ekki sé nema smáfugl í vetrarharðiudum eða eitthvert
ólnbogabarn mannkynsins, sem fer á mis við veraldleg
og andleg gœði þau, er vér metum mest. Jólin ætti að
glœða hjá oss þá tilfinning, hve blessunarríkt það er að
gefa á þann hátt. Bezt verðr þetta auðvitað kennt með
því, að þeir eldri gangi á undan þeim yngri, og gefi þeim
svo hvöt og uppörvun til liins sama svo snemma sein
auðið er. En auðvitað verða menn í þessu eins og öllu
kristilegu ka'rleikstarfi að forðast að flagga með góð-
gjörðasemi sinni, í því skyni að innvinna sér lof ann-
arra. Hœgri liöndin má ekki vita, hvað sú vinstri gjörirj
Hversu fjölbreytilegt sem jólahaldið kann að verða
Ijjá oss, ber oss því ávallt að hafa gætr á því, að heimr-
rn lagi ekki hátíðina til fyrir oss eftir eigin smekk..
Þannig Íeitast heimrinn við að fara með allar hátíðir,
hversu helgar sem þær í raun og veru eru. Þakklætis-
og bœnadagar verða gjálífisdagar, og stórhátíða kristn-
innar gætir sumsstaðar mest fyrir veraldlegt umstang;
Eina ráðið fyrir sannkristið fólk til að sporna við þessu
er að lifa sig sem bezt inn í anda kristindómsins, svq
stórmerkin, sem hátíðirnar minna á, verði því ekki að