Sameiningin - 01.12.1909, Qupperneq 34

332
og lagöi á staö með þeim út í óveðriö til að kaupa vistir í þorpinu.
Segir ekki af 'þeirri svaðilför annað en það, að við komum aftr að
tveim stundum liðnum með stóra bagga af vistum, og þótti sam-
ferðafólkinu, sem það hefði okkr úr helju heimt Gréta litla kom
með faðminn móti mér, og er eg hafði hrist af mér snjóinn og
þurrkað mér um andlitið, stökk hún upp um hálsinn á mér og kyssti
mig. Undarlegt er það, að ávallt, þegar mér hefir orðið kalt siðan,
hefir mér fundizt koma ylr um mig af þessum kossi hennar Grétu.
Það var orðið hálf-dimmt, og var nú kveikt á olíulömpunum, og
frá glóandi kolunum í ofninum bar birtu út um skálann. Nú var
tekið til að matreiða af miklu kappi. Umsjónarmaðr skálans var
okkr í öllu innan handar. Hann gat lánað okkr stóra katla til að
hita vatn í og könnur undir kaffi. Líka komumst við yfir nokkra
blikkbolla, sem við drukkum úr til skiftis. Kvenfólkið raðaði matn-
um eftir langborðum, sem við slógum upp í öðrum enda skálans.
Allir voru einhuga um að gjöra borðhald þetta sem skemmtilegast.
Jafnvel þingmannsfrúin hætti að nöldra. Og er menn höfðu mat-
azt, var settr stóll undir þingmanninn og hann látinn halda rœðu.
Henni er nú samt gleymt.
Eftir þetta fóru menn aftr að verða hljóðir og sátu hálf-
ólundarlegir hér og hvar. Það leyndi sér ekki, þegar leið á kvöldið,
að mönnum fannst þetta nokkuð ömurleg jólanótt.—Hver um sig
bjó yfir sárum vonbrigðum. Heimþrá gagntók menn og nisti
sáiina. Við Gréta sátum afsíðis. Hún var að segja mér frá jól-
unum næstu á undan. Mamma hennar hafði prýtt undr fallegt jólatré
handa henni, og hún hafði fengið ljómandi fallega brúðu frá
frænku sinni. Mamma hafði kennt henni fallegan sálm, sem hún
hafði lesið hjá jólatrénu meðan ljósin loguðu. Svo hafði hún sagt
henni söguna indælu um englana og barnið í jötunni og fjárhirðana.
Aumingja-barnið! Nú var hún móðurlaus hjá ókunnu fólki,
hríðteppt á þessum leiðinlega stað. Eg sá það glöggt, að hún átti
stundum bágt með að verjast gráti. Eg hugsaði ráð mín. Hvað
sem kostaði, varð Gréta að fá jólatré og jólaskemmtun. Eg fór til
umsjónarmannsins og spurðist fyrir. Hann sagði mér, hvar finna
mætti fáeinar skógarhríslur og léði mér öxi. Án þess að láta bera
á fyrirætlan minni lagði eg á stað út í náttmyrkrið og hríðina. Lé-
leg og ljót var hríslan, sem eg kom með til baka, og þorði eg varíá
að sýna hana. Eg fékk leyfi símrita til að fara inn í kompu hans
með hrísluna. Þangað kvaddi eg svo dóttur þingmannsins og sagði
henni, hvað mér var í huga. Hún brást glöð við og sá undir eins
ótal ráð til aö prýða hrísluna. Hún sókti kynstr af marglitum
borðum, sem hún hafði í tösku sinni. Epli og aðra ávexti, sem