Íslendingur - 16.08.1963, Síða 5

Reynt að Ijúka nýja
garðinum í haust
Friðrik Hjaltalín
KVEÐJUORÐ
ÞEGAR ég kom ídl Reykjavík-
ur, frá útlöndum, um miðjan
síðasta mánuð, frétti ég lát vin-
ar míns, Friðriks Hjaltalín. —
Hann var, að vísu, af léttasta
Friðrik Hjaltalín.
Verzlunarmannafélags Akureyr
ar.
Síðustu ár ævi sinnar var
Friðrik starfsmaður Akureyrar-
bæjar, og efast ég ekki um, að
þar hafi hann rækt störf sín
með sama trúnaði og samvizku-
semi, sem einkenndi hann frá
fyrstu tíð.
Friðrik ólst upp með stórum
og myndarlegum systkinahóp á
heimili foreldra sinna, merkis-
hjónanna Bjarna Hjaltalín og
konu hans Þóru Þóraririsdótt-
ur, sem mörgum eldri Akureyr-
ingum voru að góðu kunn, og
þaðan mun hann hafa haft það
veganesti, sem á má sannast, að
lengi býr að fyrstu gerð.
Eftirlifandi eiginkonu hins
látna og öðru skylduliði votta
ég djúpa samúð.
Sv. R.
Dalvík 13. ágúst. Hingað hefur
engin söltunarsíld borizt um
langan tíma, en alls munu hafa
verið saltaðar milli 8 og 9 þús.
tunnur það sem af er sumrinu:
Hér er imnið af kappi að hafn
arframkvæmdum. Verður reynt
að ljúka nýja garðinum í haust,
og er verið að aka grjóti í end-
ann á honum. Langt er komið
smíði 60 m. langrar trébryggju
innan garðsins.
Heimaskip liggja í höfn vegna
brælunnar. Nokkur vinna er í
frystihúsinu, og hafa bátar frá
Grenivík og Hrísey lagt hér upp
afla sinn, og nokkrir heimabát-
ar aflað ufsa, sem húsið hefur
veitt móttöku.
Hér er í byggingu íþróttahús,
sem miðar vel áleiðis. Þá hefur
verið byrjað á 5 einbýlishúsum.
Er því byggingavinna einkum
stunduð, meðan beðið er eftir
að síldin birtist á ný.
K. S.
Valmundur Guðmundsson,
vélsmiður
skeiði, en ég vissi ekki betur
en að hann væri við góða heilsu,
og kom andlátsfregn hans mér
því á óvart, eins og oft vill
verða, þegar góðir og gegnir
menn falla frá, um aldur fram.
Friðrik var borinn og barn-
fæddur Akureyringur og ól hér
allan ald'ur ’sinn og gerði ekki
víðreist, og ef enn eru til menn,
sem „elska ekki landið, en að-
eins þénnan blett“ án þess þó
að vera verri íslendingar fyrir
það, þá gæti ég trúað, að Frið-
riki hafi ekki verið sú tilfinn-
ing alls framandi.
Við vorum báðir Oddeyring-
ar og kynntumst því snemma
all náið, líklega öllu fremur
vegna æskukynna við yngri
bræður hans, því aldursmunur
var nokkur. — Hann réðist
verkstjóri, til föður míns, upp
úr 1920, og hafði þann starfa á
hendi fram til ársins 1943, að
hann gerðist verkstjóri hjá
Dráttarbraut Akureyrar, sem
Steindór bróðir hans hafði þá
keypt. — Við áttum því fyrir
höndum náið samstarf, um 20
ára skeið, og á ég frá því tíma-
bili margar endurminningar um
góðan dreng, með sterka skap-
gerð, bjarg-traustan og sam-
vizkusaman, sem ávann sér virð
ingu undirmanna sinna, jafnt
sem yfirboðara.
Friðrik var vel á sig kominn
til líkama og sálar, þó skóla-
gangan væri ekki löng, frekar
en títt var um marga unga
menn, a þeim árum. Hann var
félagslyndur í bezta lagi, og
þótt hann hefði sig ekki mjög
í frammi á þeim vettvangi, þótti
rum hans ávallt vel skipað, og
minnisstæður er hann mér sem
fánaberi í broddi fylkingar
fSLENDINGUR
24. JÚLÍ andaðist í Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri vél-
smiðurinn Valmundur Guð-
mundsson.
Hann fæddist á Stóra-Eyrar-
landi 29. júní 1890.
Árið 1913 réðist hann til Sig-
urðar Sigurðssonár og lærði þar
járnsmíði, en fór svo árið 1916
til Vestmannaeyja til fram-
haldsnáms í vélsmíði og tók
mótorvélstjórapróf 1918 og flutt
ist þá til Akureyrar og hóf sjálf-
stæðan iðnrekstur.
Hann var vélgæzlumaður við
fyrstu rafstöðina á Akureyri
hjá Rögnvaldi Snorrasyni, og
vann við skipaskoðun Ríkisins
frá 1927, ásamt ýmsum öðrum
trúnaðarstörfum.
Hitinn niður í 0.5 stig
Grímsey 13. ágúst. Hér hefur
verið góð ufsaveiði hjá heima-
og viðlegubátum, og hafa þegar
veiðzt um 600 tonn. Langmest
af aflanum er selt til lands, þar
sem hann er verkaður.
Söltunarstöðin Norðurborg
hefur saltað 1070 tunnur, en
engin síld hefur borizt síðustu
vikurnar. Er óþolinmæði farið
að gæta hjá aðkomnu síldverk-
unarfólki, og mun það bráðlega
fara, ef ekki rætist úr.
Hér hefur sumarið verið eitt
hið kaldasta, er komið hefur
um langt skeið. Hefur hitinn
komizt allt niður í 0,5 stig C.
M. Sím.
Ég kynntist Valmundi strax,
er ég kom til Akureyrar árið
1922, er ég fór að læra járn-
smíði hjá Stefáni Stefánssyni,
Valmundur Guðmundsson.
en þá höfðu þeir verkstæði sam-
an, og seinna vann ég oft hjá
honum, og get ég ekki hugsað
mér dagsfarsprúðari og hjálp-
samari mann. Það var sama,
hve mikið var að gera, er menn
komu með eitthvað bilað, þá
svo menn gætu gert við sjálfir,
eða hann leysti vandann á ein-
hvern hátt.
annaðhvort lánaði hann áhöld,
Hann var félagi Iðnaðar-
mannafélags Akureyrar, og
þakka iðnaðarmenn honum fyr-
ir samvinnuna og hjálpsemina.
Valmundur var tryggur og
hreinn í lund, og þeir sem þann
ig eru, hljóta að fá góða heim-
komu.
Sveinn Tómasson.
Bðldur Jónsson frá Garði
BALDUR JÓNSSON var fædd-
ur að Garði í Þistilfirði 24. okt.
1914, sonur Jóns Guðmunsson-
ar, hreppstjóra og konu hans
Kristrúnar Einarsdóttur, ljós-
móður. . -
Þau hjón voru báeði mikilhæf,
Jón kunnur gáfumaður og
skáld. Kristrún mikil kjark-
kona, frábær húsmóðir og lán-
söm í Ijósmóðurstarfi. Hún dó
árið 1961. Þau hjón eignuðust
tvö böm önnur, Iðunni, sem er
gift Sigurði Jakobssyni verzl-
unarmanni á Þórshöfn og Ara,
sem dó um fermingaraldur.
Baldur ólst upp í foreldrahús-
um. Var á Eiðaskóla tvo vetur.
Hann kvæntist eftirlifandi konu
sinni, Margréti .Jakobsdóttur
frá Kollavík, árið 1938, og tók
þá við búi í Garði. Þegar faðir
hans andaðist 1954, tók Baldur
við starfi hreppstjóra í Sval-
barðshreppi. Einnig stöðvar-
stjóm Landsímast. Byggði hann
íbúðarhús á jörðinni og bætti
hana á margan hátt með rækt-
un. í þrjá vetur hélt hann
heimavistarbarnaskóla á heim-
ili sínu og kenndi sjálfur, Þau
hjónin eignuðust átta efnileg
börn, sem öll eru á lífi og upp-
komin nema tvær dætur á
barnaskólaaldri.
Heimili þeirra var prýðilegt,
alúð og gestrisni mætti þar
hverjum vegfaranda.
Á næstliðnu vori branrí
íbúðarhúsið í Garði að nóttu
til, og bjargaðist ekkert innan-
stokks, en heimilisfólk slapp
með naumindum fáklætt úr eld
inum.
Þau hjónin fluttust þá til
Akureyrar með börnum sínum
og keyptu húsið við Eyrarveg 8.
Baldur vann um tíma á Gefjun,
síðan á Skatt stofu Ak. síðastl.
vetur og hafði nýlega tekið við
starfi á skrifstofu bæjarfógeta,
er hann varð bráðkvaddur á
heimili sínu 24. júní síðastl.
Útför hans fór fram að Sval-
barði í Þistilfirði 2. júlí, og var
hún einhver hin fjölmennasta,
sem verið hefur við Svalbarðs-
kirkju.
Baldur var prýðilega greind-
ur og mannkostamaður, vinsæll
af öllum, er hann þekktu. Hann
var hæglátur og dulur í skapi,
viðmótshlýr og gæddur góðri
kímnigáfu. Nágrönnum sínum
var -hann hjálpsamur og greið-
vikinn, én margir leituðu til
hans vegna þeirra starfa, er
hann hafði á hendi. Sveitung-
um hans öllum var mikil eftir-
sjá að því, er hann flutti úr
sveitinni, ekki sízt vegna þess,
að þeir höfðu vænzt þess að
njóta hans lengur sem barna-
kennara, en það starf fórst hon-
um með ágætum úr hendi.
Hann var löngum heilsuveill,
en vann þó öll hin erfiðustu bú-
störf og var ekki gjarnt til að
kvarta, þó að móti blési.
Óvildarmenn átti hann sér
enga, enda lét hann sér gjarnan
annt um annarra hag fremur
en sinn eigin. E.
Og enn lokast Siglufjarðarskarð
Lítið um síldina - Aðkomufólki fer fækkandi
Siglufirði 13. ágúst. Hér er dauft
yfir öllu, tíð köld og lítið um
síldina. Keyrði þó um þverbak
í nótt, er snjóaði ofan að byggð
og Siglufjarðarskarð lokaðist
fyrir bifreiðaumferð í 2. skipti
á þessu sumri.
Fólki, sem hingað hefur sótt
í sumar til að vinna að síldar-
söltun, fer nú fækkandi. Þeir
og þær, sem hugðu á vinnu hér í
sumarleyfi, hafa farið heim með
léttan mal, og nokkuð ber á því,
að þeir saltendur, sem einnig
liafa söltunarstöðvar austan-
lands, hafi flutt þangað síldar-
stúlkur héðan, sem ráðnar voru
hingað til söltunar.
Eitthvað hefur verið saltað á
öllum plönum, en hverfandi lít-
ið á sumum. Mest mun hafa
verið saltað á Söltunarstöðinni
Nöf, en nær því eins mikið hjá
Pólstjörnunni.
Einhverjar vonir hafa staðið
til, að síld væri á Sléttugrunni,
en nú viðrar ekki til þess, að
nokkuð veiðist þar fremur en.
annarsstaðar.
Togarinn Hafliði er bundinn
í sumar vegna manneklu, því
meðan á síldveiðum stendur
þarf vart að búast við, að menn
gefi sig að öðrum veiðiskap, því
svo er hann freistandi.
S. F.