Íslendingur - 19.11.1947, Blaðsíða 4

i
ÍSLENDINCUR
Miðvikudagur 19. nóverjl jr lf)47
Koupum
Rjýpur
AKUREYRI
NÝRBARNAVAGN
til sölu.
Skóverzl. M. H. Lyngdal
SAUMAVÉL
Stigin saumavél til sölu. —
Uppl. í Munkaþverárstræti 31,
Jeppi
Til sölu er yfirbyggður her-
jeppi (Ford) í góðu lagi og á
góðum gúmmíum. Tilboð ósk-
ast send fyrir 28. þ. m. til
Guðm. Tryggvasonar
Hólabraut 18. Sími 545,
sem gefur nánari upplýsingar.
LÉREFTSTUSKUR
Kaupum við hœsta verði.
Prentamiðja
Bjöms Jónséonar íl f.
Heiidsölubiruðir;
Goffalbitar
í glösum
SviS
í minni og stærri dósurp
Grænar baunir
frá Bíldudal
Grænar baunir
frá Akranesi
Fiskibollur
minni og stærri dósir
Sjólax
í smádósum.
Heildverzluo
Valgarðs Stefánssonar
Sími 332 — Akureyri.

NÝKOMIÐ:
Gluggahengsli
T-lamir
Hespur
Kassajórn
Saumur 3/4"—4"
Skrúfur
Sagfílar
Fatasnagar, m. teg.
Tommustokkar
Mólbönd
Hamarssköft
Kranaslöngur
4 stunda gólflakk.
Byggingavöruverziun
Akureyrar. h. f.
Heiðraði viðskiptamaðurl
Vegna vaxandi örðugleika í sambandi við heiinsendingar sáum vér oss eigi annað tæn, en að
táka upp sama fyrirkomulag og nú tíðkast hjá öHum matvöruverzlunuin í Reykjuvít . svm sé að
reikna sérstakt heimsendingargjald al vörusendingum úr búðiim vornm.
Ti'. þessa vöru ýmsar ástaeður, m. a. bertiínskömmtun, mikill hörgull á sendisveinum og síhækk-
andi kostriaður við heimseridingarnar, en þeim f«'>r stöðugt fjiilgandi og jn í miðm að þ. í er virt-
ist, m jiig að ástæðulausu, þar eð vörnmagnið, sem heimsent var jéikst ekki að rama .!;api heldtur
skiprist í fleiri og fleiri smásendingar. Heimsendingargjaldið hvetur menn i.il að st.fna saman
sínum pöntunnm og gera eina ferðina í stað margra. '
Nú er það augl jóst, að frekar verður haldið uppi heimsendingum, á kostn ið verzlun.ui mar, ef
smn.itndingarnar hverfa eða fyrir þær er greitt sérstaklega og höíum vér því ákveðið aö taka upp
nýLt fyrirkomulag í sambandi við vörupantanir til heimséndiriga.
Pöntunarseðlar hafa verið sendir til félagsmanna, og einnig cr hægt oð fó þá í
nýleriduvörudeildum vorum.
Nemi pöntunarupphæðin 50 krónum, eða meiru, verður sendingin send heim án heimsei. ling !
argjalds. í
Vér væntum að þesisi nýbreytni verði báðum til þæginda og .hágsbóta og leysi að nokkru þ; i
vandræði, sem verið liafa með heimsndingar að undanförnu.
Þá viljum vér leyfa oss að vekja atliygli yðar á því, að vér höfuín nú komið upp séfstökum kadi-
skápum í öllum útibúum voruni í bænum fyrir ýmiss konar kjötbúðárvörur, sem daglega v :rða
þar á boðstólum.
Verðúr því hægt aðhafa meira iirval jreirra í útibúunum framvegis í kaldri geymslu.
Væntum vér þess, að þetta verði til þæginda fyrir húsmaeður, og að þær noti sér þessa nýju
aðstöðu til innkaupa í útibúunum á þessum vörum.
Virðingarfyllst.
Kaupfélag Eyfirðinga
Herberffi
o
til leigu, í nýju húsi á bezta
stað í bænum. Sérinngangur.
Upplýsingar hjá
Jóni Guðmundssyni
Sími 46.
27. órg.
Tímarits Þjóðræknisfél.
er komið út. Askrifendur
eru vinsamlega beðnir að
vitja ritsins sem fyrst og
greiða árgjaldið.
Bókaverzl. EDDA h.f.
Sími 334.
Keiinslubækur
Útvarpsii s
fást aðeins í
Bókaverzlun
Gunnl. Tr. Jónssonar.
HRINGUR DROTTNINGARINNAR AF SABA
og hugrekkis. Því að jafnvel í Mur voru til nokkrir
hraustir menn, einkum meðal fjárhirða og veiði-
manna, sem bjuggu í fjöllunum. Þessir hugrökku leið-
sögumenn höfðu meðferðis reipi, lampa og langa,
fíngerða stiga, sem hægt var að festa saman með
reimum.
Eftir að allt hafði verið athugað, og allir stigar
og reimar reyndar, gekk Shadrach að nokkrum
runnum, sem uxu í hvirfingu á hinni veðurbörðu
fjalisbrún. Mitt á miili þeirra fann hann stóra, flata
hellu, sem hann færði úr stað. Undir henrii lá ein-
hverskonar stigi niður á við með allslitnum og vatns-
étnum tröppum, því að um regntímann ieitaði vatnið
eftir þessari eðiiiegu rennu niður í djúpið.
„Þetta er leiðin, sem forfeðurnir hafa útbúið hér
til einhverrar leynilegrar notkunar,“ útskýrði Shad-
rach. „En það er ekki vert fyrir neinn, sem er hrædd-
ur, að fara hér, því að leiðin er mjög brött og ó-
slétt.“
Joshua, sem þegar var orðinn þréyttur eftir hina
löngu reið og gang á fjailstindinn, grátbað nú Maqu-
edu inniiega um að hætta við þá brjáluðu hugmynd
að fara niður í þetta hræðilega op. Oliver studdi mál
hans með fáum orðum, en því fleiri talandi augna-
tillitum. I-Iér voru reyndar Joshua og hann í eitt
skipti sammála, þótt ástæðurnar væru mismunandi.
En hún vildi á hvorugan þeirra hlusta.
„Frændi“, sagði hún. „Því ætti ég að vera hrædd
við þetta, þegar ég er í fylgd með jafn reyndum
fjallamanni og þú ert? Ef læknirinn hérna, sem er
nógu gamall til þess að vera faðir okkar beggja —
177
það gat reyndar ekki átt við með Joshua — er fús
til að fara, þá ætti ég að geta það. Því fremur ætti
ég að fara, þar sem þú án efa yrðir einnig eftir, ef
ég færi ekki, og ég myndi aldrei geta fyrirgeíið mér,
ef ég svipti þig þeirri ánægju að vera með í svo ein-
kennilegu ævintýri. Við skulum því ekki eyða meiri
tíma og leggja af stað.“
Við vorum svo bundin saman í þrjá hópa. 1 hverj-
um hóp voru nokkrir hinna vönu fjallamanna, sem
báru stiga, lampa, olíu, mat og ýmsa hluti, sem við
þurftum að hafa með okkur í þetta einkennilega
ferðalg.
Það var ekki svo mjög erfitt að fara niður fyrstu
hundrað þrepin, þótt þau væru slitin og næstum því
lóðrétt, en við heyrðum Joshua stynja og kvarta
fyrir aftan okkur. Síðan lá leiðin nokkui’n spöl með-
fram þverhníptum klettavegg, en síðan niður á við
svipaða vegalengd og við höfðum farið áður. En hér
voru þrepin allmiklu slitnari og skemmdari, senni-
lega af völdum vatnsins, sem sífellt seitlaði niður
göngin. Annar erfiðleiki var loftsúgurinn, sem kom
að neðan, svo að næstum var ógerlegt að halda log-
andi á lömpunum.
Neðst í þessum stiga voru tröppurnar svo að segja
alveg eyddar, svo að mjög erfitt var að fika sig niður
eftir þeim. Og hér skall Joshua flatur með skelfingar
öskri, en stanzaði á bakinu á mér með sinn fótinn
hvoru megin við mig. Eg var svo heppinn að hafa þá
góða festu bæði fyrir hendur og fætur, elia hefði
hann hrundið mér á Maquedu, sem gekk næst fyrir
178
framan mig og svo áfram, þar til við hefðum öll oltið
niður á við, sennilega beint í liyldýpi dauðans.
Þessi ógeðslegi, feiti labbakútur vafði handleggj-
unum svo fast um hálsinn á mér, að hann var næst-
um búinn að kæfa mig. En rétt um það bil, er ég var
að lmíga niður undir þunga hans, komu fjailamenn-
irnir í aftasta hópnum og drógu hann af mér.
Eg neitaði algerlega að fara lengra með hann á hæl-
unum, en þegar þeir höfðu tekið hann .inn í sinn
flokk, tókum við að fara niður stiga, sem fyrsti hóp-
urinn hafði reist handa okkur, og komum nú niður
á aðra sléttuna. Þar tók við langur og brattur stígúr
í austurátt, og endaði hann við upphaf þriðja tröppu-
gangsins.
Nú kom það erfiða viðfangsefni til sögunnar hvað
i ósköpunum við ættum að gera við Joshua prins,
sem sór og sárt við lagði, að nú gæti hann ekki
meira. T
„Hlustaðu nú á frændi. Or því að þú segist ekki
geta farið lengra, en við auðvitað getum ekki misst
neinn úr hópnum til þess að fylgja þér til baka, er
ekki um annað að ræða en þú bíðir hér, þar til við
komum aftur. Og ef við komum ekki aftur, verður
þú að bjarga þér eftir beztu getu upp tröppurnar
aftur. 1 Guðs friði, frændi. Þetta er góður og öruggur
staður, svo að ef þú ert hygginn, þá bíður þú hér.“
„Tilfinningalausa kona,“ kveinaði Joshua, sem
skaif eins og rauðvínsbúðingur af ótta og æði. „Er
það ásetningur þinn að yfirgefa unnusta þinn, elsk-
huga þinn, hér í þessari draugaholu, meðan þú sjáif
flýgur sem villiköttur niður gegnum klettana með