Íslendingur


Íslendingur - 29.04.1960, Blaðsíða 6

Íslendingur - 29.04.1960, Blaðsíða 6
6 SLENDINGUR Föstudagur 29. apríl 1960 Komur út hvem föstudag. Útgefandi: Útgáfufélag íslendiugs. Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Jakob Ó. Pétursson, Fjólugötu 1, sími 1375. Skrifstofa og afgreiðsla í Ilafnarstræti 81 (neðsta hæð), sími 1354. — Opin kl. 10—12 og 13.30—17.30. Á laugardögum kL 10—12. Prentsmiðja Björns Jónssonar h.j. Engin niðurstaða í Geni Hafréttarráðstefnunni í Genf er lokið, án þess að nokkur fram bor- in tillaga um landhelgi og fisk- veiðitakmörk næði tilskildum meirihluta, sem er % atkvæða. Munaði þó mjóu, að bræðingstil- laga, er Bandaríkin og Canada stóðu að, hlyti samþykki ráðstefn- unnar, en til þess skorti eitt at- kvæði. Má því segja, að ráðstefn- an hafi lítinn árangur borið. Segja má, að við Islendingar getum sæmilega við unað, þar sem samþykkt bandarísk-kanadisku til- lögunnar hefði ^rðið okkur fjötur um fót í baráttunni fyrir 12 mílna friðuninni. Og að einu leyti hefir ráðstefnan orðið okkur til mikils gagns. Þar voru sjónarmið okkar og sérstaða kynnt fulltrúum þjóða úr 4 heimsálfum, svo að þær hafa eftir en áður gleggri skilning á að- gerðum okkar í útfærslu fiskveiði- takmarkanna. Með ræðum full- trúa okkar á ráðstefnunni og per- sónulegum samtölum nefndar- manna við fulltrúa frá fjörrum þjóðum hefir án efa tekizt að veikja hinn skefjalausa áróður Breta gegn okkur, sem þeir hafa kostað milljónum til. Islenzka ríkisstjórnin bauð stjórnarandstöðuflokkunum að til- nefna fulltrúa í sendinefndina á hafréttarráðstefnunni í Genf, og tóku þeir Hermann Jónasson og Lúðvík Jósefsson sæti í henni. Vildi ríkisstjórnin með þessu sýna, að öll þjóðin, — allir flokk- ar, stæðu sem ein heild og órjúf- andi fylking að 12 mílna fiskveiði- takmörkunum. Fór henni þar á annan veg en vinstri stjórninni, sem vék í þessu lífshagsmunamáli þjóðarinnar stærsta stjórnmála- flokknum „til hliðar“, og lét sam- tímis að því Hggja, að hann væri á móti útfærslu íiskveiðitakmark- anna. Sá hættulegi áróður mun hafa veikt aðstöðu okkar í barátt- unni þar, sem á hann var lagður trúnaður. Þótt íslenzka sendinefndin ynni störf sín á þinginu í Genf af fyllstu samvizkusemi og gerði allt sem hún gat til að ná sem beztum ár- angri á ráðstefnunni, féll nokkur skuggi á skjöldinn undir lokin. Hermann Jónasson og Lúðvík Jósefsson höfnuðu samstöðu við aðra nefndarmenn um flutning breytingartillögu við bandarísk- kanadisku tillöguna, er tryggja skyldi íslandi 12 mílna fiskveiði- mörk, enda þótt stórveldatillagan yrði samþykkt. Afstaða Lúðvíks Jósefssonar er e. t. v. skiljanleg, en menn hafa átt erfitt með að átta sig á afstöðu Hermanns, sem ekki er vitað að sé á neinn hátt bundinn vilja sovéskra ráða- manna. Það má og segja Tíman- um til lofs, að hann hefir á engan hátt reynt að spilla árangri af störfum íslenzku nefndarinnar á ráðstefnunni með því að talca und- ir aurkast Þjóðviljans að nefndar- mönnum og ríkisstjórninni í sam- bandi við Genfarþingið. Hins veg- ar kemur nú æ betur í ljós, hve af- staða kommúnista til þessa við- kvæma máls er heils hugar, því öll þeirra viðleitni stefnir að því einu að vekja sundrung og ýfing- ar um málið. Svo heimskir eru ekki ritstjórar kommúnistablaðs- ins, að þeir skilji ekki að öll brigzlyrði þeirra um „svik“ og undanhald, „samninga“ o. þ. h. í landhelgismálinu er vatn á myllu þeirra stórvelda, er við eigum í höggi við um málið. Telja má, að á ráðstefnunni í Genf hafi komið fram vaxandi fylgi við 12 mílna fiskveiðimörk, þótt tillögur um þau næðu ekki tilskildum meirihluta. Og það verður að játa, að skilningur á sérstöðu íslands var ríkari með- al þjóða úr fjarlægum heimsálfum en nágrannaríkja okkar. Og öll greiddu nágrannaríkin „bræð- ingnum" alkvæði silt. Frá þeim eigum við ekki liðs að vænta í baráttunni fyrir verndun fiski- stofnsins kringum landið. Stórveldin, sem að bræðingstil- lögunni stóðu eða lögðu kapp ó oð fá hana samþykkta, notuðu póska- leyfið fró róðstefnunni dyggilega til að tryggja henni tilskilið fylgi með fortölum og faguryrðum og höfðu rökstudda von um, oð hún yrði samþykkt. Sú von bróst þó, er til atkvæðagreiðslu kom, og meg- um við íslendingar því sæmilega una mólalokum. Atkvæði móti „bræðingnum“ greiddu: ISLAND, Albanía, Búlgaría, Burma, Hvíta Rússland, Chile, Equador, Guin- ea, Indland, Indónesia, írak, Júgóslavía, Libya, Marokkó, Mexikó, Panama, Perú, Pólland, Rúmenia, Saudi-Arabía, Sambandslýðveldi Araba, Sovétríkin, Súdan, Tékkóslóvakía, Ukraina, Ung- verjaland, Venezuela, Yemen. ----------□---------- Hvað á að gera við Ráðliústorg? — Umframsímtölin fara að segja til sín ■—- Vaxtakjór ríkisútvarps- ins — IIVAÐ ER VERIÐ AÐ GERA við Ráðhústorg? spyr maður mann, og eng- inn getur að því er virðist svarað, ekki einu sinni þeir, sem talið er að ættu að vita. Ilitt er víst, að mikið stendur til. Búið er að grafa 1—1.50 m. niður, og er nú farið að fylla í gryfjurnar með mold og möl. Eg átti tal við mann ný- lega, sem taldi sig hafa góðar heimildir fyrir því, að gera ætti torgið að bíla- stæðum fyrir opinbera starfsmenn, er vinna í Strandgötu 1. EF ÞESSI verður raunin á, hlýtur maður að spyrja: Ilvers vegna var ófært að bafa þar bílastæði fyrir nokkrum árum, ef það er nauðsynlegt í dag? Bæjarbúar fögnuðu því, er bílastöðvar voru fluttar frá torginu og blómabeð og hvíldarbekkir komu í staðinn. Það var ánægjulegt í góðu veðri að ganga um torgið og teyga blómailminn. Og þegar farið var að róta þar til á dögun- um, sáu margir sýnir: Hellulagðan stíg umliverfis grasblettinn og blómabeðin, gosbrunn í miðju, gangstíga milli horna torgsins o. s. frv. En fari svo, að þarna verði gert bílastæði án þess að slíkt sé borið undir bæjarbúa, verður mótmælaaldan bá, sem rís. Ef þjóð mín er ærulaus, hvað gagnar mér þá sultu- tau? sagði Arnas Arneus, eða eittbvað á þá leið. Og hvað gagna okkur blóma- beð að baki bifreiðaraða, blómskrúð, sem enginn fær að sjá? Við verðum að vona, að þessar áðurnefndu „góðu heimildir" séu lélegar heimildir. MAÐUR NOKKUR, sem greiddi um daginn símareikning sinn, fékk á 2. hnndrað króna reikning fyrir „umfram- símtöl“. Kvað hann þó símann síður en svo hafa verið meira notaðan en áður á 1. ársfjórðungi þessa árs, en slíka reikninga hafði liann ekki fengið fyrr, utan einu eða tvisvar sinnum. Jafn- framt hafði fastagjaldið liækkað veru- lega, og hafði hann orð á því, að þar sem sími væri lítið notaður, gæti sam- tal innanbæjar orðið jafn-dýrt og sam- tal við höfuðstaðinn, þegar reikningar væru upp gerðir. Ilækkunum á fasta- gjaldi hafa ætíð fylgt jœkltanir á gjalda lausum símtölum. IIví þarf að láta hvorttveggja fylgjast að? RÍKISÚTVARPIÐ hefir undanfarin kvöld verið að minna hlustendur á, að afnotagjaldið, sem hækkað hefir verið um 100 kr. á ári, verði enn hækkað um 30 kr., ef afnotagjaldið yrði ekki greitt fyrr en 2. maí, eða mánuði eftir gjald- daga. Sem sagt, 10% dráttarvextir að mánuði liðnum. Hvaðan kemur útvarp- inu heimild til slíkra okurvaxta, sem hjá hverjum öðrum aðila sem væii mundi varða við lög? Þetta er ríkis- stofnun, segið þið. En þurfa ekki ríkis- stofnanir að hafa skýlausan lagalegan rétt til að beita slíku okri? Látum það vera, þótt útvarpið hækki afnotagjaldið. Það hefir lengi sótt um leyfi til þess, en ekki fengið. Og þar sem dagskráin hefir verið lengd að mun frá því 200 króna gjaldið var sett, er sú hækkun hvorki óeðlileg né ósanngjörn. En reikningur- inn á dráttarvöxtunum fær ekki staðizt. ----------------o------ Vísnabálkur Fyrst hnuplum við í dag þrem vísum úr Lögbergi-Heimskringlu eftir Jakob J. Norman. J. var spurður, hví hann yrki ekki erfiljóð um Einar P. Jónsson ritstjóra. Hann svaraði: Vil ei ausa aur né mold yfir liðinn Braga, þann sem unni ísafold alla sína daga. Flugmaður ætlaði að vera kom- inn hátt á loft fyrir sólaruppkomu, en vaknaði ekki fyrri en sólin var komin góðan spöl upp á „festing- una“: Ilún er komin hátt á loft og hraðar sér. Svona fer hún æði oft á undan mér. Og loks er það braghendan: Ef þú getur eitthvað gert, sem er til þrifa, það um vil ég þetta segja: Þá er betra að lifa en deyja. Maður gekk um götu í bæ (Reykjavík?) og fór inn í húsa- garð að kasta af sér vatni. Garð- eigandinn opnaði glugga á húsinu og atyrti manninn. Hann svaraði með vísu þessari: Engan rosta, haf þig hægan, hlustaðu á sannleikann. Til að gera garðinn frægan gekk ég inn og meig í hann. Ókunnur höf. Og að lokum vísa, sem fyrir mörgum árum birtist í bálkinum. Einn kaupandi hafði fengið heim eintak, þar sem aðeins var prent- aður útformur en eyða innaní, sem stundum getur komið fyrir. Hann endursendi blaðið með eft- irfarandi skýringu, sem flestir munu skilja: ÍSLENDING ég áðan sá, óðar fletti honum. Hann var eins og hausinn á heiðruðu ritstjóronum. (M. ö. o.: Tómur að innan!) í síðasta blaði birtum við nokkrar vísur eftir „ókunna höf.“.

x

Íslendingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Íslendingur
https://timarit.is/publication/675

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.