Íslendingur - 05.08.1948, Síða 6

6
ISLENDINGUR
Fimmtudaginn 5. ágúst 1948
ÍÞRÓTTAÞÁTTUR
Ritstjórar:
Halldór Helgason og Árni Árnason.
Ólympíuleikarnir.
Þegar hús yðar
brennur.
Framh. af 4. síðu.
undum, ef til vill einmitt þær fáu
mínútur, sem þyrfti til þess að
bjarga húsinu.
Sígilt dæmi er sagan um ungu
konuna, sem ætlaði að lífga upp
eldinn m'eð steinolíu. Það varð
sprenging í olíugufunum og neist-
arnir flugu um allt eldhúsið.
Þegar konan kom til sjálfrar sín,
varð henni fyrst fyrir að hugsa um
litla barnið sitt, sem svaf uppi. Hún
þaut úr úr eldhúsinu og upp í barna-
herbergið, þreif barnið og ætlaði
svo niður aftur, — niður stigann.
A meðan höfðu nágrannarnir
hringt eftir brunaliðinu. Það kom
frá stöð, sem var aðeins í tveggja
kílómetra fjarlægð, en þegar það
kom, þá fann það móður og harn
liggjandi dáin á stigapallinum á
annarri hæð.
Konan hafði lifað af sprengingu,
sem varð alveg við andlitið á henni,
en hún hafði dáið af hinum kæfandi
reyk, sem gaus upp stigann, — aj
því að húrt hajði ekki lokað hurð-
inni á ejtir sér.
Margir slökkviliðsmenn segja, að
þúsundir fólks hefðu getað komist
lífs af úr bruna, með því að þekkja
og fara eftir reglunum um það,
hvernig á að opna og loka húrðum
í brennandi húsi.
Úr Readers Digest.
Ólympíuleikarnir hófust í London
s. 1. fimmtudag. Árangur hefir yfir-
leitt verið mjög góður og fjöldi Ól-
ympiskra meta hafa verið slegin. -—
Helztu úrslit eru þessi:
100 m. hlaup: 1. Harrison Dillard
USA 10.3 sek. 2. B. Ewell USA 10.4
sek. 3. La Beach Pan. 10.6 sek.
Flestir bjuggust við sigri Panama-
negrans La Beacli eða Bandaríkja-
mannsins Mel Pattons, sem varð að
láta sér lynda 5. sæti. Bailey varð 6.
Dagana sem 100 m. hlaupið fór
frarn og undankeppnir voru miklir
hitar í London, og hafði það lam-
andi áhrif á flesta keppendur, þó
ekki negrana 3 sem unnu, því þeir
voru í essinu sínu. Haukur Clausen
komst i milliriðil.
200 m. hlaup: 1. Mel Patton USA
21.1 sek. 2. B. Ewell USA 21.1 sek.
3. La Beach Pan. 21.2 sek.
Patton, hin „hvíta von“ á móti
negrunum, hefndi nú fyrir ófarirnar
í 100 m. La. Beach á heimsmet á
þessari vegalengd. H. Clausen keppti
einnig í þessu hlaupi en tapaði i for-
keppninni.
800 m. hlaup: L Whitfield USA
1.49.2 mín. (Ól. met). 2. A. Wint
Jam. 1.49.5 mín. 3. Hansenne Frakk-
land 1.49.8 mín.
Tveir fyrstu menn eru negrar.
Harris frá Nýja Sjálandi tognaði í
fæti og varð að hætta. Ýmsir spáðu
honum sigri. Daninn N. Holts Sören-
sen varð aftarlega í úrslitakeppn-
inrii. Hinn frægi Svíi Ljungren
komst ekki í úrslit. Sigur Whitfields
kom nokkuð á óvart. Timi 3ja fyrstu
manna er sérstaklega góður.
5000 m. hlaup: 1. Gaston Reiff,
Belgía 14.17.6 mín. (Ól. met). 2.
Emil Zatopek Tékkósl. 14.17.8 mín.
3. W. Slykhnis Holland 14.26.8 mín.
Vitað var að þessir þrír garpar
myndu berjasl um Ólympíutitilinn.
Reiff hljóp sérstaklega vel, en lillu
munaði að hann yrði að lúta í lægra
lialdi fyrir hinum geysilega enda-
spretti Zatopeks. Brezki þulurinn var
ákaflega æstur, er hann lýsti þessu
hlaupi og hrópaði hvað eftir annað:
„Zatopek geysist nú áfram sem óður
maður“.
10000 m. lilaup: 1. Emil Zatopek
Tékkósl. 29.59.6 mín. (Ól. met). 2.
Mamoun Frakkl. 3. Albertsson Sví-
þjóð.
Þegar hlaupið var hálfnað jók
Zatopek ferðina og þaut fram úr
hinum keppendunum og kom lang-
fyrstur í mark. Heiinsmeistarinn
Ileino (Finnl.) gafst upp í hlaupinu.
400 m. grindahlaup: 1. Roy Coc-
hran USA 51.1 sek. (Ól. met). 2.
White Seylon 51.8 sek. 3. R. Lars-
son Svíþj. 52.2 sek.
í undankeppni hlupu bæði Coc-
hran og Larsson á 51.9 sem er Ól.
met.
Hástökk: 1. Winter Ástr. 1.98 m.
2. Poulsen Noreg 1.95 m. 3. D. Edel-
ton USA 1.95 m.
Árangur er hér mjög lélegur og
úrslit mjög óvænt. Allir bjuggust
við hörðum hardaga milli þriggja
Bandaríkjamanna og Bretans Patter-
sons, um I. sætið.
Langstökk: 1. W. Steel USA 7.82
m. 2. Bruce Ástr. 3. Douglas USA.
Negrinn Steel vann auðveldlega
sem vænta mátti.
Þrístökk: 1. A. Áhman Svíþjóð
15.40 m. 2. Avery Ástr. 15.37 m.
Árangur í þrístökki er mun lélegri
en á síðustu Ólympíuleikum, þegar
3 fyrstu menn stukku yfir 15.50 m.
Stangarslökk: 1. Smith USA 4.30
m. 2. Kataja Finnl. 4:20 m. 3. Ric-
hards USA 4.20 m. 4. Kaas Noreg
4.10 m.
Norðurlandahúarnir slóðu sig bet-
ur en nokkur þorði að vona. Banda-
ríkjamennirnir voru óvenju slappir.
Kúluvarp: 1. Thompson USA
17.12 m. (Ól. met) 2. Delany USA
16.68 m. 3. Fuchs USA.
Sem vænta málti hirtu Banda-
ríkjamenn öll verðlaunin. Árangur
betri en í Berlín 1936.
Kringlukast: 1. Consolini Ítalía
52.78 m. 2. Tosi Ítalía 51.77 m. 3.
Gordien USA 50.77 m.
Mjög góður árangur og ólympiskl
met.
Nánari fregnir verða hirtar i
næsta blaði og nokkur orð um
frammistöðu Islendinganna og úr-
slit úr sundkeppnunum.
H. S.
Smekksatriði.
Frh. af 3. síðu
rauða zarsins, sem vel má vita,
hvað hann segir, sagði um dag-
inn í ræðu, að rauði herinn
mundi sækja óstöðvandi fram til
stranda Atlantshafsins, þegar
þar að kæmi, og að þrjár nafn-
greindar borgir við Faxaflóa
hlytu sömu örlög og Kartagó
íyrrum. Það er sagt, að það só
of seint að kenna gömlum hundi
að sitja. Það er víst vonlaust
verk að telja um fyrir forsprökk
um kommúnista hér á landi. —
Vér, sem að þessu riti stöndum,
höfum annan smekk en hinn
góðkunni kommúnistahöfundur,
sem um var getið í byrjun þess-
arar greinar, sem kýs kúgun, úr
hvorri áttinni, sem hún kemur.
Vegna þeirra viðburða, sern
um þessar mundir eru að gerast
úti í heimi, vil ég segja þessi
varnaðarorð að ’okum:
Það þarf að einangra komm-
únistaforkólfana, sem hér vaða
uppi, þsir, sem hafa ánetjast
þeim af vanþekkingu, kunnings-
skap eða af öðrum léttvægum á-
stæðum, verða að yfirgefa þá
án tafar, svo að þeir hafi ekki
yfir neinum liðsmönnum að
segja. Margt mun vera gott um
rnarga þeirra, en þá skortir
raunsæi og ábyrgðartilfinningu,
en þeim er skylt að átta sig, er
sprauturnar láta svo dólgslega í
ræðum sínum og blað þeirra
fagnar hverjum hlekk, sem lagð
ur er á friðe’skandi þjóðir.
(Grein þessi hefir áður
birzt í ,,Vöku“, riti lýð-
ræðissinnaðra stúdenta).
HKINGUR DKOTTNINGAKINNAR AF SABA
a'lir aðrir. Það var ég ein, sem sat kyrr undir hásæt-
ishimni mínum, ég alein.
Fólkið flúði fram hjá mér án þess að veita nokk-
urt viðnám. Það flúði inn í hellana og upp í fjöllin.
Á eftir því komu svo Fungarnir myrðandi allt, sem
þeir náðu, og þeir kveiktu um leið í öPu, þar til Mur
stóð í björtu báli. En ég sat alltaf grafkyrr og horfði
á og beið þess, að banastund mín kæmi einnig.
Að lokum, ég veint ekki eftir hve langan tíma, kom
Barung upp að hásæti mínu. Hann lyfti sverði sínu
til að heilsa mér og sagði: „Ég heilsa þér, afkomandi
konunganna. Eins og þú getur séð, þá er Harmac
kominn til þess að sofa í Mur.“
,,Já“, svaraði ég, nú er Harmac kominn hingað til
að sofa, og margir þeirra, sem áður bjuggu hér, sofa
nú líka. En sleppum því. Barung. ert þú kominn hing-
að til þess að drepa mig, eða á ég að gera það sjá'f?“
„Hvorugt, afkomandi konunganna," svaraði hann
á sinn konunglega hátt. „Gaf ég þér ekki loforð forð-
um í skarðinu við Mur, þegar ég talaði við þig og ó-
kunnugu mennina ú.r vestrinu, og hvernig getur sol-
dán Funganna brotið loforð sitt? Eg hefi lagt undir
mig þennan bæ, sem við áttum með réttu, eins og
ég sór að ég myndi gera, og nú hefi ég látið eldinn
hreinsa hann.“ Hann benti á logandi eldana umhverf-
is. „Nú byggi ég hann upp að nýju, og þú átt að
drottna þar í umboði mínu.“
„Nei, það vi! ég ekki,“ svaraði ég. „En í staðinn
fyrir loforð þitt ætla ég að biðja þig um þrennt."
„Nefndu það,,‘ sagði Barung.
„1 fyrsta lagi, að þú látir mig fá góðan hest, mat
til fimm daga, og að ég fái að fara hvert sem ég vil.
268
I öðru lagi, að þú látir mann, sem heitir Jafet fá
einhverja virðingarstöðu hjá þér, ef hann er ennþá
lifandi, því að hann er vinur minn. Og í þriðja lagi,
að þú hlífir þeim, sem enn lifa eftir af Abatíerunum."
„Þú skalt fá það, sem þú óskar, og ég held að ég
viti hvert þú ætlar að fara,“ svaraði Barung. „Einn
af njósnurum mínum sá í nótt fjóra hvíta menn, sem
riðu ágætum úlföldum í áttina til Egyptalands, og
hann sagði mér frá þessu. En ég sagði, að þessir ó-
kunnu menn skyldu fá að halda áfram í friði. Þeir
voru réttlátir og hugrakkir menn, sem Abatierarnir
höfðu hætt, og þeir verðsku’duðu að fá frelsi. Já, ég
sagði þetta, enda þótt einn þeirra væri eiginmaður
dóttur minnar, eða hafi næstum verið orðinn það. En
hún mun ekkert fá að frétta framar af þessum manni,
sem heldur vildi flýja til föður síns, en dvelja hjá
henni, svo að ég áleit bezt að láta liann fara í friði.
Ef ég hefði látið taka hann fastan, þá hefði hann
orðið að deyja.“
Þá svaraði ég: „Já ég ætia að fara á eftir þessum
mönnum frá vestrinu, þar sem ég er nú laus við
Abatierana. Mig langar ti1 að sjá mig um í öðrum
löndum.“
„Og hitta gamlan elskhuga, sem nú hugsar ekki vel
til þín,“ sagði hann og strauk skeggið. Jæja, það er
ekki að undra. Hér hefir verið brúðkaupsveizla sé ég.
Hvað ætlaðir þú að gera, afkomandi konunganna?
Ætlaðir þú að taka hinn feita Joshua í faðm þér?“
„Nei, Barung, þetta var brúðguminn, sem ég ætlaði
a? faðma,“ sagði ég og sýndi honum hnífinn, sem ég
hafði falið í brúðarkjó1 mínum.
„Nei“, sagði hann brosandi, „ég hugsa, að þennan
269
hníf hafir þú fyrst og fremst ætlað að nota gegn
Joshua. En þú ert hraust kona, sem gast bjargað lífi
elskhuga þíns, á kostnað þíns eigins. En hugsaðu þig
vel um, afkomandi konunganna. I margar kynslóðir
hafa konurnar i ætt þinni verið drottningar, og þú
gætir framvegis verið drottning undir minni yfir-
stjórn. Hvernig ætti nokkur af ætt, sem hefir svo
lengi drottnað, að þola það að þjóna hvítum manni í
ókunnu landi.“
„Það er nú einmitt það, sem ég ætla mér að komast
að raun um, Barung. Og geti ég ekki þolað það, þá
æt’a ég mér að koma aftur, en þó ekki til þess ao
drottna yfir Abatierunum, því að ég er skilin við þá
að fullu. En, Barung, hjarta mitt segir mér að ég
muni þola það.“
„Afkomandi konunganna hefir talað,“ sagði hann
og hneigði sig virðulega fyrir mér. „Bezti hestur minn
bíður eftir þér, og fimm af mínum hraustustu mönn-
um eiga að fylgja þér svo langt, að þú náir örugg að
sjá til hvítu mannanna. Og ég segi það, að sæJ er sá
þeirra, sem er fæddur ti1 þess að leggja hina ilmandi
rós frá Mur við brjóst sér. Hvað Jafet viðvíkur þá
cr hann í minni þjónustu. Flann gaf sig á mitt vald,
þar sem hann vildi ekki berjast með þjóð sinni, vegna
þess, sem hún gerði á hluta vina hans, hvítu mann-
anna. Að lokum ætla ég að segja þér það, að ég hefi
þegar gefið skipun um að hætta bardögunum. Eg
ætla ekki að láta drepa fleiri, en hafa þá, sem eftir
eru af Abatierunum fyrir þræla. Þeir eru heiglar
í orustum, en annars eru þeir kænir og vel að sér um
marga h’uti. Það er aðeins einn, ssm á að deyja,
„bætti hann við alvaidegur á svip,“ og það er Joshua,